سینما و تلویزیون در سال 96؛ داشته و نداشته‌ها / 1
ورود ارگان‌ها به امر تولید، اتفاقی خوب در سینماست
گروه هنر ــ حبیب‌ایل‌بیگی قائم مقام بنیاد سینمایی فارابی گفت: من از مشارکت ارگان‌ها در امر تولید به عنوان اتفاقی خوب در سینما یاد می‌کنم.
حبیب ایل‌بیگی، قائم مقام بنیاد سینمایی فارابی در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا ارزیابی خود را از سالی که در سینما گذشت چنین توصیف کرد: اگر از نظر تولید بخواهیم سینما را در سال ۹۶ ارزیابی کنیم، باید گفت: دوره‌ای موفق برای سینما رقم خورده است، به ویژه در حوزه تولیدات انقلابی و دینی ما شاهد جهش خوبی در این حوزه بوده‌ا‌یم. نکته جالب‌تر این‌که در حوزه سینمای اجتماعی هم ما شاهد رشد مطلوبی هستیم. منظور این‌که در سال جاری کار‌هایی که در حوزه سینمای اجتماعی تولید شده، آثاری نبودند که نگاه سیاهی به معضلات اجتماعی داشته باشند. در حقیقت در کنار پرداختن به آسیب‌های اجتماعی به نوعی امید نیز در آثار تبلیغ می‌شود.
وی افزود: درباره کار‌هایی که در جشنواره سی‌و‌ششم به نمایش درآمد هم باید گفت به گواه افرادی که مخاطب این رویداد سینمایی بودند در این دوره ما شاهد اتفاقات بسیار خوبی در سینما بودیم. این اتفاقات نه تنها در یک ژانر خاص، بلکه در تمامی گونه‌های سینما نمود داشت. این موفقیت‌ها در شرایطی به دست آمد که ما به لحاظ مالی شرایط خوبی نداریم و تولید کار‌هایی با سرمایه بالا نشان از اهمیت هنر هفتم دارد، چون این انگیزه را در سرمایه گذار ایجاد کرده تا در حوزه هنر سرمایه گذاری کند.
ایل بیگی درباره ورود بخش خصوصی در امر تولید گفت: ما در سال‌های قبل وظیفه تولید را به تنهایی بر دوش دولت می‌گذاشتیم، این امر سبب شد سینما شکلی دولتی به خود گیرد؛ اتفاقی که به نظرم به هیچ وجه پسندیده نیست. ولی سرمایه‌گذاری‌هایی که در سال جدید در سینما به شکل گرفت هم رونق را به امر تولید بازگرداند هم آثار مورد نظر، نگرش‌های جدیدی را در سینما مد نظر قرار دادند. سرمایه‌گذاری که از آن نام بردیم به بحث سینما‌سازی مربوط می‌شود. برای مثال ساخت پردیس‌های سینمایی این شرایط را فراهم کرده است تا خانواده‌های تهرانی در هر قسمت شهر که زندگی می‌کنند، فیلم‌های مورد نظر خود را در محیطی مطلوب تماشا کنند.
وی مشکل اکران را همانند سال‌های قبل از آسیب‌های سینما عنوان کرد و گفت: متاسفانه سینما در سال ۹۶ باز هم با مشکل اکران درگیر بود. این امر نیز تا زمانی که در بحث سالن‌سازی ما به شرایطی استانداردی نرسیم رفع نخواهد شد! البته یک روزنه امیدی در حوزه اکران به صورت موقت وجود دارد. آن‌هم این‌که با اصلاحی که در بحث آیین‌نامه اکران به وجود آمده، بتوانیم بخشی از مشکلات پخش و اکران را بر طرف کنیم.
