به گزارش خبرگزاری
ایكنا،
نبأ،
حجتالاسلام پورذهبی، مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری و شاگرد آیتالله حقشناس در نهمین سالگرد ارتحال عالم ربانی حضرت آیتالله حقشناس در مسجد حضرت معصومه(س) در قم برگزار شد، درباره
استاد خود گفت: مصباح ظلمات تشبیهی به جا در مورد آیتالله حق شناس است،
چراغی كه تاریكیها را برای انسان روشن میكند، كشاف العشوات كسی كه امور
ناپیدا را برای انسان روشن میكند، مفتاح المبهمات، كلید امور مبهم هستند
این قبیل انسانها كه آیتالله حقشناس هم از این قبیل از انسانها بود و
همه سابقهای در ذهن خود دارند كه آیتالله حقشناس چه كارهایی انجام
میداد.

وی افزود: كسی
كه امور مبهم را به انسان واضح نشان میدهد، دفاع المعضلات كسی كه گرهها
را باز میكند، ما از این كلمات نورانی میخواهیم به شخصیت حاج آقا حقشناس
برسیم، ایشان میفرمودند وقتی من منبر میروم امام زمان در آنجا حاضر و
ناظر هستند و ما نباید چیزی كم بگذاریم.
حجتالاسلام پورذهبی ادامه داد: بنده خیلی در جلسات ختم ایشان
نشستم و همیشه حسرت میخوردم كه چرا حق مطلب در مورد حضرت آیتالله حق شناس
بیان نمیشود، چند مورد از نكات بارز شخصیت ایشان این بود كه درسی برای
همه ماست، اولا سلوك شخصی ایشان بود كه ایشان از مرحوم آمیرسید علی
دارند، ایشان ارادت خاصی به سیدعلی داشتند، مرحوم مفسر میفرمودند كه به
كسی نباید گفت روزه بگیر بلكه باید آنقدر از خدا گفته شود كه خود شخص محو
شود در ذات حضرت حق، یكی دیگر از فضائل ایشان این بود كه هر كس را دعا
میفرمود اساتید آن شخص را هم دعا میكردند.
وقتی شخصی را دعا میكنید اساتیدش را هم دعا كنید وی ادامه داد: یكی
از این اساتید مرحوم شاهآبادی بود كه حضرت امام(ره) درباره ایشان
میفرمودند روحی فدا، شروع جلسات ایشان همواره با روایت حدیث همراه بود و
اعتقاد داشت كه اگر انسان عامل به علم خود باشد، تأثیرگذاری حرفش بیشتر
میشود و تا آخرین لحظات هم توجه حاج آقا حقشناس به سلوك بود.
حجتالاسلام پورذهبی ادامه داد: قسمت دوم
از ابعاد شخصیت ایشان مردمی بودن و مردمی زیستن است، راهاندازی كار مردم
یكی از صفات بارز ایشان بود، وقتی به آیتالله حقشناس پایگاهی مردمی داشت و
با مردم زندگی میكردند و از مردم خبر داشتند، در احوالات پیغمبر هم هست
كه وقتی وارد مسجد میشدند از احوالات غائبین مطلع میشدند، هم مردمی بود و
با مردم زندگی میكرد و هم فقرایی كه وارد مسجد میشدند و ایشان به آنها
كمك میكردند.
وی ادامه داد: شخصی خدمت آیتالله حقشناس رسید و گفت چرا اینهمه گداپروری میكنید، ایشان این كار را متوقف میكند، شب در خواب میبیند كه به
ایشان گفتند شما هم كه دست خود را بستید، اگر نمیخواهید ما این مسئولیت را
به كس دیگری بسپاریم، خاطره دیگری از ایشان است كه قبل از نماز روی
پلهای جمع میشدند و امام(ره) هم میآمدند، در یكی از این شبها به امام
عرض كردم كه وقتی رفقای من از تهران میآیند وقتی از من میگیرند و آخر
هفته مرا اشغال میكنند، امام رو به آیتالله صدوقی كرد و گفت رسیدگی به
خلق و مردم داری كردن دلیل تمام توفیقات حاج آقا حق شناس است.
آیتالله حقشناس احترام ویژه به بزرگان میگذاشتندحجتالاسلام ذهبی تصریح کرد: یكی
از توصیههای مرحوم بروجردی این بود كه اگر جایی میروید كاری كنید كه
مردم بعد از برخورد با شما وزنشان از نظر معنوی بیشتر شود، و خود شما هم
باید از همه نظر خوب باشید چرا كه همه مردم به شما نگاه میكنند، و دلیل
ریزشهایی كه امروز از آن گفته میشود همین است، یكی دیگر از فضائل ایشان
احترام به بزرگان بود كه همیشه نقل میشد كه وقتی كسی را بدون عنوان صدا
میزدند ایشان اصلاح میكردند و تاكید به احترام به بزرگان داشتند.
وی اظهار کرد: در خطبه همام نقل است كه وقتی حضرت مشخصات متقین را برای او گفت همام جان سپرد و
حضرت فرمودند كه مواعظ خوب اینگونه با اهلش رفتار میكند و حاج آقا حقشناس
هم اینگونه موعظه میفرمودند، ایشان در موعظه از افراط هم به دور بودند و
بسیار از تعیین وقت برای ظهور نهی میكردند و دلیل عرفانهای نوظهور را
اشتباهات در این نوع رفتار میدانستند.
این کارشناس مذهبی بیان کرد: ایشان در زمینه جنگ و جبهه هم
بسیاری را راهی جبههها كردند و بسیار تأكید داشتند به خدمت برای خدا،
ایشان نماز صبح را هم در دورهای در منزل خود برگزار میكردند و قبل از
اذان صبح رادیو هم روشن بود تا اذان بگوید، در این هنگام سخنی از امام(ره)
پخش شد و ایشان وقتی صدای امام را شنیدند فرمودند این حلقوم میگوید كه من
راست میگویم و برای سلامتی حضرت امام(ره) دعا میكردند.
وی بیان کرد: فضائل در باب
شخصیت ایشان بسیار زیاد است اما ركن كار ایشان توسل به اهلبیت(ع) بود و همیشه
در هنگام باز كردن استخاره خدا را به قرآن و عصمت زهرا قسم میدادند و با
توسل به اهلبیت(ع) و امام حسین(ع) و به ویژه توسل به حضرت علیاصغر(ع) كارهایش
را انجام میداد و همیشه حاجات خود را باروضه حضرت علیاصغر میگرفتند،
سخن در باب این یزرگوار بسیار زیاد است؛ كسان دیگری هم هستند كه از ایشان
خاطرات زیادی داشته باشند اما زمان همین قدر به ما اجازه داد تا از فضائل
ایشان بگوییم، انشاالله روح ایشان با اهلبیت(ع) محشور شود.
محمدعلی نادعلی