چرایی گیشه ناموفق فیلم‌های دینی و ارزشی در سینما
گروه هنر: در شرایطی که فیلم‌هایی نظیر «سلام بمبی» قبل اکران عمومی پیش فروش خیره‌کننده دارند، فیلم‌های فاخر دینی و ارزشی با خریداری بلیط دولتی نیز قادر نیستند اتفاقی تاثیرگذار در سینمای ایران رقم بزند.
«سلام بمبی» عنوان فیلمی سینمایی است که قبل از اکران عمومی، بلیط‌های آن، یک هفته‌مانده به اکران پیش‌فروش شده! نکته جالب‌تر آنجاست که بدانید بلیط اکران خصوصی این فیلم 300 هزار تومان فروش رفته است! این ارقام و استقبالی که از فیلم آمده به ذاته اتفاقی امیدوارکننده برای سینماست، اما می‌خواهیم از منظر دیگر به این اتفاق بنگریم.
«سلام بمبی» کاری به کارگردانی قربان محمدپور است که جواد نوروزبیگی تهیه‌کنندگی آن را بر عهده دارد. درضمن حضور محمدرضا گلزار و بنیامین بهادری، همچینی دیا میرزا (بازیگر معروف سینمای هند) سبب شده، این فیلم قبل از اکران علاقه‌مندان بسیاری را مشتاق خود کند، اتفاقی که نشان می‌دهد یک پخش‌کننده حرفه‌ای پشت فیلم قرار گرفته است.
با توجه به مقدمه فوق
می‌خواهیم از اتفاقی که برای این فیلم رخ داده، کمک می‌گیرم تا بررسی کنیم چرا این
اتفاق برای فیلم فاخر اسلامی و قرآنی رخ نمی‌دهد؛ برای مثال فیلم سینمایی «محمد رسول
الله(ص)» با استفاده از عوامل حرفه‌ای سینما نتوانست فروش در خور توجهی داشته باشد،
این وضعیت در شرایطی بود که بلیط‌های آن از سوی سازمان‌های دولتی خریداری می‌شد تا
فروش این فیلم رکوردشکن باشد، اما آنچه در نهایت حاصل‌آمده آن چیزی نبود که
انتظار می‌رفت.
ستاره‌ها در فیلم دینی کم‌رنگ شده‌اند
برای صدق گفتار فوق به موفقیت فیلم «فروشنده» اشاره می‌کنم که بدون هیچ تبلیغ تلویزیونی و شهری توانست فروشی بیش از «محمد رسول الله(ص)» داشته باشد! درباره چرایی این قبیل اتفاقات در سینما هم می‌توان به چند آیتم اشاره کرد. ابتدا اینکه متاسفانه در سینمای ما به نقش ستاره در فیلم‌هایی فاخر دینی و ارزشی کمتر توجه می‌شود، برای همین این دست تولیدات معمولاً در گیشه دیده نمی‌شوند، در صورتی‌که برای دیده شدن این فیلم‌ها باید از اهرم‌های مختلف بهره برد؛ برای مثال باز هم فیلم «محمد رسول الله(ص)» را مثال می‌زنم، آیا با توجه به توان مالی این فیلم، نمی‌شد از بازیگران مطرح سینمای جهان برای بهتر دیده شدن فیلم بهره برد؟ آیا انصافاً حمزه فیلم مجیدی، قابل مقایسه با فیلم حمزه فیلم مصطفی عقاد بود؟
جذابیت قصه
مطلب پایانی به کیفیت فیلم‌های فاخر دینی و ارزشی مربوط می‌شود. در فیلم‌های اسلامی، متاسفانه شکل روایت قصه آن جذابیت لازم را دارا نیست، برای همین هم تماشاگر با آن ارتباط برقرار نمی‌کند. سینمای ما تجربه‌های موفق هم در حوزه سینمای دینی داشته که با استفاده از اهرم جذابیت توانسته مخاطب را جذب خود کند که «رسوایی» نمود و مثالی روشن در این زمینه است.
در خاتمه باید گفت که تحلیل این مسئله در نظرگیری مقولات متعدد هنری و فرهنگی را لازم دارد که جا دارد در شرایط فعلی به این مهم پرداخته شود.
