خانواده ترسیم شده در سینمای امروز ایران نسبتی با دین و ملیت ما ندارد
گروه هنر: خانواده ایرانی که در فیلم‌های این روزهای سینمای ایران ترسیم می‌شود نه شکل دینی دارند نه ملی، بلکه عمدتا کارهایی هستند که در آنها از زندگی غربی الگوبرداری شده است.
ابراهیم اصغری، تهیه‌کننده سینما در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) درباره جایگاه خانواده در سینمای ایران گفت: مهم‌ترین شاخصه خانواده ایرانی پای‌بندی به اخلاقیات است؛ اخلاقیاتی که بخش عمده‌ای از آموزه‌هایش، وام گرفته از مفاهیم دینی و اسلامی است، اما آیا این الگو را می‌توان در سینمای کشورمان مشاهده کرد؟ مسلما جواب خیر است، چون کارهایی که عمدتا در سینما تولید می‌شود، تصویرگر آن چیزی نیست که در خانواده‌های اصیل ایرانی شاهد هستیم، البته ممکن است آثار خوبی هم در این حوزه تولید شده باشد، اما تعداد این کارها به اندازه‌ای کم است که نمی‌توان روی آن تکیه داشت.
وی افزود: البته نگرشی که به خانواده در سینما می‌شود تا حدود زیادی نشئت گرفته از اتفاقاتی است که در جامعه رخ می‌دهد، زیرا سینما برداشت‌های خود را از جامعه می‌گیرد، پس این تصور که بخواهیم سینما را مقصر بدانیم به نوعی پاک کردن صورت مسئله است، پس در ابتدا باید ببینیم در جامعه چه روی داده که سینما چنین نگرشی به خانواده دارد. برای این گفته مثالی می‌زنم: در دهه 60 بحث طلاق به عنوان یک عمل غیر اخلاقی در فیلم‌های سینمایی تقبیح می‌شد، اما آیا این رویکرد در سینمای فعلی وجود دارد؟
اصغری ادامه داد: دلیل کم توجهی به موضوعی چون طلاق که در دستورات اسلامی هم تقبیح شده، نشئت گرفته از آن است که این عمل قبح خود را از دست داده، در غیر این صورت مطمئن باشید که سینما از چنین موضوعی غفلت نمی‌کرد. در کلامی دیگر خانواده ایرانی که در فیلم‌های این روزهای سینمای ایران ترسیم می‌شود نه شکل دینی دارند نه ملی، بلکه عمدتا کارهایی هستند که در آنها از زندگی غربی الگوبرداری می‌شود.
تهیه کننده «شور شیرین» اذعان کرد: اگر در فیلم‌های سال گذشته جشنواره دقت کنید با آثاری مواجه می‌شوید که در آنها فرزندان به دور از خانواده زندگی می‌کنند یا این‌که معمولا فرزندان با پدر و مادر خود مشکل دارند، آیا این آن الگویی است که ما می‌خواهیم در سینما مبلغ آن باشیم؟ آیا سینما به عنوان یک رسانه تاثیرگذار قادر نیست خود مبلغ الگویی باشد که در آن اخلاقیات ایرانی ـ اسلامی لحاظ شده باشد؟ جواب دادن به این پرسش‌ها هم تنها با یک اظهار نظر ساده به دست نمی‌آید، بلکه باید درباره آن جلسات و نشست‌های علمی دقیق برگزار شود.
اصغری در پاسخ به این سؤال که آیا مرد یا زن‌‌سالاری در سینما به نوعی به کانون خانواده‌ها ضربه نمی‌زند، گفت: به نکته خوبی اشاره کردید، چون سینما اگر بخواهد تنها در یک عرصه به مرد یا زن سالاری محدود باشد، مطمنا خانواده جایگاه خود را از دست خواهد داد، چون خانواده اصیل اسلامی آن است که زن و شوهر به همراه فرزندانشان در سایه یک همفکری جمعی زندگی‌شان را پیش ببرند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود بیان کرد: بی توجهی به خانواده در سینما نهایتا منجر به بی‌هویتی خواهد شد، زیرا هویت خانواده از جامعه است که آغاز می‌شود. درضمن ریشه بسیاری از بزه‌های اجتماعی هم از همین نقطه آغاز می‌شود، زیرا به محض این‌که جوان از خانواده جدا می‌شود در معرض خطرهای مختلف قرار می‌گیرد، پس باید جایی همانند سینما باشد تا با نمایش محسنات داشتن یک خانواده خوب به مردم نشان دهد که این مهم تا چه حد می‌تواند به رشد و کمال جامعه کمک کند.
این تهیه‌کننده در پایان سخنان خود تاکید کرد: برای این‌که سینما نگاه درستی به خانواده داشته باشد نمی‌توان با ساخت چند فیلم این خواسته را مهیا کرد، بلکه نیاز است که به صورت کاملا کار شده و نگاهی دقیق به این موضوع داشت. در گام اول هم باید برای این حوزه نظریه‌پردازی انجام شود سپس از فیلمسازانی که در این حوزه کار کرده‌اند دعوت کرد تا در این حوزه ورود کنند. درضمن فیلمنامه باید به عنوان مهم‌ترین شاخصه سرلوحه کارهای مورد نظر قرار گیرد.
