فعالیت مؤسسات قرآن در شرایط حاضر، قابل قبول است / لزوم تغییر در اسناد بالادستی مؤسسات
مدیرعامل اتحادیه مؤسسات و تشکل‌های فرهنگی قرآن و عترت کرمان به گوشه‌ای از مشکلات مؤسسات اشاره کرد و گفت: فعالیت فعلی موسسات در حالی که محل و بودجه کافی ندارند، شاهکار است.
مصطفی نیک‌ورز، مدیرعامل اتحادیه مؤسسات و تشکل‌های فرهنگی قرآن و عترت کرمان در گفت‌وگو با ایکنا، در خصوص لزوم بازتعریف رسالت و اهداف مؤسسات قرآنی، گفت: باید بازتعریفی اصولی و اساسی در اهداف مؤسسات قرآنی صورت گیرد. نهادهایی که در این امر می‌توانند کمک کنند، همان نهادهایی هستند که مجوزها را صادر می‌کنند. سازمان تبلیغات و وزارت ارشاد کمیته و کارگروهی برای سیاست‌گذاری مؤسسات و مراکز فرهنگی ـ هنری تعیین و موضوع فعالیت و اهداف را تعریف کنند. وظیفه شورای توسعه فرهنگ قرآنی که نهاد بالادستی همه مراکز و نهادهای قرآنی محسوب می‌شود نیز سیاست‌گذاری است. شورای توسعه فرهنگ قرآنی در این زمینه بسیار خوب می‌تواند کمک کند. برای انتقال نظرات به نهادهای ذی‌ربط نیز می‌توان از نمایندگان مردم در کمیسیون قرآن و عترت مجلس بهره برد.
وی ادامه داد: اگر اهداف و رسالتها از سوی نهادهایی که مجوزها را برای مؤسسات قرآنی صادر می‌کنند، تعیین شود، قطعاً ضمانت اجرایی نیز خواهد داشت؛ اما اگر تنها در حد پیشنهاد باشد، نمی‌توان توقع ضمانت اجرایی داشت.
ورود مؤسسات قرآنی به کارهای جهادی
نیک‌ورز در ارزیابی انعطاف مؤسسات قرآنی استان کرمان در شرایط شیوع کرونا، اظهار کرد: در استان کرمان در روزهای ابتدایی شیوع کرونا که باعث تعطیلی بسیاری از مؤسسات فرهنگی و قرآنی شده بود، مراکز قرآنی تبدیل به کارگاه تولید ماسک شدند و بسیاری از فعالان قرآنی، مربیان و قرآن‌آموزان در گندزدایی معابر و محلات کمک کردند. در بحث کمک‌های مؤمنانه، اقدامات جهادی در بیمارستان‌ها و حتی کارهای جهادی سازندگی مؤسسات قرآنی خوش درخشیدند. همراه گروه‌های جهادی که به مناطق محروم اعزام می‌شوند، یک فعال قرآنی، مربی قرآنی، حافظ و قاری قرآن نیز اعزام می‌شود. چنین فعالیت‌هایی در واقع همان انعطاف داشتن در شرایط گوناگون است. چنین فعالیت‌هایی رویکرد جدیدی است و اگر به تمام مؤسسات قرآنی تعمیم داده شود، یک انقلاب در بحث مؤسسات قرآنی ایجاد می‌شود. حدود 3 هزار مؤسسه قرآنی در کشور داریم که اگر هر مؤسسه قرآنی یک گروه جهادی شامل حافظ، قاری و مربی داشته باشد و تعهد کنند که برای آموزش قرآن، برگزاری محفل انس یا پاسخ به سؤالات قرآنی به مناطق محروم بروند، شاهد اتفاقات خوبی خواهیم بود.
مدیرعامل اتحادیه مؤسسات و تشکل‌های فرهنگی قرآن و عترت کرمان بیان کرد: در جنوب استان، مناطق محرومی وجود دارد که مردمانی با دل‌های پاک و باصفا دارد و آیات قرآن بسیار بر دل‌هایشان اثرگذار است. آموزش‌هایی که آنجا ارائه می‌شود، واقعاً تأثیر دارد. با اینکه افراد فقیر این مناطق از اینترنت و تلویزیون و بسیاری موارد دیگر دور هستد، ولی بسیار دلپاک، مشتاق و علاقه‌مند به قرآن هستند. در مرکز استان، کلاس قرآن با امکاناتی مثل تخته هوشمند، وبینار و کلاس آنلاین برگزار می‌کنیم، با این حال قرآن‌آموزان مشتاق نیستند و خوب همکاری نمی‌کنند. اما مردم مناطق محروم مشتاق یادگیری مطالب هستند، به آموزش‌ها اهمیت می‌دهند و مخصوصاً از آموزش‌های دینی و قرآنی مثل تجوید، صوت و لحن و مفاهیم لذت می‌برند. تعداد چنین گروه‌های جهادی بسیار کم است. چنین فعالیتی می‌تواند سرمنشأ خوبی باشد و همان انعطاف در زمینه تبلیغ و ترویج قرآن هست. مؤسسات قرآنی بیشتر در بحث تبلیغ و ترویج وارد و از بحث آموزش صرف قرآن خارج شوند.
