نشانی از سبک زندگی ایرانی-اسلامی در سینما نمی‌بینم

جبار آذین، منتقد و کارشناس سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) درباره نگاه سینما به موضوع سبک زندگی ایرانی – اسلامی در اکران نورزی اظهار کرد: وضعیت سینما در پرداختن به موضوعاتی نظیر سبک زندگی ایرانی – اسلامی، اسف‌بار است. این اتفاق نیز به این دلیل روی داده که مدیران فرهنگی، نگرش‌شان وام‌دار علایق و سلایق سیاسی است. همین امر سبب شده تا شاخص‌های فرهنگی از تصمیم‌گیری‌های آنها دور شود. همچنین این اتفاق باعث شده در سال‌های گذشته فضای شبه دیپلماسی بر سینمای کشور حاکم شود.

وی افزود: این نوع نگرش در مدیران سینمایی سبب شده تا فیلمسازان ما به جای آنکه موضوعاتی چون سبک زندگی محور توجهات آنها باشد به سمت تولیداتی سوق پیدا کنند که به اصطلاح جشنواره‌پسند به ویژه از نوع خارجیش باشد. همین عامل هم سبب شده به جای آنکه هنر هفتم وسیله‌ای برای ارتقای فرهنگی ما باشد در جهت مخالف آن حرکت می‌کند. برای مثال از فیلم «ابد و یک روز» نام می‌برم که انصافا به لحاظ سینمایی کار خوش ساختی است. این فیلم اولین کار فیلمسازش است، اما ببینید چه فضایی در سینمای کشورمان حاکم شده که یک فیلمساز خوب در اولین کارش چنین تصویری سیاه از جامعه پیرامون خود نشان می‌دهد.

این کارشناس سینمایی ادامه داد: از نگاه من اگر فضای سینما به سمتی هدایت شود که در آن امید و شادی ویژگی بارز باشد دیگر شاهد آن نخواهیم بود که فیلم‌هایی چون «ابد و یک روز» چنین نگاهی تاریکی به پیرامون خود داشته، باشند، البته مسلما باید آسیب‌هایی جامعه را در فیلم های سینمایی بازگو کرد، اما به شرطی که در آن امید نیز وجود داشته باشد و به طور مطلق تاریکی و بدبختی مد نظر فیلمساز نباشد، در این میان متاسفم که بگویم تا زمانی که جشنواره‌های خارجی از این دست آثار حمایت می‌کنند، این قبیل تولیدات نیز ساخته خواهد شد.

وی در بخش پایانی سخنان به برخی آسیب‌های رایج در تولیدات سینمایی اشاره کرد و گفت: جدا از سیاه‌نمایی، آسیبی دیگری در سینمای ما وجود دارد که من از آن به عنوان تجمل‌گرایی نام می‌برم. در این شکل از کار، زندگی تصویر می‌شود که بخش بسیار ناچیزی از جامعه ما را در بر می‌گیرد. مطلب دیگر به نوع روابطی بر‌می گردد که بین همسران و والدین در فیلم‌های سینمایی وجود دارد و به نوعی مروج فرهنگ غربی است. مخلص کلام در انتهای سخنانم این است که کلیت سینما ما آن چیزی نیست که متناسب با هنر یک کشور اسلامی باشد.