به گزارش خبرگزاری قرآنی ایران (ایکنا)، خبرگزاری آسوشیتد پرس در گزارشی به بررسی ابتکار یک مسلمان پاکستانی در نگهداری از قرآنهای قدیمی و غیر قابل استفاده پرداخته است.
14 سال پيش الهه نور داوی، تراكتور فروش پاكستانی، پيرمردی ريش سفيد و تنها را در قبرستان مشاهده میكند كه در حال دفن ورق پارهای از قرآن است.
داوی با مشاهده اين صحنه تصميم میگيرد تا شبكهای از تونلهای پيچيده را در دل كوهستان چيتان در جنوب غربی پاكستان حفر كند و ورقهای پاره قرآن و آيات الهی را كه لابهلای متون روزنامهها و مجلات سردرگم ماندهاند در آنها انبار کند.
از آن زمان به بعد جبل النور القرآن در نزديكی شهر كويته به منطقهای ويژه تبديل شده است. كوهستان چيتان كه اكنون همه آن را با نام جبل النور القرآن میشناسند تبديل به آرامگاه ابدی ورق پارههای قرآن شده است.
ديوارههای تونلهايی كه داوی حفر كرده است مزين به صفحات قرآن شده است و درون اين تونلها كه مجموع طول آنها به بيش از يك مايل میرسد پر از بستههایی از برگههای کتاب مقدس قرآن است.
داوی كه اكنون چهل سال سن دارد میگويد: اين فكر هنگامی در ذهن من ايجاد شد كه دريافتم نمیتوان به راحتی جايی كه مناسب شان كتاب خدا باشد برای دفن ورق پارههای قرآن يافت به همين دليل به ناآگاه به فكر حفر تونلهای عميق در دل كوه برای اين كار افتادم.
داوی ادامه میدهد: با كمك ميرعبدالصمد، پيرمردی كه در قبرستان ديده بودم، موسسه خيريهای را راهاندازی كردم و با به كار گيری چند كارگر برای حفر تونلها و توزيع جعبههای ويژه برای جمع آوری ورق پارههای قرآن و بريده آيات چاپ شده در نشريات كار خود را آغاز كردم.
خيلی زود طرح ابتكاری داوی در تمام پاكستان صدا كرد به گونهای كه اكنون پس از گذشت 14 سال هر ماه 10 كاميون از كراچی، لاهو، پيشاور و ديگر شهرهای پاكستان برای دفن آيات قرآن در تونلهای داوی به جبل النور القرآن میآيد.
قرآنهای قابل تعمير پس از صحافی به مساجد مدارس اسلامی و خانوادههای فقير اهدا میشود و نسخههای كه ارزش تاريخی دارند در جعبههايی شيشهای قرار داده شده و در تونلها نگهداری میشود.
داوی میگويد: در ميان انبوه نسخههای پوسیده قرآن گاهی ترجمههايی به زبانهای اردو، پشتو، انگليسی و روسی نيز به چشم میخورد.
او میافزاید: همه جور قرآن را در اينجا میتوان يافت. برخی از اين قرآنها قدمت 300 ساله دارند، برخی دارای چاپی معمولی هستند و برخی ديگر نيز نسخههايی از پوست هستند كه با آيات با خطی خوش بر روی آنها نوشته شده است".
در ميان قرآنهای ترجمه شده مجموعه زيبايی از 5 قرآن ديده میشود كه در سال 1926 در دهلی نو و در زمان سلطه انگليس بر هند به چاپ رسيده است. اين مجموعه منحصر به فرد توسط چند دانشمند به زبانهای فارسی و اردو ترجمه شده است.
داوی درباره ساختار تونلها میگويد: شكبه تونلها از مجموع 56 دالان به هم پيوسته تشكيل شده است كه هر يك 7 پا ارتفاع و 8 پا عرض دارد.
سالانه افراد زيادی برای بازديد از شاهكار داوی به كويته میآيند. بازديدكنندگان گهگاه با نوشتن جملاتی بر روی بستههای ورق پارههای قرآن كه در ميان تونلها قرار داده شدهاند از خود يادگاری به جا میگذارند.
بر روی يكی از بستهها با امضای فردی به نام اسماعيل نوشته شده است: خدايا از تو میخواهم پدرم شفا پيدا كند و سلامت خود را بازيابد.
اكنون جبلالنور القرآن به مكانی مقدس تبديل شده است و روزانه 200 نفر از آن بازديد میكنند.
داوی میگويد از سال 1992 كه حفر تونلها آغاز شده تاكنون هيچ حادثه ناگواری رخ نداده است حتی زمانی كه زلزله قدرتمند 3/7 ريشتری در سال 1997 كويته را لرزاند و تلفات جانی نيز بر جای گذاشت هيچ آسيبی به آرامگاه قرآن در جبل النور وارد نشد.
او لبخند بر لب میافزاید: تونلها بدون آنكه تكه سنگی از ديوارههای آنها بيافتند سالم ماندند و اين تنها ناشی از قدرت خداوند قادر بود.