Ano ang Sinabi ng Qur’an/41 Katarungan ng mga Pinuno; Pinagmulan ng mga Aral na Panlipunan ng Islam
Ang Adl ay tinukoy bilang paglalagay ng lahat sa tamang lugar nito at paggawa ng lahat ng maayos. Napakahalaga ng Adl na ito ay pinangalanan bilang isa sa mga Usul (mga simulain) ng relihiyon.
Ang mga tao ay nagtitipon-tipon at bumubuo ng isang lipunang nakabatay sa karaniwang mga interes at mga pangangailangan. Upang mamuhay ng malusog sa lipunan, kailangan nilang magkaroon ng pantay at makatarungang na mga relasyon at mga pakikipag-ugnayan. Ang hustisya ay kabilang sa pangunahing mga simulain kung saan umaasa ang tibay at pagkakapare-pareho ng lipunan.
Sinabi ng Diyos sa talata 124 ng Surah Al-Baqarah: “At nang subukan ng kanyang Panginoon si Abraham sa ilang mga salita, tinupad niya ang mga iyon. Siya ay nagsabi: Tunay na gagawin kitang Imam ng mga tao. Sinabi ni Abraham: At sa aking mga supling? Ang Aking tipan ay hindi kasama ang mga hindi- makatarungan, sinabi Niya.”
Hindi bababa sa dalawang mga bahagi ng talatang ito ang makabuluhan: Ang unang bahagi na nag-uusap tungkol sa Pagkapinuno ni Abraham at ang pangalawang bahagi na nagbibigay-diin sa patuloy na saliw ng Pagkapinuno at Adl.
Sa ikalawang bahagi ay isang katangian lamang ang nabanggit para sa Imam. Siyempre ang mga katangian ng Imam ay hindi limitado dito ngunit ito ang pinakamahalaga.
Si Abraham (AS) ang tanging propeta na ang landas ay sinusunod ng mga Muslim, mga Hudyo at MGA Kristiyano. Ang talatang ito, bilang karagdagan sa pagpupuri kay Abraham (AS), ay nagpapahiwatig sa lahat ng hindi tuwirang kung tunay kang naniniwala sa kanya, dapat mong ganap na sundin ang banal na mga tuntunin.
Ito ay isa sa mga talata na bumubuo sa gulugod ng paniniwala ng Shia na ang Imam ay dapat na hindi nagkakamali at ang isa tao kung kanino ang salitang hindi makatarungan ay hindi makakarating sa katayuan ng pagkapinuno.
Ayon sa may-akda ng Nemuneh na mga Pagpapakahulugan ng Qur’an, ang talatang ito ay tumutukoy sa Pagkapinuno na may salitang "Ahdi (aking tipan)" at ito, kasama ang talata 40 ng Surah Al-Baqarah, "Tuparin ang Aking tipan, at Aking tutuparin ang iyong tipan kasama mo,” ay nagpapakita ng isang aspeto ng banal na mga Sunnah (mga batas). Ibig sabihin, sinabi ng Diyos kung ikaw ay tapat at susunod sa Imam na Aking itinalaga, tutuparin Ko ang aking pangakong tulungan at suportahan ka. Ang banal na batas na ito ay isang diin sa kahalagahan ng kung paano nauugnay ang mga tao sa lipunan sa Imam at pinuno.
Mga mensahe ng ikalawang bahagi ng talata, alinsunod sa Noor na Pagpapakahulugan ng Qur’an:
1- Ang pinagmulan ng Pagkapinuno ay hindi pamana kundi ang kakayahan at halaga na napatunayan pagkatapos ng matagumpay na pagpasa sa banal na mga pagsubok. (At nang subukan ng kanyang Panginoon si Abraham)
2- Ang Pagpapakahulugan ay isang tipan sa pagitan ng Diyos at ng mga tao. (Aking tipan)
3- Kabilang sa pinakamahalagang mga kondisyon para sa pamumuno ay ang hustisya. Ang isang taong sino may karanasan ng kawalan ng katarungan at pang-aapi ay hindi karapat-dapat na maging Imam. (Ang Aking tipan ay hindi kasama ang mga hindi makatarungan, sinabi Niya.)
