به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، تاجالدین اسامالدین زاده، رئیس دانشکده اسلامی «امام اعظم» تاجیکستان در تحلیلی درباره تشدید مبارزه با حجاب و پوشش اسلامی در این کشور و سیاستهای دولت در این زمینه بهویژه سخنان امام علی رحمان، رئیسجمهور تاجیکستان آورده است: وضعیت دنیای امروزه میطلبد که ما نسبت به افکار عمومی و عکسالعملهای مردم در برابر سیاستهای در پیشگرفته رئیسجمهور تاجیکستان و تطبیق درست آن در جامعه دقت جدی داشته باشیم. در دنیای امروزه علاوه بر جنگهای نظامی که برای به دستآوردن منافع سیاسی و اقتصادی صورت میگیرد، از هجمههای فرهنگی و اعتقادی نیز استفاده میشود.
هجمههای فرهنگی ـ اعتقادی از نظر سرمایهگذاری کمخرجتر و ازنظر سود و نتایج برای کشورهای ابرقدرت بسیار مناسب و مفید است. آن چیزی که در چنین هجمههایی نقش اساسی را بازی میکند، باورها(اعتقادات) و اساسهای رفتاری مردم است. یعنی مهاجم در این نوع مبارزه هرگز مرکزهای نظامی یا تسلیحاتی را هدف قرار نمیدهد، بلکه با فکر و اعتقاد و فرهنگ مردم کار دارد.
در شرایط امروزه با توجه به پیشرفت فنآوریهای ارتباطی(اینترنت و ماهوارهها)، همه کشورها و ملتها در معرض چنین هجومی قرار دارند و ملتهای کمی میتوانند در مقابل آن مقاومت کنند؛ اما آن چیزی که میتواند فرهنگ یک ملت و اصالت آن را در مقابله با هجمههای فرهنگی ـ اعتقادی حفظ کند، آگاهبودن ملت از آداب و رسوم و فرهنگ و دین خود است. زیرا یک ملت به هر اندازه از اعتقادات، تاریخ و آداب و رسومش آگهی داشته باشد، به همان اندازه میتواند در چنین برخوردهای فرهنگی، خود و اصالت خود را حفظ کند.
مسئله سیاهپوشی زنها و ریشبلند جوانان و کلاً تقلید کورکورانه از فرهنگ بیگانه(چه غربی و چه شرقی) نشانههای تهاجم فرهنگی است. نگرانیها و سفارشهای رئیسجمهور به این مسائل خیلی به مورد بوده، جهت حفظ امنیت و ثبات جامعه است. زیرا امروزه در هر منطقه مسلماننشین که مشکلات امنیتی و جنگ و جدال، چهره اسلام و مسلمانان را داغدار میکند، افرادی با شکل و قیافه سیاهپوش و ریشبلند نقش اصلی را دارند. این شکل و قیافهها حتی در کتابهای قدیمی تاریخی ذکرشده و از طرف صحابههای پیامبر(ص) به آیندگان نسبت به طرفداری از راه و روش آنها هشدار داده شده است.
مثلاً، در کتاب «الفتین» ابوعبدالله نعیم ابنهماد ابنمعاویه مروزی (228 ه. ق. -843م .) از حضرت علی(ع) نقلشده است که فرمود: «چون پرچمهای سیاه را دیدید، به زمین بچسبید و دست و پای خود را حرکت ندهید (یعنی هیچ حرکتی برای تصدیق و طرفداری آن انجام ندهید، زیرا دعوت آنها باطل است). سپس، قوم ضعیفی پیدا میشوند که دلهایشان مانند فولاد سخت است، آنها یاران «دولت» هستند (دولت اسلامی شام و عراق)، به هیچ عهد و پیمانی وفادار نیستند، به سوی حق دعوت میکنند، ولی خودشان از اهل حق نیستند، نامهایشان لقب است (مانند ابوبکر، ابو مجاهد و غیرهها)، نسبتهایشان از نام شهرها گرفتهشده است(مانند بغدادی، شامی و غیره)، موهایشان مانند موهای زنان بلند و آویخته است، تا آنکه در بین خود اختلاف پیدا میکنند و سپس بعد از زمانی خداوند حق را به هر کس که بخواهد، عطا میکند. (کتاب الفیتن، قاهره، انتشارات مکتب توحید، چاپ یکم، سال 1412 ه. ق) چنین نقلها در کتب حدیثی و تاریخی دیگر هم وجود دارد.
اگر به گروه تروریستی موسوم به «دولت اسلامی شام و عراق» نظر کنیم، همه علامت و نشانههایی را که در بالا ذکر شد، میبینیم. در متنهای دیگر این نقل، درباره خونریزیها و قتل و غارتهای این گروه نیز سخن به میان آمده است. مردان و زنان این گروه سیاه پوشند و شکل و شمایل مخصوصی به خود گرفتهاند و در دنیا به همین شکل و قیافه شناخته شدهاند. حالا اگر در جامعهای افرادی با چنین شکل و قیافه و پوشش پیدا شوند، نگاه دیگران به آنها و قضاوت در باره آنها برابر با همان گروه تروریستی میشود. یعنی اولین بهادهی به آدمان وابسته به شکل لباس و شکل و شمایل آنها است.
در حقیقت، شکل و قیافه به خودگرفتن به این شیوه از دستورات دین اسلام نبوده؛ بلکه کار بیگانگانی است که میخواهند با این راه و استفاده از گروهی از آدمان فریبخورده به هدفهای سیاسی خود برسند. بنابراین، چنین پوششی و ریش و موی سر در جامعه ما بیگانهپرستی بوده و پیونددادن آن با دستورالعملهای دین اسلام نادرست است.
آری، دین اسلام مسئله پوشش مناسب را برای زن و مرد مسلمان معین و واجب کرده است؛ اما هرگز نگفته است که در نوع پوشش و شکل سر و صورت خود از کسانی تقلید کنیم که با فرهنگ، عرف و عادات ملی ما بیگانه هستند.
نتایج و پیامدهای فرهنگ نیمهبرهنه غرب نیز برای جامعه ما خطرناک و ویرانگر است و سستشدن بنیان خانواده، از بینرفتن صداقت و اعتماد در بین زن و مرد، افزایش جنایتهایی جنسی در جامعه و سستشدن جایگاه ارزشهای اصلی جامعه از نتایج تقلید از این نوع فرهنگ است.
بنابراین کسانی که در پشت پرده هجمههای تبلیغاتی یا همان هجمههای فرهنگی - اعتقادی میایستند، نه دلسوز دینداری مردم ما هستند و نه خواهان پیشرفت و نوآوریها در جامعه ما. آنها هدفهای خاص خود را در منطقه دنبال میکنند و میخواهند قبل از همه، فضای جامعه ما را برای تأثیرپذیری از این گونه تبلیغات از راه نظامی یا با ایجاد آشفتگی و بینظمی، آماده سازند.
هر فرد جامعه بدون توجه به این که در کدام مسئولیت قرار دارد و به چه کسبوکاری مشغول است، باید بفهمد که دولت مانند یک کشتی است که همه ما در آن سوار هستیم. اگر به این کشتی از هر راه و واسطهای ضرری وارد شود، خطر همه ما را تهدید میکند. بنابراین، مسئولیت انسانی و ایمانی هر یک ما حمایت از دولت و اصالت فرهنگی و اعتقادی این ملت است.