Аз ёдбуди Шайх Тантовӣ то чароии таъсиси Радиои Қуръони Қоҳира
Тибқи иттилои ИҚНО, барномаи телевизионии истеъдодҷӯии қироати Миср бо номи «Давлати Тиловат» дар гузориши худ, ки бо овози «Исъад Юнус» — ҳунарпеша ва фаъоли расонаӣ — ба зиндагонӣ ва фаъолияти Шайх Муҳаммад Абдулвоҳоб Тантовӣ, яке аз сутунҳои санъати тиловати Қуръон дар Миср ва ҷаҳон иктифо кардааст, бо таъриф аз овози беназири ӯ, ки мероси амиқе дар хотираи мухлисон ва муҳаббатварони Қуръон гузоштааст.
Дар ин гузориш, ҷузъиёти зиндагии ин қории маъруфи мисрӣ баррасӣ шудааст ва таъкид шудааст, ки ӯ фаъолияти Қуръонӣ худро аз мактабхона дар деҳаи хурди худ дар Даҳҳалия оғоз карда ва ба шӯҳрате ҷаҳонӣ расид.
Падараш мехост, ки ӯ ба роҳи Қуръон гом гузорад; бинобарин, ӯро ба мактабхонаи деҳааш супорид ва Шайх Тантовӣ тавонист дар соли 1957 тамоми Қуръонро дар ҳузури Шайх «Салоҳ Маҳмуд Муҳаммад» ҳифз кунад.
Вай дар маркази динӣ дар Миср таҳсил карда ва аз факултети усулуддини Қоҳира фориғутаҳсил шуд. Тантовӣ вакили хатибии Ал-Азҳар буд ва ба кишварҳои зиёде сафар кард, садояш ҳамчун шифо ба захмҳои рӯҳии шунавандагони худ табдил ёфт.
Оя Абдурраҳмон, маҷрии барнома «Давлати Тиловат», бо ёдоварии таърихи таъсиси Радиои Қуръон дар Миср гуфт, ки идеяи таъсиси радиоии махсуси Қуръон дар ибтидои даҳаи 60-ум баъд аз он ки Қуръонҳои носеҳҳуд ва таҳрифшуда бо оятҳои таҳрифшуда дар якчанд ҷоз аз онҳо шеносо шуд, ба миён омад. Ин тағйироти Қуръон дар ҷамъомадҳои динӣ ва фарҳангии Миср нигарониҳои зиёде ба вуҷуд овард ва давлати Мисрро водор сохт, ки амалеро фаврӣ барои ҳифзи Қуръон аз ҳар гуна таҳриф ё тақаллуби эҳтимолӣ анҷом диҳад.
Вай таъкид кард, ки Радиои Қуръони Қоҳира 25 март 1964 ба фармони Ҷамол Абдулнасир оғоз ба кор кард ва барномаи худро бо сабти се тиловати Қуръон ба ривояти Ҳафс аз Асим, бо овози се қории бузурги Миср, Шайх Мустафо Исмоил, Муҳаммад Сидиқ Миншовӣ ва Абдулбосит Абдулсамад оғоз намуд. Баъдтар, тиловати чоруми дигар ба овози Шайх Маҳмуд Алӣ Ал-Банно илова шуд.
Ҳамчунин, панҷумин қисми барномаи «Давлати Тиловат» бо иҷрои шод ва қобили қабули «Умар Алии Авваз Муҳаммад», қории нонаҳали Миср, ҳамроҳ буд, ки ҳайрати ва ташвиқи ҳайати доваронро барангехт.
Аз тарафи дигар, тиловати ояти
«وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ:
ва вақте ки бандагони ман аз ту дар бораи ман мепурсанд, [бигӯ] ман ба шумо наздикам ва дуоҳои даъваткунандагонро вақте ки маро мехонанд, қабул мекунам» (Ояти 186 сураи Бақаро) аз тарафи Шайх Муҳаммад Сами, яке аз иштирокчиёни ин мусобиқаи телевизионии, даргиро боиси ҷанҷол шуд. Вақте ки Шайх Тоҳо Наъмани, довари мусобиқа, шарҳе дар бораи иҷозаи вақф барои ӯ дод, ӯ ҷавоб дод: оғоз кардани тиловат бо
«أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ»
то вақте ки имконияти вақф вуҷуд дошта бошад, ҷойиз аст.
Ҳамин масъала боиси шуд, ки Тоҳо Наъмани шарҳи иловагӣ дод ва гуфт: Агар мехоҳед тиловати дуруст дошта бошед, бояд таъфсири оятҳоро бихонед, ки шуморо ба вақфи дуруст роҳнамоӣ мекунад.
4319768
