حجتالاسلام سجاد دینپرستی صالح، مدرس حوزه علمیه قم در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از آذربایجان غربی، گفت: گریه در مصیبت امام حسین(ع) و ذکر مصیبت و محزون شدن خود یک دریچه مهم برای ورود به معرفت حسینی، محبت الهی، معرفت اهل بیت(ع) و شناخت دین مبین اسلام بهعنوان تنهاترین دین نجاتبخش و سعادت بشری است.
وی تأکید کرد: زمانی میتوان از این ذکر مصیبت به معرفت حسینی و شناخت اهل بیت(ع) برسیم که به جهت مصیبت توجه کنیم چون بزرگان دینی میفرمایند وقتی استعدادهای افراد شکوفا شد و به کمال رسید باید پس از آن مسیر به حرکت افتادن استعدادهای خود را بهدرستی تنظیم کنیم.
این پژوهشگر قرآن گفت: پس وقتی جهت حرکت امام حسین(ع) را درک کردیم خود موجب معرفتافزایی میشود اما اگر در غیر این صورت تنها احساسات صرف حاکم باشد رشد حاصل نمیشود چون قرآن کریم برای رشد دادن انسانها نازل شده است؛ بنابراین اگر خواهان رسیدن به حیات قرآنی، وحیانی و الهی هستیم باید رشد پیدا کنیم.
وی ابراز کرد: صرف احساسات موجب برخی آثار میشود اما رشد حاصل نمیشود و یک مسلمان باید بداند که هدف از قیام حسینی چه بود؟ و پس از رسیدن به پاسخ، آن را ترویج دهد و در این راستا در اشعاری که مداحان میخوانند باید هدف از قیام حسینی ذکر شود همانطور که امام خامنهای فرمود بنده مخالف بیان احساسات صرف نیستم اما شاعران و مداحان در شهرهای خود عظمت کار حسینی را نشان دهند.
حجتالاسلام دینپرستی با بیان اینکه عزاداری حسینی امری قلبی و روحی است و اگر رفتارهای انسان عزادار حاصل حزن قلبی باشد به آن عزاداری گفته میشود، گفت: اگر دستههای عزاداری تنها به نظم در صفوف خود توجه کرده و حالت حزن و اندوه در آنها ایجاد نشود، با اصل عزاداری منافات دارد.
مدرس حوزه علمیه قم عنوان کرد: متأسفانه در برخی روستاها و شهرها نیز به هر نوع عزاداری به غیر از گریه تمایل دارند یعنی گریه جایگاهی ندارد در حالی که اصل عزاداری گریه و حزن و اندوه قلبی است و در همین راستا عزاداران حسینی باید حدود الهی را رعایت کنند چون امام حسین(ع) برای احیای حدود الهی قیام کرد.