Panimula sa Banal na mga Propeta: Idris
Si Idris (AS) ay isang propeta na nabuhay sa pagitan ng panahon ni Adan (AS) at Noah (AS). Ayon sa mga salaysay, isinilang siya 830 na mga taon pagkatapos ng pagpanaog ni Adan sa isang lungsod sa Ehipto.
Ang kanyang pangalan ay binanggit ng dalawang beses sa Quran: minsan sa talatang “At banggitin sa Aklat na Idris. Tunay na siya ay isang matapat at isang propeta,” (Surah Maryam, talata 56) at muli sa talata “At [alalahanin] sina Ismael, Idris, at Dhul-Kifl—bawat isa sa kanila ay kabilang sa mga matiyaga.” (Surah Al-Anbiya, talata 85)
Ang pangalang “Idris” ay nagmula sa salitang Arabik na “dars,” na nangangahulugang “masaganang kaalaman.” Pinangalanan siyang Idris dahil sa kanyang malawak na kaalaman, dedikasyon sa pag-aaral, at tiyaga sa edukasyon. Sinasabi rin na pinag-aralan niya ng husto ang banal na mga batas at mga kaugalian.
Si Idris (AS) ay kilala sa kanyang mga ambag sa pagsusulat, pagtuturo, at agham. Siya ang unang taong nananahi ng mga damit, dahil ang mga nauna sa kanya ay gumagamit ng mga balat ng hayop bilang damit.
Tinuruan din niya ang mga tao kung paano magtayo ng mga gusali, at nagtayo siya ng maraming mga lungsod sa tulong ng kanyang mga mag-aaral.
Ang panahon ni Idris (AS) ay walang kaalaman at kultura, at siya ay inatasan ng Diyos na magtatag ng mga agham at mga pamamaraan. Ayon sa mga salaysay, siya ang unang tumalakay sa paggalaw ng mga bituin at mga bagay sa langit at kinikilala ang nagtatag ng gamot. Siya rin ang unang sumulat gamit ang panulat at kumuha ng karunungan at nagturo ng astronomiya.
Ang pamana ni Idris (AS) bilang simbolo ng agham at inobasyon ay itinuturing na mabuti, at siya ay nakikita bilang isa sa pinakaunang mga pinuno sa agham at pag-iisip nang ipakilala niya ang iba't ibang mga agham at tumpak, lohikal na kaalaman.
Matapos tawagan ang mga tao sa monoteismo at pagsamba sa Diyos, si Idris, katulad ng ibang mga propeta, ay naghangad na baguhin ang lipunan at tugunan ang mga problema ng mga tao. Siya ay aktibong kasangkot sa lipunan, nag-aalok ng tulong at patnubay. Halimbawa, habang nasa Ehipto, tinawag niya ang mga tao na sumunod sa Diyos at umiwas sa kasamaan.
Sa pagiging dalubhasa sa maraming mga wika, ginamit niya ang mga ito upang makipag-usap sa mga tao sa kanilang sariling mga wika, nagtuturo sa kanila ng pulitika at nagtatag ng wastong asal para sa bawat bansa.
