نمایش دینی صرفا در جشنواره‌ها و رویدادهای رسمی تئاتر خلاصه نشود
گروه هنر: تمرکز روی تعدادی از جشنواره‌ها و رویدادهای رسمی سالانه تئاتر، مسئولان را از پرداختی مؤثر در امر تولید و اجرای نمایش‌های فاخر دینی و ارزشی در طول سال غافل کرده و برنامه مشخصی برای سایر ایام در زمینه تأمین خوراک فرهنگی مردم وجود ندارد.
میلاد نیک‌آبادی، کارگردان تئاتر در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: تئاتر ایران در مرحله گذار و فترت قرار دارد و فضایی که ایجاد شده است آن چنان که توقع می‌رود براساس یک برنامه و ساز و کار متقن و مشخص به پیش نمی‌رود؛ دلیل عمده آن هم این است که مسئولان در معاونت هنری ارشاد و اداره کل هنرهای نمایشی در این مدت زمان کمی که عنان امور را به دست گرفته‌اند، مشغول ارزیابی و سبک و سنگین کردن داشته‌ها و دستاوردهای این چند‌ساله بوده‌اند تا جایگاه حقیقی تئاتر را احصاء و براساس آن برنامه‌ریزی برای آینده به انجام رسانند.
وی ادامه داد: وقوع چنین مسئله‌ای یک امر طبیعی است که موجب می‌شود نقشه راهی در اختیار مسئولان قرار گیرد تا به واسطه آن به اولویت‌بندی برنامه‌ها پرداخته و در راستای اجرایی شدن آن اقدام کنند اما باید این مسئله را در نظر داشت که تمرکز بر این بخش یعنی بررسی و ارزیابی راه پیموده شده گذشته نباید مدیران تئاتری را از شرایط فعلی که در آن قرار داریم غافل کند.
مسئولان باید پاسخگوی توقعات بحق و به روز جامعه هنری باشند
نیک‌آبادی تصریح کرد: تئاتر به عنوان یک پدیده اجتماعی به جریان جاری و مستمر خود ادامه می‌دهد و این میان مسئولان و مدیران فرهنگی و هنری نیز باید پاسخگوی توقعات بحق جامعه هنری و افراد فعال در عرصه هنرهای نمایشی باشند چیزی که به سبب کندی در پروسه ارزیابی و پژوهش فعالیت مدیران گذشته، با از دست رفتن فرصت‌های طلایی به ویژه در امر تولید و اجرای آثار نمایشی فاخر و در خور توجه در حال پیشروی است.
کارگردان نمایش «مده‌آ» در ادامه گفت: در چنین شرایطی انگیزه برای فعالیت در میان اهالی تئاتر باقی نمی‌ماند و به دلیل کم‌توجهی مسئولان به عرصه تولیدات نمایشی، بسیاری از ایده‌ها و طرح‌های بکر در حوزه تئاتر دینی و ارزشی در حد حرف و نظر مسکوت می‌مانند.
این کارشناس و کارگردان تئاتر گفت: اساساً ماهیت هنرهای نمایشی به عنوان یک جریان فراگیر در جامعه که تمام عرصه‌ها و امور زندگی مردم را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد نباید متمرکز و مجتمع در یک بازه زمانی خاصی از سال شود؛ چیزی که متأسفانه به دلیل نگرش اشتباه مسئولان، شاهد اجرایی شدن آن هستیم و مثلاً تئاتر را در دو رویداد مهم جشنواره «تئاتر فجر» و جشن «اردیبهشت تئاتر» جست‌وجو می‌کنیم که هیچ یک بر دیگری اثری ندارند و مستقل از یکدیگر برگزار شده و حد فاصل زمانی طولانی میان این دو واقعه تئاتر، بیهوده به حال خود رها می‌شود.
کارکرد تئاتر، اصلاح زندگی و بهبود‌بخشی شرایط زیست بشری است
کارگردان نمایش «رابینسون کروزوئه» تأکید کرد: ما تئاتر نمی‌سازیم که در فلان جشنواره نمایش داده شود و فلان جایزه را در رقابت با رقبای خود تصاحب کند؛ تئاتر ساخته می‌شود برای اصلاح زندگی بشر، برای بهبود شرایط زیستن، برای یادآوری مجموعه‌ای از ارزش‌های و مناقب انسانی به انسان فراموشکار و در کنار این مسئله در قالب یک ساز و کار تشویقی، تئاتر در اجراهای جشنواره‌ای، حس رقابت و ارتقای کیفی خود را نیز برمی‌انگیزاند.
نیک‌آبادی در پایان گفت: متأسفانه نگاه مادی به مقوله تئاتر و فراهم آمدن شرایط به نحوی که اثر تولیدی به انگیزه شرکت در جشنواره و یا رویداد خاصی مهیا شود موجب شده است که تئاتر در مواجهه به مردم به عنوان مخاطبان اصلی آن، مهجور و غریبه باقی بماند در حالی‌که می‌توان با کثرت‌گرایی فکری و اندیشه‌ای و ترسیم افق‌ها و چشم‌انداز روشن برای تولیدات نمایشی، تئاتر را تبدیل به جریانی جاری در زندگی مردم کرد و نه مسئله‌ای مقطعی و صرفاً برای رویدادی خاص.
