یاد مرگ انسان را فعال و پویا می‌کند

به گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، جلسه هفتگی درس اخلاق آیت‌الله‌العظمی عبدالله جوادی آملی، مفسر قرآن کریم و استاد برجسته حوزه علمیه قم پنجشنبه، هفتم اسفندماه با حضور حوزویان، دانشگاهیان، قرآنیان و سپاهیان در محل نمازخانه بنیاد بین‌المللی علوم وحیانی اسراء شهر قم برگزار شد.

آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی در این جلسه با اشاره به یاد معاد و مرگ، اظهار کرد: یاد معاد و مرگ مهم‌ترین عامل متخلق شدن به اخلاق الهی است، گرچه مسئله یاد مبدأ و وحی و نبوت وسیله خوبی است اما بهترین عاملی که انسان را متنزل و وارسته از هر کج راهه رفتن می‌کند یاد معاد است.

مفسر قرآن کریم در مورد نزدیک بودن برزخ صغری، بیان کرد: وجود مبارک رسول گرامی(ص) در غالب سخنان خود مسئله قیامت را مطرح می‌کرد، قیامت کبری که زمانش مشخص نیست که چه زمانی است؛ اما قیامت صغری که برزخ است هر روز مطرح است چون کسی که می‌میرد قطعا وارد نشاء دیگری می‌شود که برزخ است.

وی در ادامه گفت: انسان چه شب بمیرد و یا چه روز، از زمان بیرون می‌رود و سرمدی می‌شود، به ما گفته‌اند مرگ گودال و چاله نیست، پوسیدن نیست، مرگ پل است از پل عبور کردن است و مرگ هم خبر نمی‌کند و این از سخنان بلند امیرالمؤمنین(ع) است.

آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی در ادامه با اشاره به فرق جسم از روح، تصریح کرد: این بدن است که متمکن است و جغرافیا دارد، این بدن است که متزمل است و تاریخ دارد، روح منزه است و روح را نمی‌شود در شرق و غرب یافت، روح از سنخ ملکوت است نه ملک. این بدن محکوم به تاریخ و جغرافیا است اما روح که زمان و تاریخ ندارد. بنابراین ما اگر سرمدی بشویم کالای سرمدی لازم است و کالای سرمدی در زمان و زمین نیست.

استاد برجسته حوزه علمیه قم با اشاره به سرخ شدن چهره پیامبر(ص) هنگام سخن گفتن از قیامت، بیان کرد: پیامبر(ص) غالبا از قیامت سخن می‌گفت و مردم را از قیامت انزال می‌کرد و وقتی نام قیامت را مطرح و مردم را انزال می‌کرد تمام گونه‌های حضرت سرخ می‌شد. پیامبر(ص) می فرمود فاصله من و قیامت مثل این دو انگشت هست، یعنی خیلی بین من و قیامت فاصله‌ای نیست.

این مفسر تفسیر تسنیم یادآور شد: برخی بر این باورند یاد مرگ افسردگی می‌آورد اما به تعبیر نورانی حضرت سیدالشهدا(ع) مرگ پل است، حضرت در روز عاشورا خطاب به اصحابش فرمودند «مرگ پل است شما از پل رد می‌شوید، چاله نیست که بروید توی گودال، نمی‌پوسید تازه از پوست در می‌آئید، تمام خبرها بعد از این پل است». بنابراین، یاد مرگ انسان را افسرده نمی‌کند بلکه انسان را فعال و پویا می‌کند.

معظم‌له بیان کرد:هیچ‌کس نیست که بعد از مرگ از او سؤال نشود که چه آورده‌اید؟ اگر مرگ خدایی نکرده پوسیدن، نابودی، زوال و فرسودگی بود یاد مرگ و قبرستان رفتن‌ها افسردگی می‌آورد. اما مرگ معبر و پل است، اگر طلبه و دانشجو است یاد مرگ باعث می‌شود خوب یاد بگیرد و درس بخواند تا استاد بشود، بفهمد و به دیگران بفهماند. آن‌کس که درس می‌خواند و استاد نمی‌شود، درس را هدر داده است. این علم رایگان به‌دست نیامده است؛ وی در قیامت مسئول است. این علم با جان کندن عالمان و محققان به‌دست آمده است؛ چه طلبه و چه دانشجو اگر طوری درس بخواند که استاد نشود مسئول است؛ وی عمر و کتاب و درس را هدر داده است، اگر کار دیگر هم دارید باید فعالیت بهتری ارائه کنید.