تصویرگری مثبت و تبیین دلایل منطقی اسلام‌ستیزی آمریکا در آثار هالیوود
گروه هنر: تولید فیلم‌هایی چون «لندن سقوط کرده است» جزء تولیداتی است که هر ساله در هالیوود تولید می‌شود و نگاهی خصمانه به اسلام دارد؛ فیلم‌هایی که می‌توان از آنها به عنوان ابزار ترویج و منطقی جلوه دادن جنگ‌های صلیبی نام برد.
«لندن سقوط کرده است» عنوان فیلمی اکشن به کارگردانی بابک نجفی (کارگردان ایرانی) و محصول سال 2016 است و در آن جرارد باتلر به عنوان بازیگر و تهیه کننده حضور دارد. این فیلم در امتداد بسیاری از تولیدات هالیوود یک فیلم کاملاً اسلام‌ستیزانه است که می‌توان از آن به عنوان یک سلاح کاملاً جنگی نام برد که در آن با حب و بغض به مسلمانان نگاه شده است.
البته رویکرد اسلام‌ستیزانه هالیوود سال‌هاست که وجود دارد و می‌توان از آن به عنوان جنگ صلیبی نیز نام برد، اما این نگاه در فیلم «لندن سقوط کرده است» به شکل کاملاً جدی‌تر دنبال می‌شود. برای مثال در دو جای این فیلم بازیگر نقش نخست فیلم (جرارد باتلر) در مواجه با افراد بزهکار فیلم که مثل همیشه مسلمانان هستند می‌گوید که چرا شما بر نمی‌گردید به خانه‌هایتان. این سخن را هم با لحنی بسیار تند می‌گوید، به نحوی که این تصور در ذهن به وجود می‌آید که تمامی مسلمانان افرادی به اصطلاح اضافی در غرب هستند که باید از کشورهای اروپایی بیرون رانده شوند.
در کلامی دیگر این فیلم محصولی است که می‌خواهد مسلمانان را دشمن اصلی تمدن توصیف کند. این اتفاق را هم تنها با کلام توضیح نمی‌دهد، بلکه به واسطه تصویر هم آن را می‌بینیم. بدین نحو که معمولاً تروریست‌های مسلمان این دست آثار در محل‌هایی زندگی می‌کنند که کمتر نشانی از تمدن در آن یافت می‌شود. این نوع نگاه زمانی شکل عینی‌تر به خود می‌گیرد که بدانیم غرب معمولاً در این گونه تولیدات چهره‌ای بهشت‌گونه دارد و انسان‌هایی که در آنجا زندگی می‌کنند، افرادی شاد هستند و هیچ نشانی از پلشتی در آنها وجود ندارد.
البته جرارد باتلر بازیگر و تهیه‌کننده سینما از آن دست سینماگران
آمریکاست که رویکرد ایرانی و اسلام‌ستیزش کاملاً عیان است، چون در سخنان و حضور در کارهایی چون «300» نشان داده است که تا چه حد نگاهی خصمانه به مسلمانان و ایرانیان دارد. نکته جالب درباره کارگردان این فیلم است. بابک نجفی در یازده سالگی به کشور سوئد پناهنده شد. وی در سال 2012
به عنوان بهترین کارگردان جشنواره برلین انتخاب شده است. این فیلمساز در برخی
اظهارات خود اشاراتی به نگاه‌های ضداسلامی‌اش دارد، بنابراین تصور کنید حاصل
همکاری چنین کارگردانی با جرارد باتلر چه فیلمی از کار در می‌آید؟
داستان این فیلم مربوط به یک حادثه تروریستی در لندن است که 20 رئیس‌جمهور دنیا در آن ترور می‌شوند. در این میان تنها رئیس جمهور آمریکاست که به همراه محافظش در مقابل این حملات تروریستی ایستادگی می‌کند و در نهایت تروریست‌ها را به زانو درمی‌آورد(نمایش مبارزه با تروریسم از سوی کشور به اصطلاح خیردوست آمریکا). در این فیلم صحنه‌های تبلیغاتی فراوانی هم وجود دارد. بهترین نمونه آن را در صحنه‌ای می‌توان دید که رئیس جمهور آمریکا اسیر شده و در مقابل دم از دفاع از قانون اساسی کشورش می‌‌زند. در حقیقت چهره‌ای کاملاً آزادیخواه برای رئیس جمهور بزرگترین کشور حامی تروریست ترسیم می‌شود، به نحوی که حتی قادر نیست صحنه مردن تروریستی که می‌خواهد وی را بکشد، تماشا کند.
در این بخش نکته ظریفی وجود دارد که حتماً باید به آن اشاره کرد. درست است که در این فیلم می‌بینیم رئیس جمهور آمریکا انسانی رئوف و مهربان است، اما جایی که نیاز باشد، وی برای نجات آرمان‌هایش اسلحه نیز به دست می‌گیرد. این رویکرد در حقیقت این نکته را به مخاطب تلقین می‌کند که وی برای کشتاری که انجام می‌دهد توجیه و دلیل منطقی دارد. اشاره دیگر ما به سکانسی از فیلم بر می‌گردد که نیروهای آمریکایی می‌خواهند به وسیله ماهواره تصویری انسان‌گونه از آمریکا را تصویر کنند و نقش منفی فیلم را از بین برند. در دیالوگ‌هایی که در این سکانس مطرح می‌شود، این نکته مورد تاکید قرار می‌گیرد که در مکانی که قرار است با موشک هدف قرار گیرد هیچ غیر نظامی وجود ندارد. این نگاه فیلم را باید با جنایاتی که از سوی آمریکا در گوشه گوشه جهان روی می‌دهد مقایسه کرد؛ در این وهله است که مخاطب بیش از پیش به خیالی بودن فیلم پی می‌برد.
اما درباره ویژگی فنی این فیلم نیز آنچه باید گفت اینکه «لندن سقوط کرده است» یک کار کاملاً سرگرم کننده است که با صحنه‌های عظیمی که دارد تماشاگر را تا انتها با کار همراه می‌کند و بر او اثر می‌گذارد. این فیلم به واسطه پروداکشن‌های عظیمی که دارد توانسته جذابیت بصری خاصی ایجاد کند. بازی‌های فیلم هم تا حدودی خوب است، هر چند بازیگر نقش رئیس جمهور (آرون آکهارت) کمی اغراق شده نقش یک رئیس جمهور خوب را ایفا می‌کند؛ خصیصه‌ای که برای رئیس جمهور آمریکا به هیچ وجه قابل قبول نیست. مطلب پایانی نیز به کارگردانی این فیلم بر می‌گردد که در قیاس با یک کار اکشن، کیفیت نسبتاً خوبی دارد.
داود کنشلو
