Nanawagan ang Iraniano na mga Mambabasa ng Quran para sa Matapang na Pagbabago sa Tradisyonal na mga Estilo
Sa ika-20 Espesyalisadong Pagpupulong ng Kataas-taasang Konseho ng Quran noong Huwebes, ang Iraniano na mga mambabasa na sina Mahdi Gholamnejad at Qasem Moghadami ay naglahad ng isang magkasanib na papel na tumatalakay sa mga kalagayan at mga hamon ng pagbabago sa pagbasa ng Quran. Ang taunang pagtitipon ay pinagsasama-sama ang nangungunang mga guro, mga mambabasa, at mga magsasaulo ng Quran.
Ang kanilang papel, na pinamagatang “Mga Pangangailangan at mga Hadlang sa Pagbabago sa Pagbigkas ng Iraniano na mga Mambabasa ng Quran,” ay ginalugad kung paano maaaring umunlad ang pagganap ng Quran habang nananatiling nakaugat sa itinatag na mga patakaran.
Sa unang pagsasalita, sinabi ni Moghadami na ang pagbibigay ay nangangailangan ng sama-samang suporta. "Dapat tayong lahat ay magtulungan upang matiyak na ang pagbabago sa pagbasa ng Quran ay magkakaroon ng hugis," sabi niya.
Nagbabala siya laban sa labis na tradisyonalismo na sumisira sa pagkamalikhain, habang binibigyang-diin na ang kamalayan sa mga prinsipyo ng pagbigkas ay pumipigil sa pagtawid sa mahahalagang mga hangganan.
Idinagdag niya na ang misyon ng isang mambabasa ay iparating ang Quran sa pinakamahusay na posibleng paraan at maakit ang mga tao sa mga turo nito.
Ayon sa kanya, ang pagbabago ay hindi dapat kapalit ng pagpapabaya sa mga tuntunin ng pagbigkas. Sinabi ni Moghadami na ang mayamang mga tradisyon ng musika ng Iran at Shia, pati na rin ang mga istilo na ginagamit sa mga pagsusumamo at pag-awit ng mga panalangin na panrelihiyon, ay maaaring mag-alok ng pampasigla kapag ginamit sa loob ng wastong balangkas ng Quran.
Si Gholamnejad, ang sumunod na nagsalita, ay nagsabi na ang pagkakakilanlang pangkultura ay humuhubog sa pagpapahayag ng musika at maging sa mga istilo ng pagbigkas ng Quran sa iba't ibang mga rehiyon.
Hinati niya ang mga balakid sa pagbabago sa teknikal at espirituwal na mga kategorya. Kabilang sa teknikal na mga hamon ang labis na pag-unat ng boses, maling artikulasyon ng mga letra, at hindi magkatugmang mga himig.
Kabilang sa espirituwal na mga balakid, sabi niya, ang pagtatanghal upang ipakita ang lakas ng boses, mga hindi tapat na intensyon—lalo na sa pribadong mga pagtitipon—at pagsisikap na makaakit ng mga tagapakinig sa pamamagitan ng hindi naaangkop na mga elemento ng himig.
Dapat tiyakin ng mga mambabasa, dagdag niya, na ang kanilang mga pagbabago ay naaayon sa kanilang mga kakayahan sa pagbigkas.
Sa isang susunod na bahagi, binigyang-diin ni Moghadami na mahalaga ang pagbabago at dapat makipag-ugnayan ang mga mambabasa sa mga dalubhasa sa teorya ng musika. Gayunpaman, nagbabala siya laban sa pagbibigkas na labis na naiimpluwensiyahan ng musika, na sinasabing maaari nitong ikompromiso ang katapatan. Ang purong imitasyon, dagdag niya, ay isa pang hadlang sa malikhaing pag-unlad.
Binalangkas din ni Gholamnejad ang mga uri ng pagbabago, kabilang ang bagong pangkalahatang mga istilo—katulad ng mga istilo ng Iraqi, Iraniano, Turko o Gulpo—na lumilikha ng bagong mga himig, binabago ang mga umiiral na sa pamamagitan ng banayad na mga pamamaraan, at gumagawa ng nobelang mga kumbinasyon ng melodikong mga parirala.
Ang pagbabago, sabi niya, ay dapat manatiling naaayon sa pagkakatugma ng musika, iwasan ang mga pagkakamali sa tono, at pangalagaan ang mga tuntunin ng tajwid. Sa espirituwal na aspeto, dapat nitong iwasan ang mga elementong nakakagambala sa pagpapakumbaba at layunin ng pagbasa ng Quran.
