سمیعی گیلانی:
آیه قلم نظرگیرترین مظهر تجددطلبی پیام وحی است
گروه ادب: عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی گفت: آیه قلم از نظرگیرترین مظاهر تجددطلبی پیام وحی است که پیامبر(ص) به حیث تجددطلبی اسوه‌ای بی‌همتا در تاریخ بشریت به شمار می‌رود.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، احمد سمیعی گیلانی، نویسنده، مترجم و عضو پیوسته
فرهنگستان زبان و ادب فارسی صبح امروز 13 تیرماه در آئین «یادگار ماندگار» گفت: ارزش چیزها و افراد در غیابشان مشخص می‌شود، اگر راه تنفس ما را ببندند یا در زیردریایی که موتورش از کار افتاده است، آن وقت می‌توان به ارزش هوا پی برد، همچنین ارزش آب را وقتی احساس می‌کنید که در کویر و بیابان سیر کنید و چاهی و آبی نیابید. هر گاه در عالم خیال تصور کنید که قلم از کار بیفتد، چه کوهی از نابسامانی‌ها و کمبودها پیش خواهد آمد، آن‌گاه قدر و قیمت قلم را خواهید شناخت.
وی افزود: سوره قلم نخستین سوره و به قولی دومین سوره پس از فاتحة‌الکتاب است که نازل شده و در این سوره با ذکر «وَمَا يَسْطُرُونَ» به اصحاب قلم اشاره شده است، هر چند برخی از مفسران صیغه جمع را در این آیه جمع برای تعظیم شمرده‌اند و آن را به لوح محفوظ نسبت داده‌اند، مخاطبان این سوره در ابتدا با کتابت آشنا نبوده‌اند، اما می‌توان یادآور شد که این سوره از نظرگیرترین مظاهر تجددطلبی پیام وحی است.
سمیعی گیلانی در ادامه عنوان کرد: اصولاً نشانه‌های متعددی می‌توان در سیرت رسول اکرم(ص) این سفیر بی‌نظیر و بی‌بدیل را سراغ گرفت که حضرتش به حیث تجددطلبی اسوه‌ای بی‌همتا در تاریخ بشریت به شمار می‌رود.
وی ادامه داد: در آغاز سوره‌هایی که کوتاه هستند، در قرآن مجید به اماکنی سوگند یادشده که به صور گوناگون تفسیر شده است، به عنوان مثال در تفسیر «والتین» خاصیت‌های نافع پرشماری برای انجیر ذکر کرده‌اند که بسیار جلب نظر می‌کند، هر چند آن را نام کوهی نیز دانسته‌اند. در واقع این سوال پیش می‌آید که در قرآن چرا به این اسماء سوگند یادشده است؟
سردبیر مجله نامه فرهنگستان بیان کرد: سوگند به قلم تفسیر نمی‌خواهد، به یاد آوریم که آن را با عقل برابر دانسته‌اند و قدر و شأن قلم چون آفتاب روشن است، تمدن به معنای اخص آن با کتابت آغاز شده است، نمی‌توان جامعه‌ای متمدن را بدون قلم و تراوش‌های آن خیال بست، به روزگار ما حتی آنچه در رسانه‌های همگانی اعم از مکتوب و غیرمکتوب مستقیم یا غیرمستقیم مدیون رشحات قلم است، اما منزلت قلم به هر نوشته‌ای تعلق نمی‌گیرد، هر چند آن نوشته به لحاظ زبان و بیان در اوج فصاحت و بلاغت باشد.
سمیعی گیلانی گفت: شاعرانی چون فرزدق که ارادتمند خاندان نبوت بود و جریر مداح عبدالملک ابن مروان، هر دو از حیث زبان شاعرانه در بلند پایگاه هستند، اما قلم را یکسان به خدمت نگرفته‌اند؛ یکی آن را به خدمت حق و دیگری به خدمت باطل گرفته است، نوشته و سروده‌ای ارزش معنوی دارد که از سر صدق و نیت خیر در مقیاس جهانی در خدمت صلح، رفاه، آسایش جهان انسانی و کمال انسانی باشد، نه در خدمت ظلم و تفرقه‌افکنی و مطامع جهان‌خواران و سامری‌صفتان. در خدمت گشودن راه‌های کمال انسانی باشد، نه در خدمت خشونت‌پروری. در خدمت توحیدگرایی و وحدت‌گرایی باشد نه شرک و جداسازی.
عضو پیوسته
فرهنگستان زبان و ادب فارسی یادآور شد: امروز نیز قلم، بیشتر در دست دشمنان بنی‌آدم و به‌ویژه در تصرف قلمرو شیطان زرد و قدرت‌های تجاوزگران و ... است؛ در شرایط کنونی وظیفه مبرم اهل قلم مبارزه با این قدرت‌های اهریمنی و دنیای ظلمانی و جهنمی آنهاست، بکوشیم در این مبارزه سهمی داشته باشیم.
