«جامه‌دران» اقتباسی از یک رمان است
گروه هنر: سیدجمال ساداتیان گفت: فیلم «جامه‌دران» را با اقتباس از رمان ناهید طباطبایی تهیه کردم.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «جامه‌دران» با حضور عوامل این فیلم روز گذشته، 20 بهمن در سالن سعدی برج میلاد برگزار شد. در ابتدای این نشست سیدجمال ساداتیان، تهیه‌کننده فیلم سینمایی «جامه‌داران» بیان کرد: دوست دارم نظر منتقدان درباره این فیلم را بشنوم و بدانم آیا انتخابم برای تهیه‌کنندگی آن درست بوده است یا خیر؟ نقدهایی که در این مدت خواندم نشان می‌داد نبود قصه در فیلم و شباهت فیلمنامه‌ها به یکدیگر در این سال‌ها مورد نقد واقع شده است، اما «جامه‌دران» یک قصه کاملاً متفاوت و اقتباسی از رمان ناهید طباطبایی است.
وی افزود: ساختن فیلم «جامه‌دران» دو سال زمان برد و اکنون باید نمره قابل قبولی به این فیلم داد. در ضمن درباره قصه این فیلم هم باید بگویم در دنیا خیلی از فیلم‌ها و سریال‌هایی که ساخته می‌شوند تکراری هستند و عوامل باید با به روز کردن فضاها، از تکراری بودن آنها جلوگیری کنند.
ساداتیان ادامه داد: نباید این تصور ایجاد شود که کارگردان‌های بخش نگاه نو، کودکان تازه‌کاری هستند که برای دلخوشی خود گوشه‌ای از جشنواره را به آنها اختصاص داده‌ایم. درست است که کارگردانان این آثار نخستین فیلم سینمایی خود را تجربه کرده‌اند، اما عوامل و بازیگران آنها حرفه‌ای هستند و مانند هر کار حرفه‌ای دیگری برای این آثار زحمت کشیده‌اند.
حمیدرضا قطبی، کارگردان و نویسنده فیلم سینمایی «جامه‌دران» نیز بیان کرد: این فیلم تجربه بسیار خوبی برایم بود. هفت سال قبل رمان «جامه‌دران» را از ناهید طباطبایی گرفتم. طباطبایی از ابتدا سناریوی این رمان را نوشته بود و بعد از خواندن، خواستم که جاهایی از آن را تغییر دهد و او نیز به تجربه سینمایی من اعتماد کرد و پذیرفت. پس از آماده شدن فیلمنامه زحمت زیادی به طباطبایی ندادیم تا اینکه کار جدی شد و مهاجر سلطانی به عنوان فیلمنامه‌نویس به این پروژه پیوست و صمیمانه در بازنویسی و بازنگری فیلمنامه به ما کمک کرد.
قطبی درباره بازیگران فیلم هم تاکید کرد: ترکیب بازیگران در دو نوبت انجام شد. پیش‌تولید را در سال ۹۰ انجام داده بودیم و می‌خواستیم فیلم را کلید بزنیم. آن زمان قرار بود بازیگران زیادی در این فیلم بازی کنند و صمیمانه در دورخوانی‌ها همکاری داشتند، اما مسئولان وقت، اجازه فیلمبرداری را ندادند. در سال ۹۲ پروانه ساخت گرفتیم، اما عوامل قبلی مشغول پروژه‌های دیگری بودند و نتوانستند برای همکاری حاضر شوند. این شد که از ترکیب فعلی استفاده کردیم.
باران کوثری هم درباره نقش خود تصریح کرد: هر بازیگری باید آرزو داشته باشد که در فیلمنامه‌ای با این جزییات به ایفای نقش بپردازد. قصه این فیلم غلظتی دارد که ما در میان فیلمنامه‌های امروز دلتنگش هستیم. بسیاری از فیلمنامه‌ها خطِ قصه کمرنگی دارند. البته این کمرنگ بودن ایرادی ندارد، اما نباید این جنس قصه‌گویی را با جزییات از یاد ببریم.
کوثری در پایان گفت: قطبی به قدری روی فیلمنامه و کارگردانی تسلط داشت که می‌توانستم به او اعتماد کنم و حاصل آن، یکی از بهترین تجربه‌های سینمایی من شد.
