حجتالاسلام والمسلمین علی نصیری، رئیس مؤسسه معارف وحی و خرد در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا)، با اشاره به مشی گفتوگومحور امام حسین(ع) پیش از واقعه عاشورا اظهار کرد: به طور کلی یک اصلی در سراسر آموزههای دینی حاکم است که آن، سبقت و پیشی گرفتن رحمت بر غضب است.
وی افزود: این امر را میتوان از یکسو به عنوان توصیف یکی از اسمای الهی مورد بررسی قرار داد چرا که رحمت و مهر خداوند همه عالم را فراگرفته وخشم همیشه در مرحله بعد است؛ البته خشم نیز رویکردی از رحمت الهی است؛ اینکه انبیا ناگزیر بودند به جنگ روی بیاورند به این دلیل بود که باید عضو فاسدی از اعضای اجتماع قطع میشد، بنابراین پیشبینی مسئلهای به نام جنگ، نبرد و یا جهاد در غالب امر به معروف و نهی از منکر باید در سایهسار رحمت الهی معنا شود.
نصیری با بیان اینکه امام حسین(ع) در آغاز قیام خود بنای نزاع و جنگ نداشتند، گفت: پیامبر اسلام(ص) نیز پیش از جنگهای خود طرفهای مقابل را بارها به صلح و آشتی و مذاکره و گفتوگو دعوت میکردند و اگر مورد پذیرش قرار نمیگرفت، آنجا به پیروان خود توصیه میکردند که آغازگر جنگ نباشید.
این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: بر همین اساس امام حسین(ع) با آنکه میدانستند فرجام کار چیست، اما مسئولیت دینی و اخلاقی خود را به نحو کامل انجام دادند و پس از دریافت نامه یزید برای اخذ بیعت و نامه دعوت کوفیان، آن حضرت در طول مسیر از مکه تا عراق سخنرانیهایی داشتند که سرخط این سخنان، تبیین اهداف و فلسفه آن قیام و نهضت بود؛ همچنین ایشان در سخنرانیهای خود مردم و حکومت را به مسیر صلاح دعوت میکردند.
وی با بیان اینکه قیام امام حسین(ع) به منظور پالایش، پیرایش و بازسازی هویتی بود که به انحراف کشیده شده بود، گفت: بر همین اساس خطابههای امام حسین(ع) در روز عاشورا به اوج خود رسید؛ یاران ایشان نیز سخنرانیهای مناسبی ایراد کردند که نشان میدهد، امام و یارانشان با یک هویتی و روشی برای گفتوگو وارد عرصه شدهاند که اگر ذرهای در بین مردم تقوا و انسانیت وجود داشت، متأثر شده و جهتشان عوض میشد.
رئیس مؤسسه معارف وحی و خرد خاطرنشان کرد: ایشان از روشهای مختلفی برای گفتوگو و مذاکره استفاده کردند؛ چه یادآوری خاطرات و وقایع دوران پیامبر(ص) و چه یادآوری نسبشان؛ مجموعه سخنرانیهای ایشان برگرفته از سایهسار رحمت است و تلاش دارد مردم را در کمند لطف و هدایت امام گرفتار کند و راه درست را به آنها نشان دهد و در پایان اگر راهی باقی نماند و گزینه نبرد انتخاب شود که شد، چرا که کوفیان نتوانستند از ظلمت و تاریکی نجات پیدا کنند.
نصیری با اشاره به منطق قرآن برای اتمام حجت با بندگان گفت: در قرآن نیز تأکید شده است که «فَلِلّهِ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ»؛ خداوند در طول تاریخ این اراده را دنبال میکند که از طریق انبیا و ارسال رسل و ارائه معجزات مختلف، حجت را بر بندگان تمام کند و تا میشود کار مردم را به نفرین و عذاب نرساند.