Қуръон як табиб буд, ки маро табобат кард
Ба гузориши ИҚНО аз Исфаҳон, Атсуко Ҳошино, зани японӣ, ки баъд аз иваз кардани дини худ ба Фотима Ҳошино номгузорӣ шудааст, рӯзи панҷуми ноябр дар симинаре таҳти унвони «Сайр Атсуко будан то Фотима шудан», меҳмонӣ буд, ки дар он гурӯҳи илмии Қуръон ва Ҳадис дар Донишгоҳи Исфаҳон баргузор шуд.
Дар ин нишаст, Ҳошино аз зиндагии худ ва беспоёниаш барои ёфтани ҳақиқат гуфт ва изҳор дошт: «Ман дар хонаводаи будоист ва шинтоист таваллуд шудаам. Ақоиди гуногун дар хонаводаи мо ба қадре буд, ки баъд аз муддате, амакам масеҳӣ шуд, ба Амрико муҳоҷир шуд ва дар мактабҳои Инҷил, ки монанди хонаи илмӣ буданд, таҳсил кард, дар мақоми кашиш ба Ҷопон баргашт ва маро низ ба масеҳият даъват кард. Ман ҳам, ки аз кӯдакӣ характери ҷустуҷӯгар доштам, таҳқиқотамро шурӯъ кардам, то ба саволҳои амиқе, ки дар зеҳнам буд, ҷавоб диҳам.»
Вай афзуд: «Ман аз маъбади будо ва шинто то калисо ва маъбадҳои гуногунро дидам, бо мазҳабҳои мухталиф мунозира кардам; ҳатто вақте ки дар асорати ҷоду ва фалкҳо афтодам ва барои ноил шудан ба қудрати ғайриизофӣ, ки ба ман кӯмак кунад ва мансуби саволҳои худро ёбам, кӯшиш кардам; ки чӣ маънои зиндагӣ аст? Чаро мо ба ин дунё омадаем ва чаро мемирем? Пеш аз ин дунё куҷо будем ва пас аз марг бо мо чӣ мешавад ва... аммо наёфтам.»
Итихоби ришта бо мақсади ҳалли мушкилоти ҷаҳонӣ
Вай дар бораи қабули худро дар риштаи равобити байналмилалӣ ва сафаре, ки ба Токио дошт, сухан гуфт ва изҳор дошт: «Ман бо мақсади ҳалли мушкилоти ҷаҳонӣ ба ин ришта ворид шудам ва хеле хушҳол будам; аммо баъд аз муддате тасаввури мусбате, ки аз Созмони Милали Муттаҳид доштам, фурӯ рехт. Ман фаҳмидам, ки онҳо кишварҳои ками рушдкардаро ба ҳайвони озмоишии худ табдил медиҳанд.»
Ҳошино ба шинасоии аввалини худ бо Ислом ишора кард ва гуфт: «Вақте ки ман дар он замонҳо таҳқиқотро шурӯъ кардам, интернет ба монанди имрӯз вуҷуд надошт ва маълумоти маҳдуде, ки аз Ислом доштам, ҳамин чизҳое буд, ки расонаҳо таблиғ мекарданд. Мегуфтанд, ки Ислом дини шамшер аст ва мусалмонон то ҳадде пасмонда ҳастанд, ки ҳанӯз бо аспу шотар ҳозира мешаванд. Ходисаҳои монанди сӯхтани Қуръон ва таҳқир ба Паёмбари Акрам (с) боиси шуд, ки ман ба ин фикр рафтам, ки чаро ин тахриби васеъ танҳо дар бораи Ислом мешавад? Чаро Ислом ин қадар ба ҳамла мувоҷеҳ мешавад?»
Шинасои бо Қуръон ва ҷазб шудан
Ин зани таблиғоти Ислом аз баргаштани рӯҳияи ҷустуҷӯгаронаи худ ёдовар шуд ва гуфт: «Дар муддати кӯтоҳ пас аз таҳқиқотам, ман фаҳмидам, ки воқеияти Ислом бо он чи ки ба мо гуфта буданд, фарқ мекунад. Ман тасмим гирифтам, ки бо Қуръон ошно шавам. Аксар вақт, дар Ҷопон китобҳои ин гуна пайдо намешавад. Тарҷумаи Қуръонро аз Амрико фармоиш додам ва мутолиа кардам. Як чизе, ки манро ҷалб кард, мавқеи занон дар Ислом буд. Дар Ҷопон ва баъзе минтақаҳои дигар, зан дар ҳар синну сол ва вазъияти худ беарзиш ҳисобида мешавад.»
Ҳошино идома дод: «Ман ба тадриҷ таҷриба ҷамъ мекардам ва муқоиса мекардам. Ёд дорам, вақте ки ман 17-сола будам, ба Амрико омадам ва ман аз сабаби чеҳраи осиёии худ таҳқир ва тамасхур қарор гирифтам; ҳатто калисоҳои сиёҳпӯс ва сафедпӯс аз якдигар ҷудо буданд ва ман ба ояе расидам, ки фарқияти ранг ва нажодро нишон додани бузургии Худо мешумурд. Ҳамчунин дар Қуръон бо даъвати такрориро ба дидани нишонаҳои илоҳӣ ва ақлро дидам. Дар Шинто чунин мизоҷи ақли ва мантиқии ба сифати Ислом вуҷуд надорад.»
Ҷавоб ба ҳамаи саволҳоямро дар Қуръон ёфтам
Вай ба анҷоми сафараш ишора кард ва шарҳ дод: «Ман фаҳмидам, ки Қуръон барои ҳамаи саволҳое, ки дар зеҳнам доштам, ҷавоб дорад. Набуд, ки матн муддаъо бошад, ман як дастурҳои табибиро ёфта будам, ки маро табобат кард ва аз бемориҳое наҷот дод, ки табибон ва маслиҳатдиҳандагон дар тӯли солҳо натавонистанд онҳоро табобат кунанд. Ман табибамро ёфтаам.»
4313193