نیک‌ورز در پاسخ به این سؤال که چقدر مؤسسات را در تحقق اهدافشان موفق می‌دانید؟ گفت: اهدافی که برای مؤسسات تعریف شده، همان اهداف آموزشی است. سند بالادستی باید تغییر کند. وزارت ارشاد مؤسسات را به چند دسته؛ تک منظوره، تخصصی و چندمنظوره تقسیم کرده است. مؤسسات تک‌منظوره به طور مثال فقط روخوانی و روانخوانی را آموزش می‌دهند، تمامی اهداف و موضوعات مؤسسات تخصصی فقط باید در یک شاخه باشد و اگر سرفصل‌ها و اهدافی که در اساسنامه ذکر شده مغایر با سیاست‌هایی که در نظر گرفته‌اند، باشد، اساسنامه تأیید نمی‌شود. مؤسسات چند منظوره نیز آموزش‌های مختلفی ارائه می‌کنند؛ بنا بر این باید سیاست‌گذاری کلانی از سوی شورای توسعه فرهنگ قرآنی انجام و به وزارت ارشاد منتقل شود تا تغییر در فعالیت‌ها از مؤسسات قرآنی خواسته شود، اما در حال حاضر مؤسسات خود را ملزم نمی‌دانند.
وی تصریح کرد: از سوی دیگر، واقعاً حمایت دولت‌ها از مؤسسات نیز اندک است، دولت اصلاً برای کار فرهنگی هزینه نمی‌کند، شاید هزینه ساخت یک پل چند میلیارد باشد که هزینه می‌شود، اما اگر نیاز باشد تا برای مؤسسه‌ای قرآنی عوارض ساخت بخشیده شود، یا هزینه نوسازی اخذ نشود، حاضر به انجام چنین کاری نیستند. تا وقتی چنین دیدگاه‌هایی وجود دارد، چه توقعی می‌توانیم از مؤسسه‌ای که مردمی است و مهم‌ترین رکن آن نیز مردمی‌بودن است، داشته باشیم. البته گاهی کارایی‌شان بسیار بهتر از دستگاه‌های دولتی است، اما وقتی محلی برای فعالیت‌ها ندارند، دستگاه‌های دولتی نیز با آنها همکاری نمی‌کنند، بودجه‌ای نیز به آنها اختصاص نمی‌دهند، به همین اندازه که کار می‌کنند، شاهکار هست؛ البته فعالیت‌های آنها قابل اصلاح است و قدری فرهنگ‌ها و سیاست‌ها باید تغییر کند. اگر بتوانیم با آموزش‌هایی برای مدیران و مربیان مؤسسات قرآنی، آنها را نسبت به اهمیت این برنامه واقف کنیم، این کار شدنی است. بسیاری از قوانین به جای راحت‌تر کردن کارها، مانع کسانی می‌شوند که همین مقدار نیز فعالیت دارند و نمی‌گذارند کار به درستی انجام شود.
وی با بیان اینکه در شرایط کنونی، زیرساخت بسیاری از مؤسسات برای فعالیت، زیرساخت مناسبی نیست، گفت: یکی از زیرساخت‌ها اینترنت است. برای حوزه‌های علمیه اینترنت رایگان در نظر گرفته شده، برای شبکه شاد نیز اینترنت رایگان است و مربیان، معلمان و دانش‌آموزان می‌توانند در این فضا فعالیت‌های خود را انجام دهند، اما مؤسسات قرآنی بی‌نصیب مانده‌اند. شبکه متمرکزی برای آموزش ندارند، وزارت ارتباطات نیز به آنها اینترنت رایگان نمی‌دهد، بیمه فعالان قرآنی نیز که حق مسلم یک مربی قرآن است، چندین سال است که تعطیل شده و هیچ کس را بیمه نکرده‌اند. واقعاً این افراد قشر مظلوم جامعه هستند. با این اوضاع چگونه توقع انجام کار فرهنگی را داریم.
فعالیت‌های قرآنی نیاز به حمایت جدی دولت‌ها دارد
نیک‌ورز بیان کرد: اگر دولت‌ها واقف بودند که هزینه‌ای که برای کار فرهنگی می‌شود، به نوعی پیشگیری از بزه‌کاری در جامعه است، روند کارها بسیار متفاوت می‌شد. اگر فرزندانمان جذب یک کار فرهنگی و قرآنی شوند، آسیب‌های اجتماعی نظیر اعتیاد کاهش می‌یابد؛ اما متأسفانه هنوز به اهمیت این موضوع واقف نیستند. فرهنگ تا این اندازه مهم است، ولی متأسفانه در اولویت‌های آخر قرار دارد. فعالیت‌های قرآنی به حقیقت نیاز به حمایت جدی دولت‌ها دارد.
انتهای پیام
