«تأثیرات فرهنگی انقلاب اسلامی بر رشد بیداری اسلامی» بررسی شد

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) بنا بر اعلام مدیریت پژوهشی اجرای طرح پژوهشی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات «تأثیرات فرهنگی انقلاب اسلامی بر رشد بیداری اسلامی در جهان اسلام» در پژوهشکده ارتباطات فرهنگی بین الملل توسط محمدرحیم عیوضی و با نظارت علمی حمیدرضا اخوان پایان یافت.

بنا بر این گزارش، با توجه به این که جهان اسلام در مرحله گذار از آزمون مهمی است که بر آینده نقشه جغرافیای فکری و سیاسی نظام  جهانی اثرات گسترده‌ای بر جای می گذارد، این پژوهش به دنبال پاسخ به این مسأله و ارایه  تصویری عمیق، پیچیده، سیال، چند بعدی از جهان اسلامی است.

بی هیچ‌گونه شائبه‌ای تأثیرات فرهنگی انقلاب اسلامی بر روند بیداری اسلامی و ظهور جنبش‌ها و جریان‌های فعال کنونی در جهان اسلام نویدبخش اثربخش بودن حضور ایران در تحولات آینده خواهد بود. شناخت و ارزیابی این هدف از یک سو نیازمند توصیف و تشریح انقلاب اسلامی به عنوان پدیده‌ای خاص و منحصر به فرد در چشم‌اندازی تاریخی و بررسی و مقایسه تأثیرات انقلاب در مکان‌ها و زمان‌های متفاوت است و از سویی با استفاده از روش‌های علمی تلاش می کند با شناخت و تبیین روابط علی بین دو پدیده انقلاب اسلامی و بیداری اسلامی به نتایج پایدار و قابل تعمیمی دست یابد.

با تاکید بر جایگاه کاربردی فرهنگ بر تحولات کنونی واهمیت جریان سازی فرهنگی در سطوح مختلف آن  پژوهش حاضر به دنبال پاسخگویی به این سئوال اصلی است که چگونه نقش فرهنگی انقلاب اسلامی ایران در پیش برد روند بیداری اسلامی قابل تبیین است؟

در پاسخ به این سئوال فرضیه پژوهش چنین است: گفتمان فرهنگی انقلاب اسلامی با دشتن ضریب بالای نفوذ و تأثیرگذاری بر کشورهای اسلامی منطقه، در صورتی‌که بتواند از طریق افزایش قدرت جذب به موقعیت برتر دست یابد، می تواند با هضم و جذب سایر خرده گفتمان‌های اسلامی، به گفتمان هژمون و الگو بخش کشورهای منطقه تبدیل شود.

در این پژوهش جهت اثبات تأثیرات فرهنگی انقلاب اسلامی از نظریه گفتمان استفاده شده تا بتوان از رهگذر استفاده از عناصر و دقایق گفتمانی انقلاب اسلامی در تطبیق با محیط صدقی جوامع اسلامی، پتانسیل هژمون شدن آن را به اثبات رساند.

نتایج حاصل از این تحقیق نشان از آن دارد که انقلاب اسلامی با برخورداری از موفقیت نسبی در عرصه گفتمان سازی، نفوذ، تأثیر و برخورداری از ظرفیت‌های بالای الگو دهی نقش ممتازی را در تحولات اخیر از خود نشان داده است و تنها در صورتی که بتواند با برنامه ریزی صحیح راهبردی در عرصه داخلی میان دستاوردها و آرمان‌های خویش نسبتی متعادل برقرار سازد و الگوی مطلوب خویش را به الگویی کارآمد تبدبل سازد می‌تواند ملت‌های منطقه را به سمت خود جذب نمود و به گفتمان هژمون بی بدیل تبدیل شود.