Al-Nafs Al-Lawwama; Ang Sarili na Sumasaway sa Sangkatauhan

TEHRAN (IQNA) – Maraming mabuti at masama ang ginagawa ng tao sa buhay. Naturally, ang reaksyon sa paggawa ng mabubuting mga gawa ay ang pakiramdam na mabuti sa loob at para sa masasamang gawa, sinisimulan ng isa ang pagsaway sa sarili.

May puwersa sa loob ng bawat tao na nagsisikap na pigilan siya sa paggawa ng masama at sinasaway siya kung gagawin niya. Sa mga aklat at teksto ng Islamiko, ang panloob na puwersa na ito ay tinutukoy bilang al-Nafs al-Lawwama.

Ang Al-Nafs al-Lawwama ay isang sarili na sinasaway ang isa sa paggawa ng masama. Ayon sa taong nagsasalin ng Qur’an at Islamikong pilosopiya at Islamikong mga kagandahang-asal na dalubhasa si Mohammad Taqi Mesbah Yazdi (1935-2021), ito ay isang estado ng sarili kung saan ang isang tao ay nagsisisi sa paggawa ng mali at sinasaway ang sarili. Ang iba ay nagsasabi na ang al-Nafs al-Lawwama ay ang budhi na sumasaway sa isa at nagpapadama sa kanya ng pagkakasala pagkatapos gumawa ng kasalanan.

Ang terminong al-Nafs al-Lawwama ay nabanggit sa talata 2 ng Surah Al-Qiyama: “… at sa pamamagitan ng kaluluwang nag-aakusa sa sarili (na ikaw ay tiyak na bubuhayin muli).”

Ang Al-Nafs al-Lawwama ay inihambing sa al-Nafs al-Ammarah at al-Nafs al-Mutmainnah. Ang Al-Nafs al-Ammarah ay isang estado kung saan ang isang tao ay hindi sumusunod sa kanyang talino at nakagawa ng mga kasalanan. Samantala, ang Al-Nafs al-Mutmainnah ay isang estado na kung saan ang isang tao ay sumusunod sa utos ng talino at sa pamamagitan ng pag-uulit ng mabubuting gawa ay nakakamit ang kalmado at kapayapaan ng isip.

Ang mga Muslim na iskolar at mga taong nagsasalin ng Qur’an ay nagsasabi na ang pagkakaroon ng Al-Nafs al-Lawwama, al-Nafs al-Ammarah at al-Nafs al-Mutmainnah ay hindi nangangahulugan na ang isa ay may iba't ibang mga sarili, ngunit ito ay magkaibang mga estado ng sarili.

Sa mga exegese ng Qur’an, nagkaroon ng iba't ibang mga pagpapakahulugan ng al-Nafs al-Lawwama, kabilang ang isa, na pinanghahawakan ni Allameh Tabatabaei, na nagsasabing al-Nafs al-Lawwama ay ang mananampalataya mismo na nagpapayo sa kanyang sarili sa paggawa ng mga kasalanan o katamaran sa paggawa ng mabubuting gawa.

Ang isa pang pananaw, na pinanghahawakan ni Abdullah ibn Abbas, ay nagsabi na ito ay ang Nafs (sarili) ng lahat ng tao, ang mga gumagawa ng mabuti at masama, sa Araw ng Paghuhukom, dahil sa araw na iyon, ang dalawang pangkat ay sinaway ang kanilang sarili: Ang unang pangkat para sa hindi pagkakaroon ng Taqwa (may takot sa Panginoon) at ang pangalawa para sa hindi paggawa ng higit na kabutihan at higit pang mga gawain ng pagsamba.

3480068