نمایش یک هنر گروهی و اجتماعی است یعنی علاوه بر اینکه برای تولید یک اثر نمایشی نیاز به یک گروه تولید است در زمان اجرا نیز یک اثر نمایشی نیازمند اجتماعی از مخاطبان است که باید برای تماشای آن در مکانی خاص حضور یابند.
در میان ایام سال شاید کمتر زمانی را همانند رمضان بتوان سراغ گرفت که به واسطه فضای حاکم بر آن شاهد برگزاری برنامههای مناسبتی باشیم که در آن اجتماعی از مردم یکجا گرد آیند؛ از مراسمهای ویژه لیالی قدر گرفته تا ضیافتهای افطاری و برگزاری ویژهبرنامههای مناسبتی که بخشی از آنها نیز ماهیت فرهنگی و هنری دارند.
با این فرض و براساس آنچه که پیشتر گفته شد ایام ماه رمضان فرصت مناسب برای تولید و اجرای تئاتر برای عرضه به مردم است که هم میتواند به موضوعات دینی بپردازد و هم می توان موجب نشاط و فرحبخشی مخاطبان روزهدار باشد؛ به هر حال به غیر از ایام شهادت امام علی(ع) که البته بیشترین برنامهریزی نمایشی در قالب اجرای مجالس تعزیه و غیره برای آن زمان صورت میگیرد، رمضان ماه ضیافت خداست و به عنوان یکی از اعیاد اسلامی مطرح است و میتوان از این ظرفیت برای بیان هرچه مؤثر نمایشی مفاهیم و مصادیق رمضان استفاده شایان توجهی به عمل آورد.
بیشترین فضاهای شهری براساس تدبیر مدیریت فرهنگی و هنری شهرداری محملی برای ارائه برخی آداب و رسوم اقوام ایرانی، عرضه خوارکیهای رمضان و... اختصاص پیدا میکند در حالیکه کمتر به آئینهای نمایشی رمضان موجود در میان اقوام ایرانی که رفته رفته به دست فراموشی سپرده میشوند توجهی شده که باید به این مهم نیز به احسن وجه پرداخته شود.
نمایشگاه بینالمللی قرآن به عنوان بزرگترین رویداد فرهنگی و هنری ویژه این ایام کمتر به تئاتر و اجرای نمایشهای دینی و قرآنی که میتواند در فضای نمایشگاهی که اجتماعی مؤثر از مردم را در قالب بازدیدکننده در آنجا شاهد هستیم، توجه نشان میدهد حتی در تدارک برای بخش هنری این دوره از نمایشگاه بیشترین بها به اغلب هنرها داده شده است اما همچنان اجرای آثار نمایشی در محاق قرار دارد.
کانون تئاتر دینی اداره کل هنرهای نمایشی به عنوان مرجع رسمی و تخصصی نمایش دینی برنامه ای برای تولید و اجراهای نمایشی ویژه این ایام نداشته و ندارد هر چند که سالهای پیش از این مسئولیت اجرای آثار نمایشی نمایشگاه قرآن به عهده این کانون گذاشته میشد اما با تشکیل کمیته هنری نمایشگاه دیگر این کانون نقشی در برگزاری رویدادهای تئاتری مناسبتی و مذهبی ندارد.
با همه این تفاصیل صرفنظر از اینکه اغلب نمایش های روی صحنه حال با موضوعی مرتبط با رویدادهای دینی و مذهبی و حتی غیر آن در زمانی مقارن با ساعات اوقات شرعی افطار اجرا می شوند و این به کاهش استقبال مخاطبان روزه دار از آنها منجر می شود و باید به این منظور فکری شود، کمیته ای نیز برای برنامه ریزی هدفمند تولیدات نمایشی ویژه این ماه که در آن همه نهادهای متولی تئاتر نمایندهای داشته باشند تشکیل شود.