سلب آرامش مردم؛ ممنوع
هر عملی که آرامش مردم را خدشه‌دار کند، حق‌الناس است. گناه ضربه زدن به آسایش و آرامش اجتماع نیز بزرگ است. مثلاً گسترش فساد اخلاقی در اجتماع، آرامش اجتماعی را از بین می‌برد و گناه آن بسیار بزرگ است، اثر وضعی هم دارد.
«حق‌الناس» مهمترین و پربسامدترین موضوع در دین اسلام است تا جایی که طولانی‌ترین آیه قرآن(سوره بقره آیه ۲۸۲) نیز به همین موضوع اختصاص دارد و امیرالمؤمنین امام علی(ع) نیز می‌فرمایند: «خدای متعال رعایت حقوق بندگانش را مقدمه‌ای بر رعایت حقوق خودش قرار داده است.»
اوج جلوه‌گاه توجه به حق‌الناس در مکتب اسلام و اهل‌بیت(ع) را می‌توان در شب عاشورا مشاهده کرد؛ هنگامی که امام حسین(ع) شرط پیکار با ظلم و همراهی با خود را بدهکار نبودن گذاشت و بیعت خود را از افرادی که حقی بر گردن دارند، برداشت، چراکه پرداخت حق مردم را مقدم بر حضور در جهاد با طاغوت می‌دانستند.
همین رویداد مهم و درس‌آموز از واقعه کربلا سبب شد تا ایکنا با آغاز ماه محرم امسال به موضوع مهم «حق‌الناس» بپردازد و بخش‌هایی از کتاب «حق‌الناس، ارتباط متقابل حقوق مردم و اخلاق اسلامی» نوشته آیت‌الله مظاهری را به نظر مخاطبان خود برساند که در ادامه مشروح بخش هشتادو یکم با عنوان «حق‌الناس فرهنگی؛ سلب آرامش مردم» را می‌خوانید.
سلب آرامش مردم
سلب آرامش مردم با ایجاد مزاحمت و صدا‌های بلند، مصداق دیگری از حق‌الناس فرهنگی است. برخی از افراد در خانه یا باغ خود سروصدا راه می‌اندازند و مزاحم همسایه‌ها می‌شوند. در بین عوام نیز مشهور شده که می‌گویند: چهار دیواری اختیاری است. این جمله، از نظر شرع مقدس پذیرفتنی نیست. کسی نمی‌تواند بگوید، در خانه خودم اختیار ایجاد آلودگی صوتی دارم، زیرا خواه ناخواه صدای آن همسایه‌ها را می‌آزارد و حق‌الناس است. مثلاً بعضی اشخاص به بهانه جشن عروسی، بلندگو می‌گذارند و صدای آن، از چندین خانواده سلب آسایش می‌کند. این کار حق دیگران را پایمال می‌کند و نیاز به جبران دارد. همچنین اگر کسی جلسه عزاداری و روضه با آن همه ثوابی که دارد، برگزار می‌کند، حق ندارد به نحوی بلندگو بگذارد که صدای آن در خانه‌های دیگران برود.
مساجد نیز باید مراعات آرامش همسایه‌ها را بکنند، گرچه صدای بلندگو مربوط به مقدسات مذهبی یا انقلابی باشد، باید برای کسی مزاحمت ایجاد نکند که در صورت مزاحمت، ثواب ندارد. اگر صدای موسیقی شهوت انگیز توسط افراد لاابالی، مزاحم باشد یا صدای مراسم عزاداری یا شعار‌های انقلابی توسط افراد مقدس ایجاد مزاحمت کند، هر دو حق‌الناس است و گناه دارد. مگر کسی می‌تواند مزاحم دیگران شود و بگوید چهاردیواری اختیاری است؟
غصب آرامش تنها مربوط به خانه نیست، بلکه در اتومبیل یا اماکن عمومی، نیز انسان حق ندارد با صدای غیرمتعارف مخل آسایش و راحتی دیگران شود، حتی نماز خواندن در مسجد نیز باید بدون مزاحمت باشد، برخی افراد با صدای بلند نماز می‌خوانند، این طرز نماز خواندن در نماز جماعت، مزاحم اطرافیان و به خصوص مزاحم امام جماعت است و باید ترک شود.
هر عملی که آرامش مردم را خدشه‌دار کند، حق‌الناس است. گناه ضربه زدن به آسایش و آرامش اجتماع نیز بزرگ است. مثلاً گسترش فساد اخلاقی در اجتماع، آرامش اجتماعی را از بین می‌برد و گناه آن بسیار بزرگ است، اثر وضعی هم دارد. قرآن می‌فرماید؛ «إِنَّ الَّذین یحبون أن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَالآخِرَةِ». مثلاً اگر بدحجابی، بی‌حجابی و بی‌عفتی در جامعه گسترش یافت، عوامل آن در همین دنیا و در آخرت عذاب می‌بیند.
قرآن کریم می‌فرماید: تصور نکنید عذابش کم است، بلکه «عذاب الیم» است، یعنی قبل از آخرت در دنیا دل این گونه افراد حسابی می‌سوزد. خانمی که با بدحجابی و عشوه‌گری، دل جوانان را سوزانده است، ناگهان سوءظنی برای شوهرش پدید می‌آید و در پی آن، این خانم بدبخت و بیچاره می‌شود، آبرویش هم می‌رود. فساد اخلاقی به آرامش اجتماعی ضربه می‌زند. اشاعه فحشا و شیوع بی‌بندوباری، غصب امنیت اجتماعی است و آثار شوم آن خطرناک است.
انتهای پیام
