Tafsiran Nur; Usaha untuk menjadikan Al-Quran mudah difahami
Laporan IQNA; Pada zaman dahulu, karya yang dihasilkan oleh ahli tafsir dunia Islam adalah untuk khalayak ulama dan pakar. Namun, beberapa ahli tafsir dan ulama Al-Quran zaman kontemporari berfikir untuk mempersembahkan karya kepada khalayak umum Al-Quran supaya mereka yang berminat dengan Al-Quran; boleh mendapatkan teks yang ringkas dan padat untuk memahami ayat-ayat Al-Quran.
Salah satu karya yang disusun dengan motif ini ialah "Tafseer Noor" -«تفسیر النور» yang disunting oleh Hujjatul Islam dan Muslimin Muhsen Qaraati.
Mengenai Hujjatul Islam Muhsen Qaraati
Mohsen Qaraati dilahirkan pada tahun 1945 di Kashan, Iran. Qaraati memasuki seminari atau sekolah Agama Islam yang dikenal dengan sebutan Hauzah atau Madrasah Kashan pada usia empat belas tahun dan selepas setahun dia pergi ke Hauzah Ilmiyah Qom dan Najaf.
Kebanyakan kemasyhuran Qaraati adalah kerana penyertaannya dalam program "Pelajaran dari Al-Quran", yang mula disiarkan pada tahun 1981 di saluran TV1 kebangsaan Republik Islam Iran dan berterusan sehingga hari ini.
Muhsen Qaraati prolifik dalam bidang pengarangan dan setakat ini lebih 60 karya penulisan telah diterbitkan oleh beliau dalam pelbagai topik; Ulasan tentang ayat-ayat agama dan kehidupan, 300 mata dalam pengurusan Islam, tafsir Al-Quran untuk orang muda, cara pertumbuhan, seribu satu mata dari Al-Quran dan seratus lima puluh topik dari Al-Quran dan hadis adalah sebahagian daripada karya beliau.
Kaedah penulisan Tafsir Nur
Kaedah penulisan dan suntingan Tafsir Nur yang dijalankan dengan kerjasama sekumpulan pengkaji antaranya Seyyed Javad Beheshti, Mahmud Metusal, Hassan Deshiri dan Rahmatullah Jafari, pada awalnya, beberapa rakan penulis mengutip titik-titik ulasan yang dipilih dan meletakkannya secara bertulis mengikut budi bicara pengarang.
Tafsiran ini juga mengambil kira kumpulan tafsir lain seperti : Fi-Zalal-ul-Qur'an (ditulis oleh Seyyed Qutb), Maraghi, Tafsir Kabir (Fakhr Razi), Tafsir Qurtobi, Majmaul-Bayan, Noor al-Saqalain, Safi, Al-Mizan, Musaat, Kashaf, Atib Al-Bayan dan Furqan.
Sambil menelitinya, penulis juga meneliti dan mengikut keperluan agama masyarakat, beliau menulis mesej strategik Al-Quran untuk generasi hari ini dalam bentuk inti sari dan mesej ayat, dalam prosa yang mudah dan lancar, dan dalam beberapa kes dia berkongsi pandangan dengan beberapa ulama lain di lapangan.
Beliau pernah berbincang dan bertukar pendapat. Tulisannya disunting selepas dipersembahkan di program radio Aine Wahi dan diberi semakan terakhir sebelum diterbitkan.
Salah satu kelebihan Tafsir Nur ialah istilah teknikal, sastera, perundangan, teologi dan falsafah tidak digunakan di dalamnya, dan hanya pengajaran dari Al-Quran yang boleh diterjemahkan ke dalam bahasa-bahasa yang hidup di dunia diberikan dalam bentuk tanda dan mesej.
Perkara lain ialah kebanyakan mesej dan pengajaran telah digunakan daripada teks-teks tafsiran Syiah dan Sunni, dan beberapa perkara adalah dari pengarang atau rakan sekerja.
Satu lagi ciri kerja tafsir Nur ini ialah walaupun ringkas, ia juga mempunyai perbincangan topikal.
Dalam satu ayat, ulasan ini ditulis dalam bahasa yang mudah dan lancar yang boleh digunakan oleh orang ramai, dan ia merangkumi semua ayat Al-Quran, dan ciri yang paling penting ialah mesej ringkas dan praktikal yang membuka jalan untuk kehidupan dan boleh diterjemahkan ke dalam bahasa hidup di dunia.
Kaedah tafsir ayat
Cara penyampaian tafsiran ialah isi terbahagi kepada empat bahagian;
Pada bahagian pertama teks, satu atau lebih ayat yang berkaitan diberikan bersama terjemahannya.
Bahagian kedua, selepas terjemahan, dinyatakan beberapa perkara ayat, antaranya penjelasan asal usul dan terjemahan perkataan permasalahan ayat, pernyataan kepentingan wahyu dalam memahami kandungan ayat, penyataan ayat-ayat yang berkaitan dengan ayat yang memberi kesan kepada pemahaman tematik Al-Quran, dan penyataan periwayatan berkenaan dengan ayat tersebut, pada bahagian ini, disebabkan ragam periwayatan yang luas, cukuplah disebut contoh sahaja.
Dalam bahagian ketiga, mesej ayat-ayat, yang merupakan tujuan utama pengarang ulasan ini, juga ditulis dalam bahagian ini.
Bahagian keempat termasuk nota kaki, di mana disebutkan alamat ayat-ayat dan riwayat serta kandungan yang berkaitan dengan ayat yang tidak dapat diungkapkan dalam bentuk poin dan mesej.
