سلیمان سعیدآبادی؛ هنرمند نگارگر در گفتوگو با خبرنگار ایکنا گفت: تولید و عرضه انبوه آثار هنری به ویژه در عرصه هنر نگارگری و تذهیب که قیمت تمام شده هر کدام از آنها را تا حدود زیادی پایین میآورد منجر به این نکته شده است که چنین آثاری فاقد ارزش هنری و یا ارزش افزوده به واسطه گذشت سالهای متمادی از خلق آنها شوند.
وی ادامه داد: در چنین شرایطی آنچه که اهمیت دارد اشباع بازار از محصولاتی است که دیگر شأن هنری قائل شدن برای آنها مطرح نیست و همین مقدار که دارای شکل و فرمی منطبق با محصولات اوریجینال هنری هستند، کفایت میکند و به واسطه تولید و عرضه انبوه، دارای قیمت نازلی نیز هستند که خریداران به شکل عام از آن استقبال میکنند.
این هنرمند نگارگر تصریح کرد: به وجود آمدن چنین بازاری، نگاه تجاری را بر مناسبات هنری و حفظ اصالت هنری در پدیدآوردن یک محصول که اتفاقاً خاستگاه آن نیز فرهنگ و تمدن ایرانی است، ارجح میسازد و به دلیل فقدان یک ساز و کار مدیریتی در عرصه فرهنگ و هنر، در فاصله زمانی کوتاهی متوجه میشویم چنین تفکری حتی با این نیت که قرار است امکان خرید محصول هنری با ماهیت ایرانی ولو حاصل دسترنج فردی غیرایرانی را میسر سازد، آنچنان به پیشروی گستاخانه خود ادامه میدهد که درصد کمی از فعالیتهای کاملاً حرفهای و هنری که از رهگذر ماهها و یا شاید سالها مرارت و سختی هنرمند ایرانی در حال انجام است را به حاشیه رانده و آرام آرام از میان میبرد.
سعیدآبادی در ادامه گفت: وقتی اشاره میکنم فقدان یک مدیریت کارآمد و مؤثر، واقعیت این است که اساساً چنین چیزی وجود ندارد که حال خواسته باشیم در حُسن و یا سوء آن بحث و جدل کنیم؛ روزگاری پیش از این در عرصه فرهنگ و هنر و به ویژه حوزه هنر و صنایع دستی صحبت از وجود نظام مدیریتی بود که سیاست اجرایی غلطی را دنبال میکرد و از آن تعبیر به سوء مدیریت میکردیم که با بحث و نقد قابل اصلاح و رفع و رجوع بود اما واقعیت تلخ این است که در شرایط فعلی حتی فاقد همان نظام غلط مدیریتی هستیم که بتوان عملکرد آنها را به چالش کشید و ایشان را به عنوان تصمیمگیرندگان در رأس، مجاب کرد تا رویه خود را در عرصه مدیریت تغییر دهند.
این هنرمند نگارگر و مدرس دانشگاه افزود: صحبت مهم در این مورد این است که نباید تولید و واردات بیرویه محصولات هنری که در اینجا بحث بر سر واردات محصولات هنری تذهیب و نگارگری از کشور چین است، خدشهای بر جریان حرفهای و آرتیستیک داخل کشور وارد کند؛ هرچند که به نظر میرسد در مورد این نوع واردات که تنها منافع و مصالح افراد و گروه خاصی را تأمین میکند و بازار تولید و عرضه محصولات تولید هنرمندان ایرانی را نیز فلج و به ورطه نابودی نیز کشانده، باید به دنبال راه علاجی بود.
داور بخش هنری تذهیب هجدهمین نمایشگاه بینالمللی قرآن کریم تأکید کرد: متأسفانه محصول تولیدی هنرمند ایرانی در سطح کاملاً حرفهای و هنری آن، فاقد شناسنامه و سند به منزله اطمینان از ارزش و اعتبار آن و اوریجینال بودنش است و اینگونه میشود که در عرضه این محصولات به مشتری، خریداران علاقهمند به تهیه چنین محصولاتی، در نگاه نخست فرقی میان اثر هنری اصلی و اثر هنری تقلبی در بازار مصرف قائل نشده و چون قدرت برای تشخیص میان محصول اصلی و تقلبی وجود ندارد، حتماً بارها با این قیاس اشتباه مواجه شدهاید که ملاک خریدار فرم و شکل ظاهری اثر است که مثلاً مگر میان این دو چه فرقی وجود دارد که یکی با این قیمت گران نسبت به نمونه تقلبی و خارجی آن، عرضه میشود.
سعیدآبادی در پایان گفت: به عنوان نمونه در ریشهیابی دلایل متعدد چنین اتفاقی، تنها به یک مورد اساسی اشاره میکنم و اینکه ما در عرصه آکادمیک و دانشگاهی نیز نگاهی تئوریزه و علمی به آموزش جاری در سطح دانشگاههای هنری نداریم و دانشجویان شاغل به تحصیل در چنین رشتههای هنری را تنها به گذراندن تعداد معلومی واحد درسی ملزم میکنیم، فارغ از اینکه در طی یک روند آموزشی تا رسیدن به یک سطح حرفهای، نیاز به ممارست و تمرین مضاعف هنرجویان است که به این واسطه هنرمند فارغالتحصیلی که جذب کار حرفهای در رشته هنری میشود، صاحب سبک و طریقتی خاص در تولید محصول خود شود که متوجه تفاوت آن با یک محصول تقلبی در نگاه اول و قیاسی شویم.
یادآور میشود، چندی پیش در آمار رسمی منتشر شده از سوی گمرک جمهوری اسلامی ایران در فضای مجازی، میزان واردات محصولات هنری در قالب تذهیب و نگارگری از کشور چین در سال 96، 22هزار دلار اعلام شده بود.
انتهای پیام