بدون امکانات به سینمای دفاع مقدس ورود نکنیم + فیلم

«های‌پاور» عنوان اولین فیلم هادی محمدپور در مقام کارگردانی است. این فیلم نیز همانند چند کار دیگر جشنواره با وجود داشتن مضمونی خوب، قربانی ساختار و کیفیت بد شده است.

داستان

داستان فیلم درباره شهید ستاری است. «های‌پاور» به تلاش‌های این فرمانده شجاع جنگ در سال‌های ۶۴ اشاره دارد؛ زمانی‌که هواپیماهای عراقی شهرهای ایران را بمباران می کردند و به واسطه عدم امکانات پدافند، دشمن در کارش موفق بود ولی با حربه‌ای که شهید ستاری اندیشید، هواپیماهای دشمن سرنگون شدند.

فیلمنامه «‌های‌پاور» چیزی به نام جذابیت با خود به همراه ندارد. اوج و فرودها به شدت ابتدایی بوده و گره داستانی در اثر دیده نمی‌شود. شخصیت‌ها همگی تیپ‌ هستند و هیچ‌گونه شخصیت‌پردازی مطلوبی حتی نسبت به شهید ستاری در فیلم انجام نشده است. قصه بر پایه اتفاقی واقعی رخ می‌دهد اما شکل روایت دراماتیزه نیست و بیشتر شبیه شعار‌های سطحی است.

ساختار
ساختار این فیلم سینمایی در چند نکته منفی و یک بخش مثبت خلاصه شده است. نکات منفی این کار در وهله اول به فیلمنامه مربوط می‌شد که به آن اشاره کردیم اما دومین ضعف به بازی‌های «های‌پاور» مربوط می‌شود انتخاب نادرست کارگردان باعث شده، بازی‌ها به شدت سرد و بی‌روح باشند البته شاید هم کم هزینه شدن فیلم، علت این امر بوده باشد.

طراحی صحنه بسیار ابتدایی است اما در میان تمام نکات منفی، تنها امتیاز، صحنه‌های هوایی «های‌پاور» است هرچند عموماً فیلم‌هایی که در آن‌ها نبردهای هوایی مشاهده می‌شود ذاتاً در خود جذابیت بصری به همراه دارد، پس چندان این موفقیت را نباید به حساب کارگردان و فیلم گذاشت.

محتوا

پر واضح است محتوای فیلم بسیار ارزشمند است. شهید ستاری و شهید بابایی دو شهیدی هستند که در این فیلم به آن‌ها پرداخته می‌شود اما به‌هیچ‌وجه این تصویرسازی مطلوب نبوده است. شهید ستاری «های پاور» را با ستاری فیلم «منصور» مقایسه کنید تا متوجه تفاوت کیفیت شوید.

مسئله دیگر نوع تصویرسازی از عملیات والفجر ۸ است. اینگونه که فیلم، فرمان آغاز عملیات را نشان می‌دهد مشخص می‌شود کار تا چه اندازه به لحاظ لوجستیک فقیر است. این کم‌بضاعتی امکانات در فیلم نوعی بی‌احترامی به رزمندگانی است که در آن عملیات حضور داشتند. برای همین اگر قرار است فیلمی در این حوزه‌ها تولید شود، حتماً بودجه آن نیز مدنظر قرار گیرد.