به گزارش
خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا)، جلسه دفاع از پایاننامه کارشناسی ارشد با عنوان «بررسی تطبیقی قاعده احسان در رفع مسئولیت پزشکی از دیدگاه فقه امامیه و حنفیه» نوشته فاطمه داودی عصر روز گذشته، 11 اسفندماه در اتاق جلسات پردیس تهران دانشگاه قرآن و حدیث برگزار شد.
فاطمه داودی که در مقطع کارشناسی ارشد رشته مبانی فقه و حقوق اسلامی این مجموعه دانشگاهی تحصیل میکند، توانست با کسب رتبه خوب از پایاننامه خود دفاع کند.
این گزارش حاکیست؛ این پایاننامه به راهنمایی حجتالاسلام والمسلمین مرتضی چیتسازیان و داوری حجتالاسلام والمسلمین حسامالدین ربانی و مهدی رهبر برگزار شد.
در بخش نخست این پایاننامه به تبیین نظر فقهای امامیه و حنفیه درباره مسئولیت و ضمانت پزشکان به فرض تعمد و کوتاهی یا عدم تخصص لازم در اقدام به عمل پزشکی پرداخته شده است.
فاطمه داودی در ادامه مطالب خود در این پایاننامه به اختلاف میان فقهای امامیه و حنفیه در خصوص مسئولیت پزشکان با توجه به عدم تعمد آنها بعد از اقدامات پزشکی پرداخته است.
نگارنده این پایاننامه در بخش دیگر به اهمیت و کاربردی بودن این تحقیق در جامعه نظام پزشکی اشاره کرده است که با توجه به مسئولیت نظام پزشکی و بیمارستانها لازم است قراردادهایی وضع شود تا این مسئولیتها تبیین شود تا بیمار و خانوادهاش دچار تعارض نشوند و قانونگذار لازم است پیشبینیهای لازم را انجام دهد.
چکیدهنظر فقهای امامیه و حنفیه در مسئولیت پزشکی، در فرضی که تعمد در اتلاف و اضرار داشته باشد یا به خاطر کوتاهی یا عدم تخصص لازم و یا مأذون نبودن، اقدام به عمل پزشکی نموده و منجر به ایراد خسارت بر بیمار گردد، پزشک مسئول و ضامن خواهد بود. لکن در فرض غیر عمدی بودن اتلاف بین فقها اختلاف نظر وجود دارد. بنابر نظر مشهور فقهای امامیه، پزشک حاذقی که با رعایت اصول حرفه خود هیچ تقصیری را مرتکب نگردد اما بیمار فوت نماید یا دچار عارضهای گردد حتی با داشتن اخذ برائت از بیمار یا ولی او، ضمان بر عهده پزشک است و فقهای حنفیه با این نظر هم عقیدهاند، درحالیکه بنابر نظر غیر مشهور، در صورتی که پزشک حاذق با اذن بیمار به معالجه او بپردازد اما منجر به ورود خسارت گردد حتی در صورت عدم اخذ برائت، پزشک ضامن نیست. قاعده احسان بهعنوان یکی از مسقطات ضمن، از جمله ادله این فقهاست.
این پایاننامه جنبه کاربردی دارد و با توجه به مسئولیت نظام پزشکی و بیمارستانها لازم است قراردادهایی وضع شود تا این مسئولیتها تبیین شود تا بیمار و خانوادهاش دچار تعارض نشوند و قانونگذار لازم است پیشبینیهای لازم را انجام دهد.