به گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، اسلام به مبحث تربیت فرزند در زوایا و ابعاد مختلف اشاره داشته و پرداخته است که اگر بخواهیم به صورت موشکافانه و جزئی به بررسی آن بپردازیم شاید در این مجال نگنجد. اما با کمی دقت در فضای قرآنی برخی از مؤسسات و مراکز آموزشی میتوان شاهد تلاش والدینی بود که در میان این همههمه بازار آموزشهای مختلف، فرزندان خود را به سمت آموزش قرآن سوق داده و هدایت میکنند.
گاهی با دیدن ظاهر این افراد شاید در نگاه اول حضور آنان در فضای قرآنی و آموزش قرآن به فرزندانشان عجیب باشد، اما با کمی همراهی با والدین این فرزندان نگاه عمیق و عاقبتاندیشی آنان را که معطوف به تربیتی صحیح و متخلق به خلق اسلامی است، میتوان به خوبی مشاهده کرد.
در برخی از این دورهها، زیباترین لحظات زمانی روی میدهد که همراهی و همپا بودن مادران در کنار فرزندان، دورههای آموزشی آنان را جذابتر و شاید عملیتر ساخته است. در برخی از مؤسسات و مراکز آموزشی ـ قرآنی کشور طرحهای مبتکرانه جالبی از جانب مدیران و مربیان خلاق در حال اجراست که فرزندان و اولیا آنان در کنار یکدیگر در مسیر آموزش اما با روشهایی متفاوت پیش میروند.
مادرانی که همپای فرزند خویش، به حفظ، فراگیری مفاهیم موضوعی و ترکیبی قرآن، آموزش قرائت و تجوید و ... میپردازند و نکته جالب اینجاست که وقتی با برخی از این مادران همکلام میشویم از روزهایی میگویند که خود نتوانستند در این مسیر قرار بگیرند و این راه را فرصتی میدادند تا در مسیر رسیدن به هدف تربیت صحیح، خود نیز مورد آموزش قرار گیرند.
تربیت فرزند از دیدگاه اسلام بسیار مورد اهمیت است؛ در کلام نورانى امامسجاد(ع)، والدین نه تنها مسئول تربیت فرزندانشان شمرده شدهاند، بلکه محورهاى مسؤولیت آنان نیز مشخص شده است. این محورها عبارت است از: ادب نیکو(من حسن الادب)، خداشناسى(والدلالة على ربه) و اطاعت خداوند(والمعونة على طاعته).
والدین باید دراین سه محور(اخلاق، اعتقادات و پیروى عملى از شرع مقدس) انجام وظیفه کنند. مسئولیت آنان تنها تأمین غذا، مسکن و بهداشت جسمانى نیست. آنها، پیش از آن که مسئول تأمین سلامت جسمانى و تأمین معیشت فرزندان باشند، مسئولیت تأمین سلامت اخلاقى و اعتقادى و عملى آنها را برعهده دارند.
در میان بازار داغ آموزشهای متنوع مهدهای کودک و مراکز آموزشی، شاید جلوه و رنگ و لعاب دورههای مؤسسات قرآنی آن طور که باید و شاید در میان اقشار جامعه تبلیغ و ترویج نمیشود؛ اما باز هم با گذری بر مؤسساتی که به صورت تخصصی به مباحث آموزشی حفظ قرآن و نیز دیگر دورههای قرآنی ویژه خردسالان میپردازند، شاهد استقبال خانوادههایی هستیم که چشمانداز و هدف روشنی در راه تربیت انسانهای آینده این اجتماعی داشته و دارند.
جامعةالقرآن الکریم و مؤسسات قرآنی مشابهی که فعالیتهای خود را از یک مرکز قرآنی آغاز کرده و امروزه با چند صد شعبه در سطح کشور و حتی به صورت بینالمللی به برگزاری دورههای آموزشی ویژه خردسالان میپردازند، خود گواهی بر این مدعا هستند که با ظهور روشهای آموزشی جدید و طرحهای مبتکرانه در راه آموزشهای دینی و قرآنی به خردسالان، والدین و مشتاقان بسیاری برای حضور فرزندان خود علاقهمند هستند.
این مسئله و علاقهمندی خانوادههای ایرانی به عنوان یک جامعه اسلامی برای رشد فرزندان خود در محیطی دینی و قرآنی با درونمایههای آموزش آیات قرآن کریم، توجه بیشتر مسئولان مرتبط به این مسئله را میطلبد تا شاهد گستردگی چنین مراکزی در سطح استانها و شهرستانها باشیم و هیچ استان و روستا و شهرستانی به دلیل نداشتن یک مرکز آموزش قرآنی ویژه خردسالان و کودکان و نیز نبود مربیان متخصص در این زمینه، در محرومیت باقی نماند.
«و امّا حق الولد علی الوالد ان یُحسّن اسمه و یُحسّنَ ادبه و یعلمه القرآن؛ حق فرزند بر پدر آن است که برای او اسم نیکو انتخاب کند و او را نیکو ادب کند و به او قرآن بیاموزد».
«نهج البلاغه، حکمت ۳۹۱»