نقش انس با قرآن در مقابله با جنگ نرم

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، حجت‌الاسلام و المسلمین عیسی عیسی‌زاده در یادداشتی به بررسی نقش و جایگاه قرآن در شناخت دشمنان و روش‌های مبارزه آن‌ها و نیز راه‌های مقابله با جنگ نرم پرداخته است که در ادامه می‌آید.

قرآن کریم خود را این‌گونه معرفی نموده است: بهترین نازل شده از سوی خدا[1]، معجزه جاوید پیامبر اکرم(ص)[2]، کتاب علم[3] و حکمت [4]، خیر و رحمت [5]، مبارک [6]، برهان [7]، عظیم [8]، حق [9]، منادی ایمان[10]، مبشر و منذر [11]، بهترین سخن[12]، هدایت‌گر [13]، شفای قلب‌ها [14]، موعظه [15]، درمان درد، مایه شرف مؤمنان و پرهیزگاران[16]، مایه تذکر جهانیان،[17] برای دانشمندان اندیشه‌ور ثمربخش [18] و در عین حال،‌ قابل استفاده برای عموم [19] مردم است.

رسول خدا(ص) در مقام و منزلت قرآن فرمود: «اگر در زندگی، خواستار سعادت و در مرگ، طالب شهادت هستید، اگر نجات در روز حسرت، و سایبانی در گرمای محشر می‌خواهید و اگر هدایت را در روز سر گردانی و حیرت قیامت می‌خواهید، قرآن بیاموزید؛ زیرا آن کلام خدا و ایمنی از شیطان و مایه برتری در میزان است.»[20]

امیرمؤمنان علی(ع) نیز درباره ویژگی‌های قرآن فرموده است: «قرآن، نوری است که چراغ‌هایش را خاموشی نباشد؛ چراغی که روشنایی‌اش به خاموشی نگراید؛ اقیانوسی که کسی را به ژرفایش دسترسی نباشد؛ راهی که رهروش به گمراهی نرود؛ پرتوی که تابشش را تیرگی نیالاید؛ فرقانی که برهانش خمودی نگیرد؛ بنیادی که پایه‌هایش فرو نریزد؛ درمانی که پیامدهایش جای نگرانی نباشد؛ عزتی که یاورانش شکست نپذیرد و حقی که یارانش تنها وا نمانند. آری، قرآن معدن ایمان، چشمه‌ساری که هر چه از آن برگیرند، فرو نخشکد؛ منزلگاهی است که مسافران، راهش گم نکنند .... خداوند قرآن را برای عطش عالمان، زلال و گوارا، برای قلب‌های ژرف‌اندیش، بهاران و خرم، و برای حرکت صالحان، راهی روشن، مقرر داشته است. این کتاب دارویی است که دردی بر جای نمی‌نهد؛ نوری است که با هیچ کلماتی همراه نباشد؛ ریسمانی است که دستاویزش اطمینان بخش و دری است که بلندایش تسخیرناپذیر است. آن را که پذیرای ولایتش شود، مایه عزّت است و هر که را راه و رسم خویش بدو واگذارد، عذری موجّه است... [21].

آگاه باشید! کسی با داشتن قرآن، نیازی ندارد و بدون قرآن بی نیاز نخواهد بود؛ پس درمان خود را از قرآن بخواهید، و در سختی‌ها از قرآن یاری طلبید که در آن، درمان بزرگ‌ترین بیماری یعنی کفر، نفاق، سرکشی و گمراهی است؛ پس خواسته‌های خود را با قرآن از خدا بخواهید و با دوستی آن، به پروردگار روی آورید، و به وسیله قرآن از خلق خدا چیزی نخواهید؛ زیرا وسیله‌ای بهتر از قرآن برای تقرّب بندگان به آفریدگار، وجود ندارد. در قیامت، کسی که قرآن شفاعتش کند، بخشوده و آن کس که قرآن از او شکایت کند، محکوم است.[22]

ضرورت انس با قرآن

با توجه به آنچه در مقام و منزلت قرآن گفته شد، می‌توان در یک جمله گفت، که قرآن حاوی همه اصول مورد نیاز بشر برای سعادت دنیا و آخرت است. این کتاب با روشی ابتکاری و بی‌سابقه در هم آمیخته شده، به گونه‌ای که همه افراد انسانی بتوانند به فراخور استعدادشان از آن بهره‌مند شوند. آشنایی و انس با این کتاب، آرزو و وظیفه هر انسان جویای هدایت است تا در پرتو انس با آن، خودش را از گمراهی نجات داده و به قرب الهی برسد.

با بررسی جامعه‌ای که انس با قرآن در آن جلوه‌گری می‌کند و افراد آن به صورت‌های گوناگون با قرآن در ارتباط هستند، به راحتی می‌توان آثار و برکات ارتباط وانس با قرآن را شاهد بود. به عنوان مثال درماه مبارک رمضان که جامعه اسلامی توجه بیشتری به قرآن دارد و در اغلب وقت‌ها، سفره انس با قرآن درمنازل، مساجد و دیگر اماکن گسترده است، شاهد گسترش روح معنویت، خودسازی، مهربانی، احسان، اطعام و دستگیری از محرومان و فروکش کردن جرم و جنایت و فساد و فحشا در جامعه هستیم.

بنابراین، گسترش ارتباط و انس با قرآن یکی از کارسازترین راه‌های مقابله با توطئه‌های دشمنان در مقابله با جنگ نرم است. اگر آنها در این جنگ خانمان‌سوز می‌خواهند با بهره‌گیری از برنامه‌های جذاب شیطانی و ترویج فساد و فحشا، دین و ایمان جامعه اسلامی را نابود سازند، قرآن مجید به عنوان یکی از بزرگترین و جذاب‌ترین و مؤثرترین ابزار، می‌تواند تمام توطئه‌های آنان را خنثی سازد، البته به شرط آنکه مسلمانان به بهترین شیوه ارتباط خویش را با آن حفظ کنند، نه اینکه فقط به احترام ظاهری آن کتفا نمایند، بلکه باید تلاش نمایند تا با استفاده از توصیه‌ها و پیام‌های زیبا و انسان‌ساز آن، در تمام عرصه‌های زندگی از آن بهره‌مند گردند و آن‌هم به صورتی که اخلاق و آداب افراد، جامعه و حکومت، رنگ و بوی قرآنی بگیرد و نشانه‌ها و ارزش‌های قرآنی در جامعه مشاهده گردد.

پی‌نوشت‌ها:

.[1] زمر (39)،آیه 55.

.[2] بقره (2)، آیه 23.

.[3] بقره (2)،آیه 120.

[4]. رعد (13)، آیه 37.

[5]. بقره (2)،آیه 105.

[6]. انعام (6)، آیه 92.

[7]. نساء (4)،آیه 174.

[8]. حجر(15)،آیه 87.

.[9] بقره ( 2)، آیه 91.

[10]. آل‌عمران(3)، آیه 193.

.[11] فصّلت (41)، آیه 4.

[12]. زمر (39)، آیات 18 و 23.

.[13] بقره ( 2)، آیه 2.

[14]. یونس (10)، آیه 57.

[15]. آل‌عمران(3)، آیه 138.

.[16] انبیاء(21)، آیه 10.

.[17] ص (38)، آیه 87.

.[18] انعام (6)، آیه 105؛ ابراهیم (14)، آیه 52.

[19]. آل‌عمران (3)، آیه 138.

[20]. محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 4، ص 825.

[21]. نهج البلاغه، خطبه 198.

[22]. همان، خطبه 176.

منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی