باطن جناح‌بازی‌های غیر توحیدی در دنیا، کشمکش و جدال در قیامت است
کد خبر: 3876277
تاریخ انتشار : ۱۴ بهمن ۱۳۹۸ - ۱۶:۳۲
آیت‌الله هادوی تهرانی تشریح کرد:

باطن جناح‌بازی‌های غیر توحیدی در دنیا، کشمکش و جدال در قیامت است

گروه حوزه‌های علمیه ــ استاد حوزه علمیه گفت: هم‌جناح‌ها و هم‌حزبی‎های امروز که براساس نیات غیرالهی با هم رفیق هستند، در روز قیامت گناه کارهای خود را گردن یکدیگر می‌اندازند و با هم دعوا دارند تا دیگران را به جهنم هل دهند و تصور می‌کنند خودشان رها خواهند شد.

باطن جناح‌بازی‌های غیر توحیدی در دنیا،کشمکش و جدال در قیامت استبه گزارش ایکنا، آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، 14 بهمن‌ماه در ادامه تفسیر سوره مبارکه زخرف در مدرسه آیت‌الله گلپایگانی گفت: در آیه 67 سوره مبارکه زخرف «الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ» خداوند فرموده است که دوستان در دنیا، در روز قیامت، برخی دشمن برخی دیگر هستند، مگر افراد متقی؛ این آیه فرموده هم‌جناح‌ها و هم‌حزبی‎های امروز(که براساس نیات غیرالهی با هم رفیق هستند)، در روز قیامت گناه کارهای خود را گردن یکدیگر می‌اندازند و با هم دعوا دارند تا دیگران را به جهنم هل دهند و تصور می‌کنند خودشان رها خواهند شد.

وی با بیان اینکه در سوی دیگر، افراد متقی در روز قیامت با هم دعوایی ندارند، افزود: کسانی که اهل خداترسی هستند؛ اهل استفاده نادرست از امکانات دولتی نبوده‌اند و از فرصت‌هایی که در اختیار دارند، برای مقاصد فردی و جناحی و گروهی بهره نبرده و براساس ضوابط و معیارهای الهی عمل کرده‌اند، در قیامت دعوایی ندارند.

استاد حوزه علمیه اظهار کرد: کسانی که در جایی که یقین دارند کاری حرام است، از آن اجتناب می‌کنند و در جایی که احتمال هم می‌دهند حرام است تا جای ممکن مرتکب آن نمی‌شوند نه اینکه کار حرامی را بگویند انشاء الله واجب است و انجام دهند.

این استاد حوزه علمیه اضافه کرد: دوستی‌های در دنیا اگر بر معیار تقوا نباشد در آن دنیا، دشمنی است، زیرا باطن دوستی بدون محور تقوا دشمنی است که در قیامت بروز و ظهور می‌یابد. کفار و اهل فسق و فجور در این دنیا دوستی دارند، ولی باطن کار آنان آشکار نیست و در قیامت، این دوستی در قالب عذاب برای آنان تجلی خواهد یافت.

مغفرت و بهشت؛ عرصه رقابت مومنان

وی همچنین با اشاره به آیه 21 سوره مبارکه حدید اظهار کرد: خداوند در آیه 21 «سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا كَعَرْضِ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ» فرمود که در میدان مغفرت خدا و جنتی که عرض آن کعرض السماء و الارض است، از یکدیگر سبقت بگیرید و نگران نباشید که اگر کسی بهشت رفت جای شما تنگ می شود؛ این فضل و برتری از ناحیه خداست که به هر کسی که خودش اراده کند، خواهد داد.

وی افزود: نعمت ایمان به خدا و رسول در دنیا و بهشت در روز قیامت فضل الهی است و صرفا از تلاش خود مومنان نیست؛ زیرا هر چه حسن است از آن خداست؛ اصلا مفهوم الحمدلله همین است؛ الحمد یعنی جنس و حقیقت حمد که مطلقاً برای خداست.

هادوی تهرانی با بیان اینکه  توفیق ایمان و سبقت در مغفرت الهی، فضیلتی خداداده است، اظهار کرد: البته باید توجه داشته باشیم که معنای این آیات، جبر نیست؛ ما باید همیشه آیات و روایات را در متن «لاجبر و لا تفویض بل امر بین الامرین» تفسیر و تحلیل کنیم.

استاد حوزه علمیه گفت: این آیه به معنای آن نیست که اراده انسان در آن نقش ندارد؛ خدا فرموده اعطای این نعمات از جانب من است ولی به کسی می‌دهم که صلاحیت و لیاقت آن را  دارد. در ایام فاطمیه این تعبیر را خوانده‌ایم که «يَا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَكِ اللّٰهُ الَّذِي خَلَقَكِ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَكِ؛ خدا تو را قبل از آن که خلق کند امتحان کرد؛ در اینجا برای برخی این سؤال پیش آمده که مگر قبل از خلقت، مجال و فرصتی برای امتحان بوده است؟

وی افزود: خداوند قبل از خلق، می‌داند چه می‌خواهد خلق کند و از طرفی این «قبل» در دنیای زمان‌دار و برای ما مفهوم دارد، ولی خدا، قبل و بعد ندارد و برای خدا علی السویه است.

آیت‌الله هادوی تهرانی ادامه داد: خداوند پیامبر را پیامبر کرد ولی این طور نیست که خدا مقام نبوت را به هرکسی بدهد؛ خدا ظرفیت و مقدمات و قابلیاتی را در برخی افراد می‌بیند و مقامی به او اعطا می‌کند؛ البته خود پیامبران هم دارای ظرفیت وجودی مختلف هستند، لذا پیامبر اسلام بر همه انبیاء تقدم رتبه دارد.

استاد حوزه افزود: عمر پیامبر در مقایسه با سایر انبیاء عمر کمتری است، ولی مقام نوح با همه سختی‌ها و مشکلات 950 ساله نبوت قابل قیاس با پیامبر اسلام نیست؛ پیامبر در این عمر کوتاه به درجات بالایی از جمله معراج رسیده است که خود او لایق مشاهده این حقایق شده بود؛ پیامبر وقتی به معراج رفت، هرگز تصور نکرد که توهم است و ممکن است القایی از شیطان باشد.

وی تأکید کرد: خداوند صاحب فضل بزرگ است و این فضل‌های اعطایی چیزی از فضل او کم نمی‌کند، زیرا او مصدر همه این عظمت‌ها است. 

انتهای پیام
captcha