حس نیایش و پرستش از پایدارترین تجلیات روح انسانی است
کانون خبرنگاران نبأ/ محمود لطفیان: استاد مرکز تخصصی نماز استان قم گفت: یکی از پایدارترین تجلیات روح انسانی و نیز اصلی‌ترین ابعاد وجود او، حس نیایش و پرستش است.
به گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، نبی‌الله بیاتی از اساتید مرکز تخصصی نماز استان قم در کارگاه آموزشی «شیوه دعوت مخاطب به نماز با رویکرد صحیفه سجادیه» ویژه دبیران اقامه نماز دستگاه‌های اجرایی قم که در محل ستاد اقامه نماز این استان برگزار شد، طی سخنانی با اشاره به اهمیت اقامه نماز در زندگی فردی و اجتماعی و ضرورت احیای فرهنگ هر خانه ایرانی، یک هیئت قرآنی، گفت: وقتی که انسان خانه پر معصیت دل خویش را از مظهر پاکی‌ها و خوبی‌ها دور می‌بیند راه نزدیکی به دوست را می‌طلبد.
وی افزود: چه آرامش و لذتی بالاتر از اینکه عبد ذلیل در حضور معبود عزیز قرار گیرد و جان آلوده خویش را در زلال صحبت او تطهیر و روح پر تلاطم خود را با ذکر آن یگانه آرام کند، این بهترین و برترین ثمره شیرین ارتباط با دعاهای صحیفه سجادیه و مناجات خمس عشر امام زین‌العابدین(ع) است.
استاد مرکز تخصصی نماز قم بیان کرد: دعا یعنی خواندن محبوب از سوی بنده محبت و عاشق و حضور وی در خلوت معشوق و همرازی و همجواری او در خلسه عارفان حق‌جو. دعاهای صحیفه سجادیه نشان‌دهنده اعتقاد به ملکوت، ربوبیت، عزت و قدرت الهی در عمل است و مایه نشاط روح و حیات جان و کلید عطایای الهی است.
بیاتی ادامه داد: دعاهای صحیفه سجادیه به ما می‌آموزد که دعا اظهار احتیاج و نیاز به پیشگاه حضرت بی‌نیاز است. دعا بیان تهیدستی، فقر، مسکنت و نداری به محضر غنی مطلق و مالک جهان هستی است. دعا در خواست گدایی بی‌نوا از کریمی باوفا و مددخواهی ناتوانی از توانایی شکست‌ناپذیر است.
وی بیان کرد: دعاهای صحیفه به ما می‌آموزد که حقیقت دعا نشان دادن فروتنی، تواضع، خاکساری و خشوع و خضوع به درگاه سلطانی قدوس، عزیزی مقتدر، غفوری ودود، معبودی یکتا و دانایی قوی است. دعا محبوب خدا، معشوق سالکان، نور چشم عارفان، راز و نیاز مشتاقان، چراغ شب دردمندان، تکیه‌گاه مستمندان و نور قلب نیازمندان است.
بیاتی با بیان اینکه دعا از مسائلی است که در فرهنگ قرآن نسبت به آن توجه بسیار شده؛ لذا شایسته است که حقیقت آن روشن شود، اظهار کرد: امام خمینی(ره) در بزرگداشت مقام صحیفه سجادیه و پیوند آن با قرآن آنچه شایسته بود بر قلم جاری کردند «صحیفه کامله سجادیه، نمونه کامل قرآن صاعدات و از بزرگ‌ترین مناجات‌های عرفانی در خلوتگاه انس است که دست ما کوتاه از نیل به برکات آن است. آن کتابی است الهی که از سرچشمه نورالله نشئت گرفته و طریقه سلوک اولیای بزرگ و اوصیای عظیم‌الشأن را به اصحاب خلوتگاه الهی می‌آموزد این کتاب مقدس چون قرآن کریم سفره الهی است که در آن همه‌گونه نعمت موجود است و هر کس به مقدار اشتهای معنوی خود از آن استفاده می‌کند».(صحیفه امام- ج21 ص209)
همچنین در این گفتمان محمد کاظمی، از دیگر اساتید مرکز تخصصی نماز استان قم گفت: دعا کردن همیشه به این معنا نیست که از خدا چیزی بخواهیم، بلکه گاهی دعا یعنی از خدا خود او را خواستن و این والاترین و شکوه‌مندترین مرتبه دعاست که بیش از هر جا در عالی‌ترین شکل خود در نیایش‌های رسیده از معصومان یافت می‌شود.
