شکیبایی در برابر مشکلات؛ یکی از ویژگی‌های اولیای الهی
گروه اندیشه ــ حجت‌الاسلام صدیقی با تأکید بر اینکه شکیبایی در برابر مشکلات یکی از نشانه‌های تعمیق ظرفیت وجودی انسان است، تصریح کرد: عدم تظاهر به بلا از نشانه‌های اخلاص است.
به گزارش ایکنا؛ جلسه درس اخلاق حجت‌الاسلام کاظم صدیقی صبح امروز، 11 اسفندماه در حوزه علمیه امام خمینی(ره) برگزار شد. صدیقی در آغاز اظهار کرد: یکی از ویژگی‌های مردان الهی این است که اگر رنجی متحمل شوند، اهل شکایت نیستند. یکی از نشانه‌های تعمیق ظرفیت وجودی انسان این است که انسان دردآشنا است و در خصوص مشکل خودش، زبان به شکوه و گلایه باز نمی‌کند. این مسئله ابعاد مختلفی دارد. یک بعدش این است که انسان موحد سختی‌ها را تحفه الهی می‌داند و با تحفه الهی برخورد عاشقانه می‌کند. چنانکه شاعر می‌گوید: در بلا هم می‌کشم لذات او.
تولیت حوزه علمیه امام خمینی(ره) در ادامه اظهار کرد: این بلا موجب ارتقای درجات است. هر که در این بزم مقرب‌تر است/ جای بلا بیشترش می‌دهند. همان‌طور که انسان مومن احسان و انفاقش را در خفا انجام می‌دهد و از نماز شب خود به دیگری اطلاع نمی‌دهد، مسئله درد هم مثل احسان و نماز شب می‌داند و امری است بین من و خدا. این افرادی که درد را تحمل می‌کنند و چیزی نمی‌گویند، مؤمنان و بندگان خاص خدا هستند.
وی در ادامه یادآور شد: اینکه انسان بلا ببیند، ولی تظاهر به بلا نکند، نشانه اخلاص است. یک خصوصیتی است که خدا به من داده و به دیگری نداده است؛ لذا انسان قدر این بلا را می‌داند و آن را یک فرصت قلمداد می‌کند. آیت‌الله خوشوقت می‌فرمود: بلا و مصیبت برای انسان سازنده است. یکی از رموزش این است که در آن عجب و خودبرتربینی راه ندارد. کسانی که تحمل بلا داشته باشند، جزء صابرین هستند که خداوند در قرآن به آنها بشارت داده است: «الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ؛ [همان] كسانى كه چون مصيبتى به آنان برسد، مىگويند ما از آن خدا هستيم و به سوى او باز مىگرديم بر ايشان درودها و رحمتى از پروردگارشان [باد] و راهيافتگان [هم] خود ايشانند» (بقره، 156 و 157).
امام جمعه موقت شهر تهران در ادامه گفت: مقصود از عبارت «قالوا» در آیه مذکور این نیست که حتما زبانی باشد، بلکه شخص باید به این مطلب باور داشته باشد. انسان باید به خودش بگوید من کاره‌ای نیستم گله کنم! من که هستم که بگویم چرا من به این بلا گرفتار شدم؟! اگر خداوند می‌خواست با عدالت با ما رفتار کند، الآن کوس رسوایی‌مان در عالم نواخته شده بود.
انتهای پیام
