به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، آیتالله مهدی هادوی تهرانی امروز 24 آذرماه در ادامه تفسیر سوره مبارکه فتح گفت: خداوند در این سوره به داستان صلح حدیبیه و بیعت با پیامبر در آیه دهم اشاره فرمود و تاکید کرد بیعت مردم با پیامبر همان بیعت با خداوند است؛ علامه طباطبایی فرمودهاند که در بیعت، ظاهرا دست پیامبر روی دست بیعت کنندگان قرار میگرفت یعنی دست پیامبر که روی دستان این افراد یدالله و فوق ایدیهم است.
وی افزود: این تفسیر هیچ عجبی ندارد؛ در روایات قرب نوافلی داریم که بنده در انجام نوافل به جایی میرسد که من خدا چشم و گوش و دست و پای بنده میشوم و در قرب فرائضی بنده مومن به جایی میرسد که او چشم و گوش و دست و پای من میشود.
هادوی تهرانی با بیان اینکه شکستن عهد و پیمان از سوی انسان به ضرر خود اوست تاکید کرد: اگر کسی به عهد و پیمان وفادار باشد خداوند به زودی اجر بزرگی به او خواهد داد.
این استاد تفسیر حوزه با اشاره به روایتی در مورد بدگمانی و خوش گمانی به خداوند بیان کرد: در برخی روایات آمده است که من خداوند همان جایی هستم که گمان بنده من است لذا حسن ظن بالله جزء واجبات و سوء ظن به خدا جزء محرمات است.
وی با اشاره به زشتی گناه حسد افزود: حسد نوعی بدخواهی برای برادر مومن است که در روایت است که ایمان را میخورد ولی سوء ظن به خدا به تمام حقیقت وجودی انسان لطمه میزند و آن را به آتش میکشد و این سوء ظن در حالی است که در دور و اطراف ما هزاران نعمت است که از روی تفضل به ما داده است.
این استاد تفسیر حوزه همچنین در تفسیر سوره محمد(ص) اظهار کرد: خداوند در این سوره تاکید فرموده است که انسان در طبیعت اطراف خود به سیر و سفر بپردازد و نعمات الهی را ببیند تا بهتر به خداشناسی بپردازد.
وی افزود: قرآن کریم سرنوشت اقوام گذشته را آورده و تاکید فرموده است که اینها افسانه و داستان نیست بلکه آئینه عبرت برای ما است و ما امروز چقدر نعمت خدا و هدایت الهی را قدر میدانیم البته هر کسی در مقام و عنوان خودش؛ یکی قدرت دارد و یکی تحت قدرت باید ببینیم چگونه عمل میکند، بنابر این اگر ما هم مانند اقوام گذشته مبتلا به شهوت قدرت شدیم و به سمت خودرایی رفتیم، دچار هلاکت خواهیم شد؛ این قانون الهی همانند قانونهای تجربی است.
هادوی تهرانی بیان کرد: برخی میگویند در جامعه نباید اختلاف باشد ولی حاکم کردن نظر خود را باعث عدم اختلاف میدانند در حالی که حق باید ملاک در عدم اختلاف در جامعه باشد.