قائم مقام فارابی در پاسخ به این سوال که رشدی که از آن حرف می‌زنید و مدعی هستید سینمای دینی و انقلابی ما به لحاظ کمی و کیفی پیشرفت داشته به‌واسطه حمایت و جریان‌سازی دولتی به وجود آمده یا این‌که دغدغه شخصی بخشی از هنرمندان چنین شرایطی را رقم زده است؟ گفت: اتفاقی خوبی که در سال گذشته رخ داد به نظرم حاصل تلاش یک بخش خاص نبود، بلکه از همکاری چند بخش دولتی به وجود آمده است. برای مثال بنیاد سینمایی فارابی با مشارکت حوزه هنری و شهرداری چند اتفاق خوب را در سینما رقم زده است. این موضوع را می‌توان در همکاری‌های سازمان هنری اوج با سینما هم مشاهده کرد. در کنار این موضوع همکاری هنرمندان با ارگان‌هایی که خواهان تولید کار‌های ارزشی هستند به بهتر شدن کمی و کیفی کار‌های مربوطه کمک کرده است.
این مدیر سینمایی در پاسخ به این سوال که همکاری ارگان‌ها در سینما به معنی سفارشی سازی در سینماست؟ تاکید کرد: به نکته بسیار مهمی اشاره کردید، چون متاسفانه این نقد را در سال‌های اخیر به وضوح در سینما می‌شنویم که همکاری سازمانی خاص برای تولید یک اثر سینمایی نوعی سفارشی‌سازی و رواج اندیشه حکومتی در سینماست! من این نگاه را حاصل اندیشه ناآگاه می‌دانم، زیرا به جای محکوم کردن چنین مشارکت‌هایی باید سینما را تشویق کرد تا این همکاری‌ها را ادامه داد. در همین رابطه پرسشی مطرح می‌کنم. آیا حمایت سازمان اوج از تولید فیلمی چون «تنگه ابوقریب» دستاورد بدی به همراه داشت که ما بخواهیم آن را رد کنیم؟ آیا این فیلم نتوانست قدمی جدید در سینما باشد؟ با این توضیح بیاییم کمی نسبت به اتفاقات جدیدی که در پیرامون سینما رخ می‌دهد نگرشی مثبت داشته باشیم تا باز هم سرمایه‌گذار ترغیب شود در این حوزه ورود کند.
وی درباره آسیب‌هایی که ممکن است در سال آینده سینمای ایران را دچار مشکل کند گفت: آسیبی که ممکن است سال آینده سینمای ما را تهدید کند، خطر ابتذال است، چون تمایل به سود اندیشی بیشتر ممکن است شرایطی را در سینما به وجود آورد تا گرایش به سمت فیلم‌های بازاری رواج پیدا کند، هرچند این خطری است که همیشه سینمای ایران را تهدید می‌کرد، اما ممکن است با موفقیت چند فیلم طنز در سال جاری، تمایل برای تولید کار‌های تجاری رشدی محسوس‌تر به خود گیرد. این گفته هم به‌هیچ‌وجه به معنای رد سینمای طنز یا کمدی نیست، بلکه منظور کار‌هایی است که به این اسم در سینما تولید می‌شود، اما هیچ اندوخته‌ای سینمایی در آن‌ها دیده نمی‌شود.
وی افزود: درباره کار‌هایی که در جشنواره سی‌و‌ششم به نمایش درآمد هم باید گفت به گواه افرادی که مخاطب این رویداد سینمایی بودند در این دوره ما شاهد اتفاقات بسیار خوبی در سینما بودیم. این اتفاقات نه تنها در یک ژانر خاص، بلکه در تمامی گونه‌های سینما نمود داشت. این موفقیت‌ها در شرایطی به دست آمد که ما به لحاظ مالی شرایط خوبی نداریم و تولید کار‌هایی با سرمایه بالا نشان از اهمیت هنر هفتم دارد، چون این انگیزه را در سرمایه گذار ایجاد کرده تا در حوزه هنر سرمایه گذاری کند.
ایل بیگی درباره ورود بخش خصوصی در امر تولید گفت: ما در سال‌های قبل وظیفه تولید را به تنهایی بر دوش دولت می‌گذاشتیم، این امر سبب شد سینما شکلی دولتی به خود گیرد؛ اتفاقی که به نظرم به هیچ وجه پسندیده نیست. ولی سرمایه‌گذاری‌هایی که در سال جدید در سینما به شکل گرفت هم رونق را به امر تولید بازگرداند هم آثار مورد نظر، نگرش‌های جدیدی را در سینما مد نظر قرار دادند. سرمایه‌گذاری که از آن نام بردیم به بحث سینما‌سازی مربوط می‌شود. برای مثال ساخت پردیس‌های سینمایی این شرایط را فراهم کرده است تا خانواده‌های تهرانی در هر قسمت شهر که زندگی می‌کنند، فیلم‌های مورد نظر خود را در محیطی مطلوب تماشا کنند.
