Ano ang Sinabi ng Qur’an/34 Hindi Gusto ng Diyos ang mga Lumalabag
Sa anumang lipunan, proporsyonal sa kultura, kasaysayan at paniniwala nito, may iba't ibang mga grupo ng mga tao na may iba't ibang mga pag-uugali at mga gawain. Minsan may mga alitan at kaguluhan sa pagitan ng ilang mga grupo. Ang paghusga tungkol sa kung sino ang tama o mali o kung sino ang nag-udyok ng mga salungatan ay isang masalimuot na isyu ngunit tungkol sa kung paano dapat kumilos at kumilos kapag may isang salungatan, ang Qur’an ay malinaw sa pagbibigay-diin sa pangangailangan na huwag lumabag. "Ipaglaban mo ang layunin ng Panginoon, ang sinuman na mga lumalaban sa iyo, ngunit hindi lumabag, sapagkat hindi mahal ng Diyos ang mga lumalabag." (Surah Al-Baqarah, Talata 190)
Ito ang unang talata ng Qur’an na ipinahayag tungkol sa pakikipaglaban sa mga kaaway ng Islam. Mula noon, ang Banal na Propeta (SKNK) ay nakipaglaban sa mga taong nakipagdigma sa mga Muslim ngunit hindi sa iba, hanggang sa talata 5 ng Surah At-Tawbah ay ipinahayag: “… pagkatapos ay patayin ang mga sumasamba sa diyus-diyusan saanman ninyo sila matagpuan,” na alin nagbigay ng pahintulot para sa pakikipaglaban sa lahat ng Mushrikeen (mga pagano).
Binanggit ng mga tagapagsalin ng Qur’an ang ilang mga punto tungkol sa talata 190 ng Surah Al-Baqarah. Iyon ay nag-utos na labanan ang mga nakikipagdigma sa mga Muslim: "Ipaglaban ang layunin ng Diyos, ang sinuman na mga lumalaban sa inyo." Ang pariralang "para sa layunin ng Diyos" ay nagbibigay liwanag sa pangunahing layunin ng mga labanang Islamiko. Iyon ay nagpapakita na ang digmaan sa lohika ng Islam ay hindi kailanman para sa paghihiganti o mga ambisyon o pagpapalawak o pagkuha ng mga tropeo ngunit ito ay para sa layunin ng Diyos. Ang layuning ito ay nakakaapekto sa lahat ng mga aspeto ng digmaan kabilang ang kung anong mga armas ang maaaring gamitin, kung paano dapat tratuhin ang mga sundalo ng kaaway at iyong mga nahuli, atbp.
Ang Qur’an pagkatapos ay nanawagan na maging patas kahit na sa harap ng labanan at hindi lumabag: "huwag lumabag, sapagkat ang Diyos ay hindi nagmamahal sa mga lumalabag."
Kapag ang digmaan ay para sa layunin ng Diyos at sa landas ng Diyos, dapat walang paglabag at pagsalakay. Iyon ang dahilan kung bakit sa mga digmaang Islamiko, hindi katulad ng digmaang nakipaglaban sa iba't ibang mga bahagi ng mundo ngayon, nagkaroon ng maraming diin sa pagmamasid sa moral at etikal na mga simulain. Halimbawa, kung ang ilang mga tropa ng kalaban ay ibinaba ang kanilang mga armas o may ilan na hindi na kayang lumaban o hindi na kaya noong una pa, katulad ng mga sugatan, matatandang mga lalaki, mga babae at mga bata, hindi sila dapat atakihin. Ang mga hardin at mga pananim ay hindi dapat sirain at ang mga inuming tubig ay hindi dapat lasonin.
Si Hujjatul-Islam Mohsen Qara'ati sa kanyang Pagpapakahulugan ng Qur’an na Noor, itinuro ang ilan sa mga mensahe ng talatang ito:
1- Ang pagtatanggol at pagkontra sa pagsalakay ay isang karapatang pantao. Kung may nakipagdigma sa atin, lalabanan natin sila. “… ang sinuman na mga umaaway sa inyo”
2- Sa Islam, ang layunin ng pakikipaglaban ay hindi pag-agaw ng lupain o kolonisasyon o paghihiganti, ngunit pagtatanggol sa katotohanan o pag-aalis ng tiwaling mga grupo at pagpapalaya sa mga kaisipan at pagliligtas sa mga tao mula sa mga pamahiin at maling mga akala. “Para sa layunin ng Diyos”
3- Ang hustisya at pagiging patas ay dapat sundin kahit sa larangan ng digmaan. “Huwag labagin”. Ang Qur’an ay paulit-ulit na nagbabala laban sa paglabag.
