"Al'umma Daya"; Bayanin Alkur'ani game da mabiya addinai na gaskiya

A cikin suratul Anbiya, an bayyana tarihin annabawan Allah guda 16 don cimma matsayar cewa dukkan annabawa sun bi tafarki daya da manufa daya kuma dukkanin mabiyansu suna cikin sifar al'umma daya, duk da cewa an samu daidaikun mutane da kungiyoyin da suka yi imani da shi. yaqi makiya da wannan hadin kai.

Suratul Anbiyyah ita ce sura ta ashirin da daya kuma daya daga cikin surorin Makkah na Alkur'ani, mai ayoyi 112 kuma an sanya su a kashi na 17. Ita ce sura ta saba'in da uku a saukake wacce aka saukar wa Annabin Musulunci (( ). (SAW) kafin hijirarsa zuwa Madina.

A cikin aya ta 48 zuwa ta 90 na wannan sura an ba da sunayen annabawa 16; Haka kuma game da Annabin Musulunci (SAW) da Annabi Isa (AS) an ambaci sunayensu ba tare da fayyace ba, don haka ne suka sanya wa wannan sura suna “Annabawa”. An saukar da wannan sura ne jim kadan kafin Annabin Musulunci (SAW) ya yi hijira zuwa Madina. A lokacin da mutanen Makka suka kasance a kololuwar girman kai da qyama ga Annabi da Alkur'ani. Don haka a cikin wannan sura an nuna sakamakon halin kafirai da mushrikai, wanda ba komai ba ne face azabar Ubangiji mai tsanani.

Gabaɗayan abin da ke cikin wannan sura ya kasu kashi biyu: Imani da labaran tarihi. A bangaren imani, manufar wannan sura ita ce fadakar da mutane game da gafala daga kiyama, wahayi da aiki. A cikin sashen labaran tarihi, ya ambaci rashin kula da umarni da gargaɗin annabawa, wanda ya haifar da lalacewa da halaka. Daga cikin dabi'un gama-gari da dukkan annabawa suka fuskanta akwai watsi da izgili.

Bayan kashedi ga masu adawa da Annabin Musulunci, wannan sura ta yi bayani ne kan labarin Annabi Musa (AS) da Haruna (AS) da kuma tarihin Annabi Ibrahim (AS) sannan da labarin Annabi Ludu (AS) da Nuhu. (AS), Dawud (a.s), Suleiman (a.s), Ayyub (a.s), Ismail (a.s), Idris (a.s) da Zulkafal (a.s), Zulkafal (a.s), Zul-Nun (Yunus) (a.s) da labarin Sayyidina Zakariyya (a.s). (a.s) da Sayyida Maryam (a.s) sun yi nuni da cewa, daga karshe bayan bayar da wadannan hikayoyi, sai ya kai ga gaci da cewa Allah ya sanya kowa da kowa “al’umma daya”, duk da cewa an gurbata wannan hadin kai ta hanyoyi daban-daban a tsawon lokaci.

“Lalle ne wannan ita ce al'ummarku ta zama al'umma guda, kuma Nĩ ne Ubangijinku. Sai ku bauta Mini. Kuma suka kakkãtse al'amarinsu a tsakaninsu. Dukan Kõwanensu mãsu Kõmõwa zuwa gare Ni.” ( Anbiya,  aya: 92 – 93 )

A duniyar yau, wasu suna ganin taken Musulunci shi ne a kai ga “al’umma ta dunkule”, don inganta addinin Musulunci da kawar da sauran addinai, yayin da mabiya dukkan addinai za su iya ta hanyar jaddada abubuwan da suka shafi addini da mutunta akidar juna da kuma mutunta akidar juna. imani, Nisa daga duk wani zalunci da rashin daidaito, rayuwa cikin kwanciyar hankali da juna. saboda almubazzaranci da neman mulki na wasu kungiyoyi, ba a samu wannan hadin kai da tausayawa a tsakanin wasu mabiya addinai ba.

Sai dai Alkur'ani ya yi bushara da cewa salihai su ne magada bayan kasa kuma mulkin adalci da daidaito zai watsu a bayan kasa:  Kuma lalle haƙĩƙa Mun rubũta a cikin Littãfi baicin Ambato ( Lauhul Mahfũz ) cẽwa ƙasã, bayĩNa sãlihai, sunã gãdonta. (Anbiya,  aya: 105)