وی مشکل اکران را همانند سال‌های قبل از آسیب‌های سینما عنوان کرد و گفت: متاسفانه سینما در سال ۹۶ باز هم با مشکل اکران درگیر بود. این امر نیز تا زمانی که در بحث سالن‌سازی ما به شرایطی استانداردی نرسیم رفع نخواهد شد! البته یک روزنه امیدی در حوزه اکران به صورت موقت وجود دارد. آن‌هم این‌که با اصلاحی که در بحث آیین‌نامه اکران به وجود آمده، بتوانیم بخشی از مشکلات پخش و اکران را بر طرف کنیم.
قائم مقام فارابی در پاسخ به این سوال که رشدی که از آن حرف می‌زنید و مدعی هستید سینمای دینی و انقلابی ما به لحاظ کمی و کیفی پیشرفت داشته به‌واسطه حمایت و جریان‌سازی دولتی به وجود آمده یا این‌که دغدغه شخصی بخشی از هنرمندان چنین شرایطی را رقم زده است؟ گفت: اتفاقی خوبی که در سال گذشته رخ داد به نظرم حاصل تلاش یک بخش خاص نبود، بلکه از همکاری چند بخش دولتی به وجود آمده است. برای مثال بنیاد سینمایی فارابی با مشارکت حوزه هنری و شهرداری چند اتفاق خوب را در سینما رقم زده است. این موضوع را می‌توان در همکاری‌های سازمان هنری اوج با سینما هم مشاهده کرد. در کنار این موضوع همکاری هنرمندان با ارگان‌هایی که خواهان تولید کار‌های ارزشی هستند به بهتر شدن کمی و کیفی کار‌های مربوطه کمک کرده است.
این مدیر سینمایی در پاسخ به این سوال که همکاری ارگان‌ها در سینما به معنی سفارشی سازی در سینماست؟ تاکید کرد: به نکته بسیار مهمی اشاره کردید، چون متاسفانه این نقد را در سال‌های اخیر به وضوح در سینما می‌شنویم که همکاری سازمانی خاص برای تولید یک اثر سینمایی نوعی سفارشی‌سازی و رواج اندیشه حکومتی در سینماست! من این نگاه را حاصل اندیشه ناآگاه می‌دانم، زیرا به جای محکوم کردن چنین مشارکت‌هایی باید سینما را تشویق کرد تا این همکاری‌ها را ادامه داد. در همین رابطه پرسشی مطرح می‌کنم. آیا حمایت سازمان اوج از تولید فیلمی چون «تنگه ابوقریب» دستاورد بدی به همراه داشت که ما بخواهیم آن را رد کنیم؟ آیا این فیلم نتوانست قدمی جدید در سینما باشد؟ با این توضیح بیاییم کمی نسبت به اتفاقات جدیدی که در پیرامون سینما رخ می‌دهد نگرشی مثبت داشته باشیم تا باز هم سرمایه‌گذار ترغیب شود در این حوزه ورود کند.
وی درباره آسیب‌هایی که ممکن است در سال آینده سینمای ایران را دچار مشکل کند گفت: آسیبی که ممکن است سال آینده سینمای ما را تهدید کند، خطر ابتذال است، چون تمایل به سود اندیشی بیشتر ممکن است شرایطی را در سینما به وجود آورد تا گرایش به سمت فیلم‌های بازاری رواج پیدا کند، هرچند این خطری است که همیشه سینمای ایران را تهدید می‌کرد، اما ممکن است با موفقیت چند فیلم طنز در سال جاری، تمایل برای تولید کار‌های تجاری رشدی محسوس‌تر به خود گیرد. این گفته هم به‌هیچ‌وجه به معنای رد سینمای طنز یا کمدی نیست، بلکه منظور کار‌هایی است که به این اسم در سینما تولید می‌شود، اما هیچ اندوخته‌ای سینمایی در آن‌ها دیده نمی‌شود.
انتهای پیام
