بررسی رابطه ولایت فقیه با ولایت عرفانی در «پژوهشنامه عرفان»

به گزارش ایکنا؛ بیستمین شماره دوفصلنامه علمی پژوهشی «پژوهشنامه عرفان» ویژه بهار و تابستان 98 به صاحب‌امتیازی انجمن علمی عرفان اسلامی ایران و مدیرمسئولی فاطمه طباطبایی منتشر شد.

عناوین مقالات این شماره بدین قرار است: «بلاجویی در ادبیات عرفانی و بازتاب شخصیت امام حسین(ع) به عنوان بزرگ‌ترین بلاجو»، «مولانا از منظر معرفت‌شناسی»، «تطابق معرفت‌شناسی میبدی در کشف‌الاسرار با آرای پدیدارشناسی»، «روایت‌شناسی حدیث «إن الله خلق آدم علی صورته» و چگونگی بازتاب آن در متون منثور سنت اول عرفانی»، «مرگ اختیاری و تفاوت آن در نگرش عرفانی مولانا و اندیشه فلسفی افلاطون»، «رابطه ولایت فقیه با ولایت عرفانی از دیدگاه امام خمینی»، «جلو‌ه های سوررئالیسم در میراث عرفانی بایزید بسطامی و ابوالحسن خرقانی»، «قلمرو عقل در عقلی‌سازی مکاشفات عرفانی»، «بررسی یقظه و انتباه در متون منثور عرفانی (تا قرن هفتم)و کاربردهای آن در روان‌شناسی»، «بررسی شیوه تکوین گفتمان تصو‌ف اسلامی براساس رویکرد لاکلاو و موفه»، «نظریه وحدت وجود از منظر منطق و تفکر فازی»، «بررسی و تحلیل تطبیقی تمثیل‌های «وحدت وجود» در اندیشه ابن عربی و بیدل دهلوی «سمع و نطق خود تماشای دویی است»».

بازتاب شخصیت امام حسین(ع) به عنوان بزرگ‌ترین بلاجو

در چکیده مقاله «بلاجویی در ادبیات عرفانی و بازتاب شخصیت امام حسین(ع) به عنوان بزرگ‌ترین بلاجو» می‌خوانیم: «بلاجویی و بلا‌دوستی یکی از مهم‌ترین درون‌مایه‌هایی است که بیشتر عارفان بزرگ ایران اسلامی در سلوک خویش، به آن تاکید فراوان داشته‌اند و مقرب‌ترین عارفان، همواره بلاکش‌ترین آن‌ها در راه محبوب به شمار می‌آمدند و این اندیشه در آثار عرفانی ادبیات ما، بازتاب فراوانی داشته است. از نظر آنان بزرگ‌ترین بلاجو برابر است با بزرگ‌ترین عاشق. نکته قابل توجهی که در این مقاله به آن اشاره می‌شود، این است که بیشتر این عارفان بزرگ، از امام حسین(ع) به عنوان بزرگ‌ترین بلاجو و مرد میدان بلا یاد کرده‌اند، اما نتایج این تحقیق که به شیوه تحلیلی- توصیفی انجام شده است نشان می‌دهد که با وجود این مقام شامخ امام(ع) در نزد آنان، شخصیت، احوال و اقوال حضرت در آثار آنان بازتاب گسترده‌ای نداشته است. جو نامساعد سیاسی و خفقان حاکم بر جامعه و ترویج مسلک‌های جبری همچون اشاعره، کرامیه و مرجئه توسط حکام مستبد، همچنین مبارزه با اندیشه‌های مخالف، به ویژه شیعی را می‌توان از مهم‌ترین موانع انعکاس سیمای حضرت حسین(ع) در ادبیات عرفانی پس از اسلام به حساب آورد.»

رابطه ولایت فقیه با ولایت عرفانی

در چکیده مقاله «رابطه ولایت فقیه با ولایت عرفانی از دیدگاه امام خمینی» آَمده است: «در این مقاله سعی شده ارتباط بین اندیشه‌های فقهی و عرفانی امام خمینی درباره نظریه ولایت فقیه مورد کنکاش قرار گرفته و با نقد و بررسی نظرات مختلف ازقبیل تباین کلی، اتحاد کامل، استلزام منطقی و هماهنگی ظاهر و باطن به بیان اعتقاد امام خمینی پرداخته شود. به اعتقاد ایشان اسلام نیز همانند دیگر شرایع آسمانی دارای ظاهر و باطنی می‌باشد و دستورات شرع مقدس ریشه در عالم حقیقت دارند و دست‌یابی کامل به باطن حقایق اسلام فقط با وجود انسان کامل امکان‌پذیر است. حال ولایت فقیه که از امور اعتباری قلمداد می‌شود، گسسته از حقیقت نیست و همچنان که در عالم حقیقت انسان کاملی که فانی در ذات مقام الوهیت قرار گرفته دارای مقام ولایت می‌باشد، در عالم اعتبار نیز کسی باید دارای مقام ولایت باشد که هم سنخ با انسان کامل باشد، یا به عبارتی مظهری از انسان کامل باشد.»

انتهای پیام