اعجاز کلمات قرآن مردم را به خیابانها می‌کشاند/ شکل‌گیری راهپیمایی در جلسات قرآن
گروه فعالیت‌های قرآنی: پیشکسوت قرآنی کشور با اشاره به اینکه مردم برای اقامه داشتن قرآن در جامعه انقلاب کردند، گفت: جرقه راه‌اندازی راهپیمایی‌های خیابانی در جلسات قرآنی زده می‌شد.
علی‌اکبر حنیفی، پیشکسوت قرآنی کشور در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، به بیان اثرگذاری‌های جامعه قرآنی و آموزه‌های قرآنی مردم بر جریان انقلاب اسلامی پرداخت و گفت: شکی نباید در این داشت که انقلاب بر اساس قرآن و آموزه‌های حیات‌بخش این کتاب آسمانی شکل گرفته است، به خاطر دعوت قرآن به انقلاب، جهاد در راه اسلام و دعوت برای به پا داشتن در راه اقامه دین خدا بوده است که انقلاب اسلامی ایران به وجود آمد.
آموزه‌های قرآنی محرکه اصلی شکل‌گیری انقلاب
وی با بیان اینکه کل مسئله انقلاب اسلامی به خاطر قرآن بوده است، افزود: آموزه‌های قرآنی مهم‌ترین و اصلی‌ترین محرکه اصلی شکل‌گیری آن بوده است؛ حضرت امام خمینی(ره) که معمار کبیر انقلاب اسلامی بوده‌اند نیز خودشان بارها به این مسئله تأکید داشته‌اند.
این پیشکسوت قرآنی به برنامه سخنرانی مسئولان جلسات قرآنی برای مردم اشاره و تصریح کرد: در آخرین روزهای عمر رژیم ستم‌شاهی مسئولان جلسات قرآنی با روشن کردن ماهیت عناصر پهلوی و استفاده از آیات الهی در نشان دادن ماهیت پلید آنها، نقش بارزی در روشنگری اذهان مردم داشتند؛ با اینکه برگزاری چنین مجالسی در روزهای پایانی عمر حکومت پهلوی ممنوع بود، اما این کار بارها و بارها توسط خواص قرآنی تکرار می‌شد.
بیان آیات جهادی قرآن در جلسات قرآنی ایام انقلاب
حنیفی اظهار کرد: در آن زمان اکثر بحث‌هایی که در جلسات قرآنی مطرح می‌شد، مربوط به مسائل جهادی و آموزه‌های مهم و کاربردی این کتاب در شناخت راه حق از باطل بود و در بیشتر سخنرانی‌ها سعی می‌شد بر جنبه‌ها و آموزه‌هایی از قرآن تأکید شود که مردم به خیابانها بیایند و بر علیه طاغوت قیام کنند.
وی تصریح کرد: آیات «قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا...» و «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الْیَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِیَاء بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاء...» و ... از جمله آیات پر کاربردی بود که در روزهای اوج انقلاب برای مردم تفسیر و تبیین می‌شد.
حنیفی گفت: در اکثر تجمع‌های ضد طاغوت از آیاتی از این قبیل استفاده می‌شد و همین معجزه کلمات کلام وحی بود که مردم را دور سخنران جمع می‌کرد و آنها را به ادامه مقابله با رژیم طاغوت وادار می‌کرد.
مردم برای اقامه قرآن و دین انقلاب کردند
این پیشکسوت قرآنی خاطرنشان کرد: مردم نیز با شنیدن چنین آیاتی با تمام وجود در دفاع از اسلام به خیابانها می‌آمدند و به خاطر خدا به مقابله با رژیم ستم‌شاهی می‌پرداختند؛ اساساً مردم برای اقامه قرآن و اسلام به خیابانها می‌آمدند و نباید در این مورد کوچک‌ترین شکی داشت.
حنیفی با بیان اینکه اگر جامعه قرآنی را به معنای عام آن در نظر بگیریم قشر وسیعی را در بر خواهد گرفت، تصریح کرد: زمانی که می‌گوییم جامعه قرآنی، منظور افرادی است که انگیزه‌های قرآنی و درد قرآنی دارند؛ چنین افرادی در سال‌های انقلاب به خود اجازه سکوت و مدارا کردن ندادند و نه‌تنها خود در صف اول مقابله با طاغوت بودند، بلکه مردم را نیز به این امر تشویق و امر به معروف می‌کردند.
انگیزه‌های حضور در راهپیمایی‌های ضد حکومتی
وی در ادامه در مورد انگیزه‌هایی که باعث شد مردم در جریان تظاهرات ضد حکومت پهلوی شرکت کنند، گفت: خفقانی که در جامعه به وجود آمده بود و در حاشیه ماندن قرآن و دین در جامعه از جمله عواملی بود که باعث شد تا در راهپیمایی‌ها و تظاهرات ضد حکومتی حضور داشته باشم؛ از سال‌های پیش از انقلاب که جلسات قرآنی را برپا می‌کردیم، برخی از زمان جلسات به تبیین دیدگاه‌ها و ایدئولوژی اسلامی اختصاص داده می‌شد و صحبت کردن از این موضوع‌ها باعث می‌شد که همان جلسات قرآنی در نهایت به حضور در خیابانها و سر دادن شعار علیه رژیم تبدیل شود.
این پیشکسوت قرآنی با بیان اینکه جرقه بسیاری از راهپیمایی‌های خیابانی از حضور در جلسات قرآنی زده می‌شد، تصریح کرد: در واقع هسته بسیاری از تجمع‌ها و گردهمایی‌های ضد حکومتی از جلسات قرآن و حتی درون خانه‌هایی که میزبان جلسات قرآنی بودند، تشکیل می‌شد و دامنه آن به کوچه، بازار و خیابان نیز کشیده می‌شد.
یادی از روزهای انقلاب
حنیفی در بخش پایانی گفت‌وگوی خود با ایکنا به بیان خاطره‌ای از آن ایام پرداخت و اظهار کرد: در یکی از روزها که جلسه قرآنی پایان یافته بود، در کوچه با چند نفر مشغول صحبت کردن در مورد آیات قرآن و تقابل خیر و شر و حق و باطل بودم و در این میان صدای خود را نیز کمی بلند کرده بودم؛ یک‌باره متوجه شدم اطراف ما را جمعیت بزرگی فراگرفته است و هر لحظه به آن هم اضافه می‌شد. همین جمع در پایان سخنان من شروع کردند به تکبیر گفتن و این کار آنها باعث شد همان جمعیت به سمت خیابان حرکت کند و اتفاقات بعدی را پیش بیاورد. اعضای جلسه قرآنی که در آن بودم همین کار را چندین بار تا وقوع انقلاب تکرار کردند.
