تبيين مفهوم «قربة الی الله» توسط آيت‌الله العظمی جوادی آملی
گروه انديشه و علم: آيت‌الله العظمی عبدالله جوادی آملی در جلسه درس اخلاق خود به تبيين مفهوم «قربة الی الله» و مفهوم قرب و نزديكی به خداوند پرداخت.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه قم، اين مرجع تقليد 18 فروردين‌ماه در جلسه درس اخلاق كه با حضور جمعی از حوزويان و دانشگاهيان برگزار شد، اظهار كرد: ما در تعبيرات دينی اين دستور را زياد می‌شنويم كه كار را «قربة الی الله» انجام دهيد. ما می‌فهميم كه نزديكی به خدا، زمانی و مكانی نيست، يعنی نزديكی و دوری مكان و يا نزديكی و ديری زمان درباره خداوند نيست.
وی افزود: اينكه می‌گوئيم كار خير را بايد قربة الی الله انجام دهيم، به خاطر اين است كه اولاً می‌دانيم كه قرب و نزديكی، مادی نيست و ثانياً می‌فهميم كه منظور، قرب معنوی است، اما بايد تلاش و كوشش كنيم كه بدانيم اين قرب معنوی چه چيزی است.
استاد برجسته حوزه علميه تصريح كرد: وقتی به روايات و ادعيه مراجعه می‌كنيم، می‌بينيم كه فاصله‌ای بين خدا و خلق نيست؛ برای اينكه خود ذات اقدس الهی می‌فرمايد: شما درباره شخص محتضر خيال نكنيد خدا از او دور است. شما كه در بستر محتضر حاضريد، خدا به او از شما نزديكتر است.
آيت‌الله العظمی جوادی آملی با بيان آياتی از قرآن كريم در مورد نزديك بودن خدای سبحان به انسان از جمله آيه شريفه «نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ»، اظهار كرد: ما كه بخواهيم به خدای سبحان نزديك شويم دعای ابوحمزه ثمالی و دعای نورانی امام كاظم عليه‌السلام در روز 27 رجب وجود دارد كه فرمود؛ خدايا كسی بخواهد به طرف تو رحلت كند، اگر مرحله به مرحله پيش برود، اين راه خيلی نزديك است.
اين مرجع تقليد تأكيد كرد: اگر بخواهيم به خدا نزديك شويم، هم او به ما نزديك است و هم ما به او نزديك هستيم؛ ولی يك عده به خدا نزديك هستند و عده‌ای ديگر از خدا دور هستند.
وی افزود: فهم اين مسئله دشوار است كه خدای ما، به ما، از خود ما نزديكتر است.
ايشان با اشاره به كاربرد فن اخلاق در اين امور مهم، تصريح كرد: اخلاق، علم است و اگر از مكاسب و كفايه قوی‌تر نباشد، لااقل در حد همان‌ها است.
آيت‌الله العظمی جوادی آملی، تأكيد كرد: بين ما و خدای ما چيزی نيست كه حاجب باشد و نگذارد به خدا نزديك باشيم، بلكه بين ما و خدا، خود ما حاجب هستيم.
ايشان با تأكيد مجدد بر اينكه بين خلق و خدا، حجابی غير از خود خلق نيست، تصريح كرد: تمام حجاب‌های ما خودبينی ماست. اين چنين نيست كه بين ما و خدای ما سدی باشد كه نگذارد به خدا نزديكتر شويم.
مفسر برجسته قرآن كريم افزود: اگر كسی خواست برای رضای خدا كار كند، ديگر نگويد «من». اين «من» مزاحم كار ماست و نمی‌گذارد كار ما قربة الی الله باشد.
وی اظهار كرد: در طول دوران انقلاب اسلامی بعضی افراد در لباس روحانيت و غير لباس روحانيت، هر كاری كه انجام دادند منشأ خير و بركت شدند و اين به بركت پيروزی انقلاب اسلامی و خون‌های پاك شهداست.
آيت‌الله العظمی جوادی آملی در بخش نخست فرمايش خودشان با يادآور اين نكته كه انسان يك موجود حقيقی تكوينی است، نه اعتباری، بيان كرد: انسان كه يك موجود تكوينی حقيقی است، پويا و متكامل است و موجود حقيقی تكوينی را امور حقيقی به كمال می‌رساند، نه امور اعتباری.
وی تصريح كرد: زندگی متمدنانه بشر با قوانين اعتباری از جمله وجوب حرمت و حلال و حرام است.
اين مفسر برجسته قرآن كريم، افزود: قوانين اعتباری حتماً بايد به يك حقايقی تكيه كند كه آن حقايق عهده‌دار كمال باشد.
آيت‌الله العظمی جوادی آملی تصريح كرد: كسی كه بخواهد چنين قواعدی را استنباط كند، بشر نيست؛ كسی كه حقايق قبلی را آفريد و حقايق بعدی را می آفريند ـ يعنی خدا ـ می‌تواند از حقايق، قوانينی را به ما بفهماند تا ما بعد از ايمان، عمل كنيم و بعد از مرگ به آن برسيم و در دنيا هم از آ‌ن‌ها استفاده كنيم.
