Фароҳам овардани шароити издивоҷи ҷавонон яке аз намунаҳои ҳамкории Қуръонӣ

Ҳамкорӣ бо афрод ва муассисаҳое, ки барои омода кардани шароити издивоҷ ва ташкили оилаи ҷавонӣ талош мекунанд, яке аз равшантарин намунаҳои ҳамкории иҷтимоӣ аз нигоҳи Қуръон ба ҳисоб меравад.

Қуръони Карим мефармояд:
«Ва никоҳ кунед ятимон ва холиқон ва хизматгорони худ, агар онҳо камбизоат бошанд, Худо онҳоро аз ризқи худ, ба сифати баракат, бой мекунад ва Худо бисёр ва саховатманд аст» "(Verse 32 of Surah An-Nur).

«Айёми» (Ayama) ҷамъи «Айм» аст, ки маънояш шахсест, ки ҳамсари худро надорад, хоҳ мард бошад ё зан ва хоҳ бокира ё бивуҳ бошад. Фразаи «Ангиху л-Айами» - фармоне аст, ки ба дигарон ишора мекунад, ки дар амри осон кардани муҷозот ва амалӣ кардани шароити издивоҷ барои афроди бекор кӯмак кунанд. Аз ин рӯ, издивоҷ амале нест, ки бе кӯмак ва ҳамкорӣ бо дигарон имконпазир бошад. Ба ҳар ҳол, дигарон бояд талош кунанд, ки шароити шеносоии, ошноӣ ва омодагии издивоҷро фароҳам оваранд.

Васоити беҳтарин барои расидан ба издивоҷ — шофоат ва кӯмак кардани дар муҳокимаи таъриф ва омода кардани издивоҷ аст. Чунонки дар ҳадис омадааст: «Ҳар касе, ки дигареро барои издивоҷ ё вафо кунад, дар зери сояи Арши Худо қарор мегирад.»

Фақр бояд монеъаи издивоҷ набошад, зеро Худо ҳаёти дуруштро барои айёмақ ва мўҳтозон таъмин мекунад. Сухан оиди «васъат» ва «саховатмандии бисёр Худо» ва ваъда оиди бинонуд кардан барои одамон дар рӯи нозилкунии баракати илоҳӣ нишон медиҳад, ки Худо мардеро ба никоҳи дуруст таъмин мекунад, ки роҳҳо ва баракатҳо таъмину ҷорӣ мекунад:
Ҳамчунин, дар ҳадисе аз имом Содиқ (а) омадааст: «Ҳар касе, ки дар тарси фақр барои издивоҷ кардан, ба Худо эҳсоси хушунат намояд».

3495163