همایش بانوان قرآن‌پژوه؛ فرصتی برای اطلاع‌رسانی فعالیت قرآنی بانوان در کشور
گروه مؤسسات قرآنی مردم‌نهاد: یکی از بانوان منتخب همایش بانوان قرآن‌پژوه با اشاره به اینکه تلاش‌های فراوانی در پژوهش‌های قرآنی صورت پذیرفته و جهدی همراه با توفیق حاصل شده است، بیان کرد: همایش بانوان قرآن‌پژوه فرصتی برای اطلاع‌رسانی فعالیت‌های قرآنی بانوان است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، مریم ایمانی خوشخو، پژوهشگر برجسته علوم و معارف قرآن سال 1340 در خانواده‌ای فرهنگی در لاهیجان متولد شده است و در حال حاضر نیز استادیار دانشگاه خوارزمی تهران است.
وی تحصیلات کارشناسی خود را سال 1366 در رشته الهیات و معارف اسلامی، کارشناسی ارشد خود را سال 1369 در رشته علوم قرآنی و حدیث و دکترای خود را سال 1380 در رشته علوم قرآنی و حدیث در دانشگاه تهران به پایان رسانده است.
وی فعالیت‌های پژوهشی خود را در زمینه‌های علوم قرآنی و حدیثی و فعالیت تدریسی خود را در رشته علوم قرآن، تاریخ قرآن، فقه‌الحدیث، تاریخ حدیث، درآیةالحدیث انجام داده است و از سمت‌های اجرایی این بانوی قرآن‌پژوه می‌توان به عضویت در کمیته تخصصی گروه دین و فلسفه اشاره کرد.
ایمانی فعالیت تدریسی خود را از سال1369 در دانشگاه خوارزمی، دانشگاه امام صادق(ع) و دانشگاه تقریب مذاهب اسلامی آغاز کرده و در حال حاضر نیز استادیار دانشگاه خوارزمی است و تا کنون نیز موفق به راهنمایی و مشاوره 32 پایان‌نامه، تألیف پنج مقاله و یک کتاب شده است.
کتاب «تصحیح و تحقیق خزائن‌الانوار و معادن الاخبار» برنده دومین دوره جایزه کتاب فصل سال 1386
کتاب «تصحیح و تحقیق خزائن‌الانوار و معادن الاخبار» از تألیفات ایمانی‌خوشخو، تابستان سال 1386 برنده دومین دوره جایزه کتاب فصل شد و از مقالات این بانوی قرآن‌پژوه می‌توان به خزائن‌الانوار ومعادن‌الاخبار(معرفی تفسیر)، نقد و بررسی آرای سید قطب در مورد آیات نازله در شأن ائمه(ع)، عوامل و موانع اندیشه‌ورزی از منظر قرآن، ژرف اندیشی از منظر قرآن و نقد حدیث و معیارهای آن از دیدگاه استاد علی‌اکبر غفاری اشاره کرد.
شفاعت در کتاب و سنت، ارتباط اعمال سوء انسانی با رخدادهای طبیعی از دیدگاه قرآن، نقش سیاق در فهم آیه، روش علامه طباطبایی در تفسیرآیات علمی، بررسی روایات تفسیری درباره زنان ذیل آیات قصص قرآنی، آیه 34 سوره نساء(الرجال قوامون علی النساء)، تجلی قرآن در صحیفه سجادیه، ولایت مادر بر فرزندان یتیم از منظر آیات قرآن و احادیث، انفاق از دیدگاه قرآن و حدیث، روان‌شناسی مؤمن در قرآن و نقد و بررسی آرای سید قطب در مورد آیات نازله در شأن ائمه(ع) عنوان برخی از پایان‌نامه‌های این پژوهشگر برجسته علوم و معارف قرآن است.
وی در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا در رابطه با همایش بانوان قرآن‌پژوه گفت: برگزاری همایش بانوان قرآن‌پژوه فرصتی برای اطلاع‌رسانی فعالیت قرآنی بانوان در کشور است.
وی در ادامه بیان کرد: نص دینی، مفهوم محوری در فرهنگ و دانش مسلمانان دارد؛ اما جریان نص در فرهنگ، به واسطه دستگاه تفسیری خاصی انجام می‌گیرد که معمولا برعهده نهادهای تخصصی ـ تفسیری نظیر مدارس علمی، حوزه‌ها و دانشگاه‌ها و به‌طور کلی اصحاب قلم است.
حصول توفیقات در پژوهش‌های قرآنی
ایمانی تصریح کرد: تلاش‌های فراوانی در پژوهش‌های قرآنی صورت پذیرفته و جهدی همراه با توفیق حاصل شده است؛ اما در بسیاری موارد نیاز به کوشش‌ها و کارهای فزون‌تری هست. هنوز پرسش‌هایی بی‌جواب مانده و برخی پاسخ‌ها نیاز به بازخوانی و بازنگری دارد و ابهام‌هایی نازدوده باقی است.
این استاد دانشگاه اظهار کرد: مسائل مستحدثه جدیدی در گستره جهانی مطرح می‌شود که نیازمند اندیشیدن و مشارکت فکری و عملی نواندیشان دینی است؛ به‌عنوان مثال در رابطه با چگونگی نزول وحی به پیامبر اسلام(ص) و انعکاس آن به شکل زبان در متن قرآن، تاکنون علما بسیار گفته و نوشته‌اند، اما هنوز پرسش‌ها در مورد ساختار متن قرآن، فهم تفسیری (هرمنوتیکی) آن، ملاک‌های تفکیک میان گزاره‌های بنیادی (اعتقادی) از گزاره‌های تاریخی (شریعت)، تمییز گزاره‌های اخباری از انشایی، نسبیت زمان در قرآن، خلق نور و ... مطرح است و این مباحث نمایانگر ناکافی بودن تحقیق علی‌رغم تقاضای جامعه جوان و تشنه معرفت در نقشه راه پژوهشی قرآن است.
این بانوی منتخب یازدهمین همایش بانوان قرآن پژوه در ادامه بیان کرد: بحث‌های اندیشه‌ای فراوانی همچون اسلام و لیبرالیسم، اخلاق، گفت‌وگوهای بین ادیان و مذاهب، زنان، خشونت و بازاندیشی و نوسازی، از جمله نیازهایی است که جای پژوهش و اندیشه‌ورزی در فرهنگ غنی اسلام دارد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: آن‌چه ضرورت دارد، ارتقای التزام عملی به قرآن کریم است، تمامی فرایندهای آموزشی، پژوهشی، تبلیغی قرآن باید به‌سمت کاربردی کردن تعالیم قرآنی در زندگی فردی و اجتماعی هدایت شود، فرهنگ قرآنی باید حاکم بر بینش‌ها، نگرش‌ها و رفتارهای فردی و اجتماعی بوده و در تمامی سطوح سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی نظام جمهوری اسلامی به‌ویژه میان اقشار تأثیرگذار (مدیران، نخبگان، فرهیختگان و ...) جاری باشد.