وی ادامه داد: این‌گونه است که امام علی ابن ابیطالب(ع) در مناجات شعبانیه نیازی به بزرگی، محو شدن در دوستی و محبت خدا را طلب می‌کند و امام زین‌العابدین(ع) چه در صحیفه خود و چه در دعاهای دیگر بارها از عشق به خدا سخن به میان می‌آورد و با بیانی بلند و پر احساس حقیقت متعالی آن را یادآور می‌شود، به‌ویژه در دعای «مناجات المریدین» مناجات هشتم از مناجات‌های پانزده‌گانه. پس لازم است که اهل بیت(ع) را که از قلبی مالامال از عشق به خدا مایه گرفته‌اند را چراغ راه سبک زندگی خود در عصر انتظار قرار دهیم.
کاظمی عنوان کرد: روش امام سجاد(ع) در نیایش چنین بود که وقتی به دعا برمی‌خاست ابتدا به حمد، ستایش و ثنای خداوند سبحان می‌پرداخت و برآورده شدن نیازش را طلب کرده و می‌خواست.
وی با بیان اینکه تقدیس و پرستش نقطه آغاز است، افزود: زبان نیاز و عشق بنده به درگاه آفریدگار عبادت و نیایش است. برترین سخنی که می‌توان دعا را با آن شروع کرد ستایش خدا و حمد و ثنای اوست. بنابراین، ستایش خدا نقطه آغازین هر انسانی که به‌وسیله آن ارتباط مستقیم با خالق هستی داشته باشد.
استاد مرکز تخصصی نماز قم گفت: یکی از پایدارترین تجلیات روح انسانی و نیز اصلی‌ترین ابعاد وجود او، حس نیایش و پرستش است.
حجت‌الاسلام والمسلمین حسین صفری نیز از دیگر اساتید مرکز تخصصی نماز قم در این کارگاه آموزشی اظهار کرد: مطالعه آثار زندگی بشر نشان می‌دهد که در هر زمانی او وجود داشته؛ نیایش و پرستش هم وجود داشته است با این تفاوت که از نظر شکل از حرکات دسته جمعی موزون همراه با یک سلسله اذکار و اوراد بوده تا عالی‌ترین خضوع‌ها، خشوع‌ها و ستایش‌ها. و از نظر معبود نیز از سنگ، چوب، طبیعت و خلقت گرفته تا ذات قیوم ازلی ابدی منزه از زمان و مکان مورد ستایش قرار گرفته است.
وی ادامه داد: در حقیقت پیامبران و انبیا(ع) پرستش را نیاورده و ابتکار نکردند، بلکه آنان نوع پرستش، آداب و اعمالی که باید پرستش به آن شکل گیرد را به انسان آموختند ضمن آنکه از پرستش غیر ذات یگانه (شرک) جلوگیری کردند.
استاد مرکز تخصصی نماز استان قم بیان کرد: در حدیث شریف آمده است «کُلُّ مَوْلوُدٍ یوُلَدُ عَلَی الْفِطْرَةِ»؛ این به خوبی روشن می‌کند که انسان طبعا و بالفطره خداپرست است مگر اینکه در مصادیق آن دچار اشتباه یا سوء تعبیر و تربیت شده باشد. همچنین در ادامه حدیث چنین آمده است «الا ان ابواه یهودانه و ینصرانه و یمجسانه» این پدر و مادر هستند که نوزاد را به‌سوی انحراف مذهبی می‌کشانند.
صفری با اشاره به اینکه قرآن عنایت خاصی به انسان دارد که خود را بشناسد و موقعیت خویشتن را در جهان آفرینش تشخیص دهد، ادامه داد: تأکیدهای فراوان خودشناسی در صحیفه سجادیه برای این است که تا انسان خود را آن‌چنان که هست بشناسد و مقام و موقعیت خود را در عالم وجود درک کند و خود را به مقام والایی که شایسته آن است برساند.
وی عنوان کرد: قرآن مجید با نشاط‌ترین کتاب انسان‌سازی است و کوشیده تا انسان، خود را کشف کند و این خود شناسنامه‌ای نیست که اسمت چیست؟، در چه سالی متولد شده‌ای؟، تابع چه کشوری هستی؟، از کدام آب و خاکی؟، با چه کسی ازدواج کرده‌ای؟ و چند فرزند داری؟ بلکه این خود همان چیزی است که روح الهی نامیده می‌شود و با شناختن آن است که انسان احساس شرافت، کرامت و تعالی می‌کند، به قداست خویش پی می‌برد، مقدسات اخلاقی و اجتماعی برایش معنا و ارزش پیدا می‌کند.
