ضرورت شناخت نیازهای واقعی زندگی/ تقرب به خدا در گروی پذیرش ولایت او

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدعلی رحمانی، استاد حوزه و دانشگاه در گفت‌وگو با ایکنا درباره دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان گفت: در این دعا آمده است: «اللهمّ وفّر حظّی فیهِ من النّوافِلِ واکْرِمْنی فیهِ بإحْضارِ المَسائِلِ وقَرّبِ فیهِ وسیلتی الیکَ من بینِ الوسائل یا من لا یَشْغَلُهُ اِلحاحُ المُلِحّین» یعنی خدایا بهره مرا در این روز از نوافل بیشتر گردان، احضار مسائل را به من کرامت کن و بهترین وسیله تقربت را به من ارزانی دار، ای آن که اصرار و سماجت اصرارکنندگان تو را مشغول نسازد.

وی افزود: عبارت ابتدایی دعا می‌فرماید: خدایا بهره مرا از نوافل بیشتر کن. ابتدا باید بدانیم نوافل به چه معناست؟ نوافل به طور عام معنای مستحبات می‌‌دهد و به طور خاص به معنای نمازهای نافله روزانه است. بنابر روایات معصومین(ع)، مواظبت بر نمازهای نافله روزانه آثار و برکات زیادی دارد، البته در قرآن کریم هم به نافله شب اشاره شده است. حال این «وفِّر حَظّی» چه معنا دارد؟ یک معنا این است که خدایا از نظر کمّی به من کمک کن تا بتوانم نوافل را به جای بیاورم، یک معنا هم این است که از نظر کیفی کمک کن تا از آن بهره معنوی وافر را ببرم چون گاهی ما عباداتی را انجام می‌دهیم، اما به علت عدم حضور قلب، عدم توجه و ... بهره معنوی از آن نمی‌بریم.

حجت‌الاسلام رحمانی گفت: در ادامه دعا می‌خوانیم، «خدایا احضار مسائل را به من کرامت کن»، از این عبارت چند برداشت قابل تصور است: یکی اینکه خدایا کاری کن که در این ماه، درخواست‌های واقعی داشته باشم و آن‌ها را پس از احصا به شکل دعا بیان کنم، گاهی ما نیازهایی داریم که به ذهنمان نمی‌رسد و دعاهایی داریم که بر زبان نمی‌آوریم، گاهی هم درخواست‌هایی را انتظار داریم و مطرح می‌کنیم که نیاز ما نیست، پس یکی از معانی «احضار مسائل» درک درخواست‌های واقعی و اصلی زندگی است. یک معنای آن هم این است که خدایا در این ماه به من عنایتی کن تا درخواست‌هایم اجابت شود و حاضر گردد. البته بعضی از اساتید برداشت‌های دیگری هم از این عبارت ارائه کرده‌اند که دور از ذهن می‌نماید، مثلاً «احضار مسائل» به معنای درک پاسخ سوالات دینی یا به معنای توان پاسخگویی به سوالات پس از مرگ نیز بیان شده است.

این کارشناس حوزوی اظهار کرد: در ادامه دعا می‌خوانیم: خدایا مرا به بهترین وسیله‌ای که خیلی زود من را به تو برساند، نزدیک کن. در مورد وسائل تقرب به خداوند در قرآن و روایات به دفعات بیان شده است که هر کار خیری ما را یک قدم به خدا نزدیک می‌کند همچون نماز، روزه و ...، اما باید توجه داشت که بالاترین وسیله تقرب که سایر اعمال در سایه آن معنا پیدا می‌کند، در ذیل «ولایت‌الله» بودن و اجتناب از طاغوت است. ولایت خداوند هم در این دنیا در ولایت انبیای الهی و اولیاء متجلی است.

حجت‌الاسلام رحمانی در پایان گفت: دعای تمام موجودات عالم و اصرار و تضرع آن‌ها به خداوند متعال، او را ناتوان نمی‌گرداند و او از دعای هیچ جنبنده‌ای غافل نیست، همه را می‌بیند و می‌شنود. از این روی در عبارت پایانی دعا گفته شده است: دعایم را اجابت کن ای کسی که تضرع اصرارکنندگان تو را مشغول نمی‌سازد.

انتهای پیام