حاج حسين پورسلان؛ معلمی با صوت حزين و دلنشين
گروه فعاليت‌های قرآنی: قرآن را در مكتب پدر آموخت و در دوران نوجوانی از صوت و لحن حزين و دلنشينی برخوردار بود؛ او قرآن را با لحن عراقی قرائت می‌كرد.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا) شعبه خوزستان، مرحوم حاج «حسين پورسلان» در سال 1296 هجری شمسی در روستای شيخيان از توابع شهرستان دشتی واقع در استان بوشهر در خانواده‌ای مذهبی و اهل علم و ادب ديده به جهان گشود.
خود بارها در خاطراتش از وجاهت خانوادگی‌اش به طور عام و شخص پدر مرحومش «محمدحسين حسينی» به‌طور خاص در بين اهالی روستا و منطقه ياد كرده و اين وجاهت در زمان حيات حاج حسين پورسلان نيز به‌دليل شهرت قرآنی و مذهبی برای شخص ايشان نيز وجود داشته است. به‌گونه‌ای كه فرزندان آن مرحوم علی‌رغم داشتن جايگاه‌های اجتماعی، به واسطه نام ايشان شناخته شده‌اند.
بنا بر گفته‌های مرحوم حسينی وجاهت مذهبی و ادبی پدرشان در حدی بوده است كه در زمان صدور شناسنامه علی‌رغم اين‌كه اين خانواده از خانواده سادات نبوده‌اند اما مسئولين ثبت، در ابتدا نام خانوادگی حسينی را برای ايشان در نظر گرفته و به ثبت رساندند.
ايشان از سنين نوجوانی و جوانی به‌دنبال كسب و كار حلال از استان بوشهر به استان خوزستان مهاجرت نموده و مدتی را در آبادان و پس از آن در اهواز مستقر شدند. در اين مدت از شغل آزاد تا كارگر فنی شركت نفت و كارمندی بانك سپه و پس از آن مشاغل آزاد ديگر را تجربه كرد.
مرحوم حاج حسين پورسلان قبل از ورود به بانك برای ادامه تحصيل اقدام كرده بود و به‌دليل داشتن سواد قرآنی و هوش سرشار در مدت كمتر از يك سال موفق به اخذ مدرك ششم نظام قديم شد.
از جمله دلايل ديگر موفقيت وی در درس، آشنايی و تسلط وی به شعر فارسی بالاخص ديوان حافظ بوده است.
حاج حسين پورسالان پس از 86 سال زندگی پربركت در تاريخ هجدهم دی ماه سال 1383 بر اثر ايست قلبی در بيمارستان مهر اهواز دار فانی را وداع گفت.
وی اولين بار با كمك پدر گرامی‌اش در سن 4 سالگی و در طول مدت شش ماه موفق به ختم قرآن شد. قرآن را در مكتب پدر آموخت و در دوران نوجوانی از صوت و لحن حزين و دلنشينی برخوردار بود. قرآن را با لحن عراقی قرائت می‌كرد.
پس از سكونت در اهواز و در دوران ستم‌شاهی(قبل از پيروزی انقلاب اسلامی) جلسه آموزش قرآن را در مساجد آقا «سيد علی»، حاج «علوان»، «دولتی»، حسينيه حاج «نوروز» و منزل شخصی‌اش برای دوست‌داران قرآن برپا می‌كرد. جلسات روخوانی و ختم قرآن وی يكی از قديمی‌ترين جلسات سنتی شهرستان اهواز بوده است.
اين استاد فقيد مشوق و مدرس خوبی برای جوانان طالب معلومات دينی قرآنی بود و فاصله سنی مانع از برقراری ارتباط وی با جوانان نبود. به‌گونه‌ای كه در بين شاگردان مرحوم كودكان و نوجوانان بسياری به چشم می‌خوردند.
در تمامی ايام سال، بالاخص در سحرها بر قرائت قرآن و ادعيه تاكيد و آن را به فرزندان و دوستان و نزديكان نيز سفارش می‌كرد. در ماه مبارك رمضان نيز برای والدينش و همچنين برادر بزرگ و فرزندانش يك ختم جداگانه قرآن را انجام می‌داد و ثواب آن به روح آن عزيران هديه می‌كرد.
