Эмом Ҳусейн (а) дар Қуръон (2)
Вақте ки Эмом Ҳусейн (а) дар муқобили ҳукумати зулм ва номашруъии Язид қиём карданд, дар аввал танҳо ва бидуни ёрӣ монд. Ҳеч кас ба ёрияш наомад ва ниҳоят, ӯро муҳосира карданд ва баъд аз як ҷангҳои хунин, шаҳид шуд. Аз ҳамин сабаб, мазлумияти Эмом Ҳусейн (а) онқадар равшан ва амиқ аст, ки метавон онро мисоли амиқе барои баъзе оятҳои Қуръони Карим донист.
Дар яке аз оятҳои Қуръон, Худо таъкид мекунад, ки хуни инсон эҳтиром дорад ва агар касе ба нодуруст кушта шавад, валӣи ӯ ҳаққи хунхоҳи хоҳад дошт:
«وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتي حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ سُلْطاناً...»
(Исроъ/33)
«Ва касе, ки Худо куштани ӯро ҳаром кардааст, ҷуз ба ҳақ накушед. Ва ҳар касе ки мазлумона кушта шавад, мо барои валии ӯ ҳаққи хунхоҳиро қарор додаем.»
Эҳтиром ба ҷони инсонҳо, як амри умумӣ аст, ки дар ҳама динҳо ва низомҳои ахлоқӣ мавҷуд аст; аммо дар ривоятҳои исломӣ, равшантарин мисоли куштани мазлумона, хуни Эмом Ҳусейн (а) ва ёрони вафодоронаш ҳисобида мешавад. Дар баъзе ҳадисҳо, валии хун-и Эмом Ҳусейн (а), худи Маҳдӣ Мавъуд (аҷ) дониста шудааст, ки дар оянда барои эҳё кардани ҳақ ва интиқом аз хуни ӯ қиём хоҳад кард.
Дар ояте дигар аз Қуръон низ, ба мазлумонҳое, ки иҷозаи дифоъ аз худ доранд, ишора шудааст:
«أُذِنَ لِلَّذينَ يُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَديرٌ»
(ҳаҷ\39)
«Ба касоне, ки ба зулм гирифтор шуданд ва ба онҳо ҳамла шудааст, иҷозат ба ҷанг дода шудааст; ва бешубҳа, Худованд ба ёрии онҳо тавоно аст.»
Ин оят ҳам, ба гуфтаи баъзе муфассирон ва ривояткунандагон, ишораи ба мазлумияти Эмом Ҳусейн (а) аст; зеро ӯ низ барои дифоъ аз дини Худо ва муқобила бо зулм, маҷбур шуд ба ҷанг равад.
https://iqna.ir/en/news/3493685
