امام جماعت مسجد فخریه تبیین کرد؛
جایگاه توسل به اهل بیت(ع) در قرآن و روایات
امام جماعت مسجد فخریه گفت: باید دانست توسل جستن و واسطه قراردادن انسان‌های برگزیده همچون انبیا و امامان معصوم(ع) و اولیای الهی وقتی با توحید در دعا منافات پیدا می‌کند که بخواهیم آنان را در عرض خداوند قرار دهیم و مستقلاً از آنان چیزی بخواهیم که در این صورت توسل به معنای شرک ورزیدن به خدا و رقیب تراشیدن برای اوست.
به گزارش خبرنگار افتخاری ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسن محمدی‌طباطبایی، امام جماعت مسجد فخریه، ۲۱ اسفندماه در مراسم هفتگی قرائت زیارت عاشورا این مسجد با اشاره به شبهه ابن‌تیمیه در واسطه قرار دادن پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) ایشان جهت برآورده شدن حاجات، گفت: به عقیده ابن‌تیمیه توسل به پیامبر و اهل بیت(ع) نوعی شرک به خداست که در جواب این شبهه باید ابتدا معنای لغوی توسل و جایگاه آن در قرآن و روایات به‌خوبی تبیین شود.
وی ادامه داد: اینکه انسان موجود گران‌مایه‌ای را جهت رسیدن به اهداف و نیل به مقام قرب الهی بین خود و خدایش وسیله قرار دهد در واقع توسل به ذات اقدس الهی پیدا کرده است. خداوند در آیات مختلفی از قرآن دستور به توسل داده است که آیه ۳۵ سوره مائده از نمونه‌های آن است، چراکه در این آیه می‌خوانیم ای کسانی که ایمان آوردید برای تقرب به‌سوی خدا وسیله‌ای را بجویید تا بلکه حاجات شما برآورده شود؛ البته منظور از انتخاب وسیله در مسیر تقرب الهی می‌تواند وسیله‌های فعلی از قبیل نماز، روزه، حج و... باشد و هم می‌توان از نوع اشخاص از قبیل انبیا و اهل بیت(ع) باشد.
محمدی‌طباطبایی افزود: موضوع توسل هم در طول زندگانی بابرکت پیامبر(ص) و هم بعد از ممات ایشان وجود داشته است، به‌طوری که انس بن مالک روایت می‌کند در مدینه قحطی آمد و مردم از پیامبر(ص) درخواست کردند از خدا بخواهد باران بیاید و ایشان در حالی که مشغول خواندن خطبه‌های نماز جمعه بودند از خداوند طلب باران کردند و به برکت دعای ایشان چند روزی پی در پی در مدینه باران ادامه‌دار بود. همچنین در زمان ممات پیامبر(ص) قطحی شدید اتفاق افتاد و در این مرحله عایشه از مردم خواست بر سر مزار مبارک پیامبر(ص) بروند و درخواست باران کنند، لذا در همین مرحله نیز باران بسیاری نازل شد.
حجت‌الاسلام محمدی‌طباطبایی در پایان با تبیین توسل صحیح و توسل مردود، گفت: باید دانست که توسل جستن و واسطه قرار دادن انسان‌های برگزیده و شایسته‌ای همچون انبیا و امامان معصوم(ع) و اولیای الهی وقتی با توحید در دعا منافات پیدا می‌کند که بخواهیم آنان را در عرض خداوند قرار دهیم و مستقلاً از آنان چیزی بخواهیم که در این صورت توسل به معنای شرک ورزیدن به خدا و رقیب تراشیدن برای اوست، اما توسل جستن به پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) هرگز به این معنا نیست که آن‌ها نیز در کنار خداوند، ربوبیت و تدبیر امور و اجابت حوائج مردم را مستقلاً به عهده داشته باشند، بلکه توسل، تنها به معنای واسطه قرار دادن انسان‌های والاتری است که در پیشگاه خداوند، مقام و منزلت بالاتری دارند و از قرب بیشتری برخوردار هستند.
وی ادامه داد: اینکه انسان موجود گران‌مایه‌ای را جهت رسیدن به اهداف و نیل به مقام قرب الهی بین خود و خدایش وسیله قرار دهد در واقع توسل به ذات اقدس الهی پیدا کرده است. خداوند در آیات مختلفی از قرآن دستور به توسل داده است که آیه ۳۵ سوره مائده از نمونه‌های آن است، چراکه در این آیه می‌خوانیم ای کسانی که ایمان آوردید برای تقرب به‌سوی خدا وسیله‌ای را بجویید تا بلکه حاجات شما برآورده شود؛ البته منظور از انتخاب وسیله در مسیر تقرب الهی می‌تواند وسیله‌های فعلی از قبیل نماز، روزه، حج و... باشد و هم می‌توان از نوع اشخاص از قبیل انبیا و اهل بیت(ع) باشد.
محمدی‌طباطبایی افزود: موضوع توسل هم در طول زندگانی بابرکت پیامبر(ص) و هم بعد از ممات ایشان وجود داشته است، به‌طوری که انس بن مالک روایت می‌کند در مدینه قحطی آمد و مردم از پیامبر(ص) درخواست کردند از خدا بخواهد باران بیاید و ایشان در حالی که مشغول خواندن خطبه‌های نماز جمعه بودند از خداوند طلب باران کردند و به برکت دعای ایشان چند روزی پی در پی در مدینه باران ادامه‌دار بود. همچنین در زمان ممات پیامبر(ص) قطحی شدید اتفاق افتاد و در این مرحله عایشه از مردم خواست بر سر مزار مبارک پیامبر(ص) بروند و درخواست باران کنند، لذا در همین مرحله نیز باران بسیاری نازل شد.
حجت‌الاسلام محمدی‌طباطبایی در پایان با تبیین توسل صحیح و توسل مردود، گفت: باید دانست که توسل جستن و واسطه قرار دادن انسان‌های برگزیده و شایسته‌ای همچون انبیا و امامان معصوم(ع) و اولیای الهی وقتی با توحید در دعا منافات پیدا می‌کند که بخواهیم آنان را در عرض خداوند قرار دهیم و مستقلاً از آنان چیزی بخواهیم که در این صورت توسل به معنای شرک ورزیدن به خدا و رقیب تراشیدن برای اوست، اما توسل جستن به پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) هرگز به این معنا نیست که آن‌ها نیز در کنار خداوند، ربوبیت و تدبیر امور و اجابت حوائج مردم را مستقلاً به عهده داشته باشند، بلکه توسل، تنها به معنای واسطه قرار دادن انسان‌های والاتری است که در پیشگاه خداوند، مقام و منزلت بالاتری دارند و از قرب بیشتری برخوردار هستند.
محمد ایمانی‌مهر
مطالب مرتبط
