حجتالاسلام سیدعلی موسوی، رئیس مرکز بزرگ اسلامی مهاباد در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از آذربایجان غربی، عنوان کرد: یکی از اموری که مدیر و حاکم، همیشه با آن برخورد دارد، داوری و قضاوت و فرمان دادن است، پس باید آداب قضاوت و داوری را بداند و رعایت کند.
وی افزود: یکی از چیزهایی که موجب قضاوت و داوری نادرست میشود، عجله و شتاب در داوری است و در این راستا برای یک داوری صحیح باید مسائل را در تمام جوانب مورد بررسی و دقت قرار داد و دلایل طرفین را شنید و از عجله نیز پرهیز کرد.
حجتالاسلام موسوی با اشاره به مؤلفههای نابودی پست مدیریتی اظهار کرد: عجله در حکم کردن، بیمسئولیتی، غفلت، تصمیمگیری از روی حدس و گمان و شایعات، ستم بزرگی بر مردم و نابود کننده مدیریت است.
مدیر اسلامی باید از حکم کردن در زمان خشم خودداری کند
وی ادامه داد: مدیر اسلامی باید از حکم کردن در زمان خشم، غم، ترس، دلتنگی و هر حال دیگری که انسان را از فکر کردن صحیح دور میکند، خودداری کند.
به گفته رئیس مرکز بزرگ اسلامی مهاباد، از ام سلمه روایت شده است که گفت شنیدم رسول خدا(ص) میفرمود: کسی که مسئولیت قضاوت میان مسلمانان را پذیرفت باید در نگاه و جایگاه نشستن و اشاره میان آنان مساوات را رعایت کند و نباید صدای خود را بر یک طرف نزاع بلندتر از دیگری کند.
وی تأکید کرد: در اداره امور برای به پا داشتن حق و عدل بیش هر چیز انصاف لازم است چون بدون آن نه میتوان حقی به پا کرد و نه عدالتی را جاری کرد و در این راستا امام باقر(ع) از امیرمؤمنان(ع) نقل می کند: انصاف مایه پایداری مدیریت و عزتمندی آن است، بدانید که هر که از خود به مردم انصاف دهد خدا جز عزتش نیفزاید.
حجتالاسلام موسوی تأکید کرد: اقتدار هر مدیر، بستگی به میزان انصافی دارد که در مدیریت رعایت می کند چون بی انصافی، دوستان را رنجیده خاطر و پراکنده میکند و حمایت لازم و شور و شوق تلاش را از بین میبرد و در همین راستا انسان منصف دارای یاوران و دوستان بسیار است.
در مدیریت صحیح اصل بر پیشگیری است
وی ادامه داد: در یک مدیریت صحیح اصل بر پیشگیری و نه در درمان است پس باید تلاش کرد عواملی که موجب روی آوردن افراد به خلاف میشود از بین رود و در همین زمینه یکی از مهمترین اصول در مدیریت تأمین کردن افراد به شکلی درست است چون زمانی که زندگی افراد تأمین شود زمینه خلاف برای آنها از بین میرود.
رئیس مرکز بزرگ اسلامی مهاباد گفت: در صورت تأمین نبودن، تنها کسانی خیانت میکنند که طماع و حریص باشند که در این صورت باید بدون هیچگونه سهلانگاری و تسامح مجازات شوند تا دیگر کسی جرأت خیانت به خود ندهد.