درخواست از خدا

دعا «درخواست» است؛ دعا «پناه‏‌بردن» است. در قالب اصطلاح، درخواستِ فاقد از واجد؛ فقیر از غنی و نادار از دارا است. ما باید این معنا را در نظر بگیریم؛ که نسبت عبد با پروردگارش چه نسبتی‎ است. آیه ۱۵ سوره فاطر می‌فرماید:‌ای مردم! همه بدانید! رابطه‌‎تان با خدا رابطه ندار با دارا است؛ رابطه فاقد با واجد است؛ رابطه تهی‏دست با غنی است. چه بسا این کلام ‏که مخلوق، فقیر است، مسامحه باشد؛ چرا که مخلوق، «فقر محض» است. سراپای من و تو هیچ است. هرچه هست از او است. سراپای من و تو فقر است؛ نه اینکه من خودم یک چیزی هستم و خدا یک چیزی و من فقیر هستم و او غنی؛ خیر، همین که گفتی من کسی هستم، همین‏جا اشتباه کردی. تو کسی نیستی. اصلاً هستیِ تو برای اوست. [آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی (ره)]

عضو کانون دعاپژوهی صادقین همدان گفت: براساس دعای دوازدهم صحیفه سجادیه و آیه 55 سوره اعراف حالت خشوع و فروتنی از اصول دعا کردن در درگاه خداوند است.

سخنران حرم بانوی کرامت با بیان اینکه انقطاع از همه به‌ جز خداوند متعال و منزه دانستن ذات اقدس الهی از ظلم از مهم‌ترین راهکارهای رهایی انسان از ابتلائات دنیاست، گفت: اهل قرائت قرآن بودن، پیاده‌سازی دستورالعمل‌های قرآن، اهل نماز بودن، ذکر و یاد الهی، استغفار، دعا کردن و درخواست از خدا ، توسل به اهل بیت(ع) و صدقه از راهکارهای قرآنی رفع ابتلائات و درمان ریشه‌ای دردهاست.

وقتی درخواست‌کنندگان اصرار دارند و درخواست‌هایشان بی‌شمار است، در این شرایط هر کس باشد، آشفته و پریشان می‌شود، اما خدای متعال با بی‌نهایت درخواست به همراه پافشاری هم که روبرو شود، باز پریشان و آشفته نمی‌شود، درخواست بنده را رد نمی‌كند، فراموش هم نمی‌کند و در پاسخ آن عاجز هم نمی‌شود.

حجت‌الاسلام والمسلمین مسعود عالی، استاد حوزه علمیه گفت: آدم‌های با همت را دین ما دوست دارد. آدم‌هایی که بزرگ هستند، روح بزرگی دارند. چیزهای بزرگ از خدا می‌خواهند. هر چقدر شما چیزهای بزرگ بخواهید معلوم است که خدا را خیلی بخشنده می‌بیند. کم از او نخواهید. چرا فقط دعا می‌کنید که مریض شما شفا پیدا کند؟ دعا کنید همه مریض‌ها شفا پیدا کنند. چرا فقط دعا می‌کنید که فقط قرض خودتان ادا شود؟ دعا کنید همه قرض‌دارها قرض‌شان ادا شود. همت بلند، دعا بزرگ.

استاد حسین الهی قمشه‌ای در کلامی شیرین درباره دعا و درخواست کردن از خداوند می‌گوید: وقتی از خدا دعا و خواسته‌ای دارید، بگویید خدایا به طور کل بلا را دور کن، نه اینکه مشروط بخواهید. هیچ‌گاه از خداوند کم نخواهید، براساس این بیت از مولوی «گمان برد که مگر جرم او طمع بوده‌ست/ نه بلک خس طمعی بود آن جریمت او» جرم ما این است که چرا از خداوند کم درخواست داریم. «زین خران تا چند باشی نعل‌دزد/ گر همی دزدی بیا و لعل دزد» حال که در این دنیا هستیم خواسته‌های درست و حساب شده داشته باشیم.

حجت‌الاسلام محمدسروش محلاتی با بیان اینکه وقتی انسان در پیشگاه الهی خواسته خود را مطرح می‌کند، به عبودیت و نیاز خود به خداوند اقرار می‌کند، اظهار کرد: پایه و اساس عبودیت همین اعتراف به فقر و نیاز و احتیاج است. این اقرار یک اقرار توحیدی تلقی می‌شود و انسان را از حالت غفلت بیرون می‌آورد و این اثر دوم در فقره «اللهم انی اسئلک» است.