استاد حسينی به انجام كارهای خيرخواهانه علاقه وافری داشت و و در طول حيات خود اقدمات بسياری را انجام داده بود. آخرين اقدام وی در اين ارتباط وقف قطعه زمينی برای ساخت حسينيه در شهرستان زادگاهش بوده است.
خود بارها در خاطراتش از وجاهت خانوادگی‌اش به طور عام و شخص پدر مرحومش «محمدحسين حسينی» به‌طور خاص در بين اهالی روستا و منطقه ياد كرده و اين وجاهت در زمان حيات حاج حسين پورسلان نيز به‌دليل شهرت قرآنی و مذهبی برای شخص ايشان نيز وجود داشته است. به‌گونه‌ای كه فرزندان آن مرحوم علی‌رغم داشتن جايگاه‌های اجتماعی، به واسطه نام ايشان شناخته شده‌اند.
بنا بر گفته‌های مرحوم حسينی وجاهت مذهبی و ادبی پدرشان در حدی بوده است كه در زمان صدور شناسنامه علی‌رغم اين‌كه اين خانواده از خانواده سادات نبوده‌اند اما مسئولين ثبت، در ابتدا نام خانوادگی حسينی را برای ايشان در نظر گرفته و به ثبت رساندند.
ايشان از سنين نوجوانی و جوانی به‌دنبال كسب و كار حلال از استان بوشهر به استان خوزستان مهاجرت نموده و مدتی را در آبادان و پس از آن در اهواز مستقر شدند. در اين مدت از شغل آزاد تا كارگر فنی شركت نفت و كارمندی بانك سپه و پس از آن مشاغل آزاد ديگر را تجربه كرد.
مرحوم حاج حسين پورسلان قبل از ورود به بانك برای ادامه تحصيل اقدام كرده بود و به‌دليل داشتن سواد قرآنی و هوش سرشار در مدت كمتر از يك سال موفق به اخذ مدرك ششم نظام قديم شد.
از جمله دلايل ديگر موفقيت وی در درس، آشنايی و تسلط وی به شعر فارسی بالاخص ديوان حافظ بوده است.
حاج حسين پورسالان پس از 86 سال زندگی پربركت در تاريخ هجدهم دی ماه سال 1383 بر اثر ايست قلبی در بيمارستان مهر اهواز دار فانی را وداع گفت.
وی اولين بار با كمك پدر گرامی‌اش در سن 4 سالگی و در طول مدت شش ماه موفق به ختم قرآن شد. قرآن را در مكتب پدر آموخت و در دوران نوجوانی از صوت و لحن حزين و دلنشينی برخوردار بود. قرآن را با لحن عراقی قرائت می‌كرد.
پس از سكونت در اهواز و در دوران ستم‌شاهی(قبل از پيروزی انقلاب اسلامی) جلسه آموزش قرآن را در مساجد آقا «سيد علی»، حاج «علوان»، «دولتی»، حسينيه حاج «نوروز» و منزل شخصی‌اش برای دوست‌داران قرآن برپا می‌كرد. جلسات روخوانی و ختم قرآن وی يكی از قديمی‌ترين جلسات سنتی شهرستان اهواز بوده است.
اين استاد فقيد مشوق و مدرس خوبی برای جوانان طالب معلومات دينی قرآنی بود و فاصله سنی مانع از برقراری ارتباط وی با جوانان نبود. به‌گونه‌ای كه در بين شاگردان مرحوم كودكان و نوجوانان بسياری به چشم می‌خوردند.
در تمامی ايام سال، بالاخص در سحرها بر قرائت قرآن و ادعيه تاكيد و آن را به فرزندان و دوستان و نزديكان نيز سفارش می‌كرد. در ماه مبارك رمضان نيز برای والدينش و همچنين برادر بزرگ و فرزندانش يك ختم جداگانه قرآن را انجام می‌داد و ثواب آن به روح آن عزيران هديه می‌كرد.
استاد حسينی به انجام كارهای خيرخواهانه علاقه وافری داشت و و در طول حيات خود اقدمات بسياری را انجام داده بود. آخرين اقدام وی در اين ارتباط وقف قطعه زمينی برای ساخت حسينيه در شهرستان زادگاهش بوده است.
مطالب مرتبط