آيت‌الله العظمی جوادی آملی در بخش پايانی فرمايش خودشان به تفسير كوتاهی از نامه‌های 19 و 20 اميرالمومنين(عليه‌السلام) از كتاب شريف نهج‌البلاغه پرداختند.
وی افزود: اينكه می‌گوئيم كار خير را بايد قربة الی الله انجام دهيم، به خاطر اين است كه اولاً می‌دانيم كه قرب و نزديكی، مادی نيست و ثانياً می‌فهميم كه منظور، قرب معنوی است، اما بايد تلاش و كوشش كنيم كه بدانيم اين قرب معنوی چه چيزی است.
استاد برجسته حوزه علميه تصريح كرد: وقتی به روايات و ادعيه مراجعه می‌كنيم، می‌بينيم كه فاصله‌ای بين خدا و خلق نيست؛ برای اينكه خود ذات اقدس الهی می‌فرمايد: شما درباره شخص محتضر خيال نكنيد خدا از او دور است. شما كه در بستر محتضر حاضريد، خدا به او از شما نزديكتر است.
آيت‌الله العظمی جوادی آملی با بيان آياتی از قرآن كريم در مورد نزديك بودن خدای سبحان به انسان از جمله آيه شريفه «نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ»، اظهار كرد: ما كه بخواهيم به خدای سبحان نزديك شويم دعای ابوحمزه ثمالی و دعای نورانی امام كاظم عليه‌السلام در روز 27 رجب وجود دارد كه فرمود؛ خدايا كسی بخواهد به طرف تو رحلت كند، اگر مرحله به مرحله پيش برود، اين راه خيلی نزديك است.
اين مرجع تقليد تأكيد كرد: اگر بخواهيم به خدا نزديك شويم، هم او به ما نزديك است و هم ما به او نزديك هستيم؛ ولی يك عده به خدا نزديك هستند و عده‌ای ديگر از خدا دور هستند.
وی افزود: فهم اين مسئله دشوار است كه خدای ما، به ما، از خود ما نزديكتر است.
ايشان با اشاره به كاربرد فن اخلاق در اين امور مهم، تصريح كرد: اخلاق، علم است و اگر از مكاسب و كفايه قوی‌تر نباشد، لااقل در حد همان‌ها است.
آيت‌الله العظمی جوادی آملی، تأكيد كرد: بين ما و خدای ما چيزی نيست كه حاجب باشد و نگذارد به خدا نزديك باشيم، بلكه بين ما و خدا، خود ما حاجب هستيم.
ايشان با تأكيد مجدد بر اينكه بين خلق و خدا، حجابی غير از خود خلق نيست، تصريح كرد: تمام حجاب‌های ما خودبينی ماست. اين چنين نيست كه بين ما و خدای ما سدی باشد كه نگذارد به خدا نزديكتر شويم.
مفسر برجسته قرآن كريم افزود: اگر كسی خواست برای رضای خدا كار كند، ديگر نگويد «من». اين «من» مزاحم كار ماست و نمی‌گذارد كار ما قربة الی الله باشد.
وی اظهار كرد: در طول دوران انقلاب اسلامی بعضی افراد در لباس روحانيت و غير لباس روحانيت، هر كاری كه انجام دادند منشأ خير و بركت شدند و اين به بركت پيروزی انقلاب اسلامی و خون‌های پاك شهداست.
آيت‌الله العظمی جوادی آملی در بخش نخست فرمايش خودشان با يادآور اين نكته كه انسان يك موجود حقيقی تكوينی است، نه اعتباری، بيان كرد: انسان كه يك موجود تكوينی حقيقی است، پويا و متكامل است و موجود حقيقی تكوينی را امور حقيقی به كمال می‌رساند، نه امور اعتباری.
وی تصريح كرد: زندگی متمدنانه بشر با قوانين اعتباری از جمله وجوب حرمت و حلال و حرام است.
اين مفسر برجسته قرآن كريم، افزود: قوانين اعتباری حتماً بايد به يك حقايقی تكيه كند كه آن حقايق عهده‌دار كمال باشد.
آيت‌الله العظمی جوادی آملی تصريح كرد: كسی كه بخواهد چنين قواعدی را استنباط كند، بشر نيست؛ كسی كه حقايق قبلی را آفريد و حقايق بعدی را می آفريند ـ يعنی خدا ـ می‌تواند از حقايق، قوانينی را به ما بفهماند تا ما بعد از ايمان، عمل كنيم و بعد از مرگ به آن برسيم و در دنيا هم از آ‌ن‌ها استفاده كنيم.
آيت‌الله العظمی جوادی آملی در بخش پايانی فرمايش خودشان به تفسير كوتاهی از نامه‌های 19 و 20 اميرالمومنين(عليه‌السلام) از كتاب شريف نهج‌البلاغه پرداختند.
