Kilalang mga Tao sa Quran/32 Suleiman; Isang Propeta at Isang Hari Kinsa May Espesyal na mga Kapangyarihan
Hiniling niya sa Diyos na bigyan siya ng walang katulad na mga kapangyarihan. Tinanggap ng Diyos ang kahilingan ni Suleiman (AS) at ginawa siyang pinuno hindi lamang ng mga tao kundi maging ng mga hangin, jinn at satans.
Si Suleiman (AS) ay anak ni Davoud (AS) at isang inapo ni Yahuda (Judah), ang anak ni Yaqub (AS). Siya ay inilarawan bilang isang tao na may puting mukha at isang malaking mabalahibong katawan. Pinalitan niya si Davoud pagkatapos ng kanyang kamatayan. Ayon sa mga mapagkukunan ng kasaysayan, siya ay nasa pagitan ng 13 at 22 taong gulang noong panahong iyon.
Si Suleiman ay kabilang sa mga taong makasaysayang sino naging parehong propeta at isang hari. Hiniling niya sa Diyos na bigyan siya ng isang kaharian na hindi ibibigay sa sinumang kasunod niya. Tinanggap ng Diyos ang kanyang kahilingan at binigyan si Suleiman ng mga kapangyarihang hindi ipinagkaloob sa sinuman noon o mula noon, na nagpapahintulot sa kanya na magkaroon ng kontrol sa mga hangin, mga ibon, jinn at mga satanas. Gayundin, ang mga lupain ng Bani Isra’il ay umunlad sa ilalim ng kanyang pamumuno.
Ayon sa mga talata ng Qur’an, si Propeta Suleiman (AS) ay may natatanging mga kapangyarihan. Halimbawa, binigyan siya ng kontrol sa mga minahan ng tanso, alam ang wika ng mga hayop at may kontrol sa hindi lamang mga tao kundi pati na rin sa mga jinn at mga satanas. Sa panahon ng kanyang paghahari, maraming mga gusali, katulad ng Templo ni Suleiman, ang itinayo. Ayon sa mga Hadith, sila ay itinayo ng mga jinn.
Maraming mga kuwento ang isinalaysay tungkol kay Propeta Suleiman (AS), kabilang ang kapangyarihang nakapaloob sa kanyang singsing, ang kanyang pagsasalita sa mga langgam at Hud Hud (hoopoe), ang kanyang lumilipad na karpet, at ang kuwento ni Suleiman at ang Reyna ng Saba (Sheba).
Inutusan ni Suleiman (AS) ang mga sinulat ng mga mangkukulam at mga salamangkero na kolektahin at itago sa isang espesyal na lugar. Pagkamatay niya, inalis ng ilang mga tao ang mga isinulat at nagsimulang magturo sa kanila.
Si Suleiman (AS) ay namuno sa Bani Isra’il sa loob ng 40 na mga taon. Namatay siya habang nakasandal siya sa kanyang tungkod. Walang nakakaalam na siya ay namatay habang siya ay nanatiling nakatayo, inalalayan nito. Pagkatapos ay kinagat ito ng anay, hanggang sa, sa wakas, bumigay ito – at saka lang bumagsak ang kanyang katawan at nalaman nilang pumanaw na siya.
Binanggit ng Qur’an ang pangalan ni Suleiman (AS) ng 17 na mga beses, kabilang ang mga Surah Al-Baqarah, An-Nisa, Al-An’am, Al-Anbiya, An-Naml, Saba at Saad.
Sa sagradong mga aklat ng mga Hudyo ang pangalang Suleiman (Solomon) ay binabanggit din ng marami. Si Solomon ay pinarangalan sa pagsulat ng Mga Kawikaan, Eclesiastes, at Awit ng mga Awit sa Lumang Tipan.
Ayon sa Lumang Tipan, si Suleiman (AS) ay naging isang sumasamba sa diyus-diyosan sa pagtatapos ng kanyang buhay ngunit binibigyang-diin ng Banal na Qur’an na siya ay isang mananampalataya sa Diyos hanggang sa huling sandali at hindi kailanman naging isang nagsamba ng diyus-diyusan.
Pagkatapos ng kamatayan ni Suleiman, ang mga lupain na nasa ilalim ng kanyang pamamahala ay nahati at isang lupain na pinangalanang Yahuda, na kinabibilangan ng lungsod ng Jerusalem) ay nanatili.
