Pagtutulungan sa Banal na Quran / 5 Quranikong Batayan ng Pagtutulungan
Walang duda na sa bawat lipunan ay may mga taong nangangailangan—yaong walang kakayahang magtrabaho o magsikap, o yaong ang kita ay hindi sapat upang tustusan ang lahat ng kanilang mga gastusin. Ang mga pangangailangan ng mga taong ito ay dapat tugunan sa abot ng makakaya at sa paraang katanggap-tanggap.
Mula sa pananaw ng Islam, ang ari-arian at kayamanan ay sa lipunan talaga nabibilang, dahil ipinagkatiwala ng Panginoon sa mga tao ang Kanyang pamumuno sa mundo at ang pangangasiwa ng mga pag-aari. Ang Banal na Quran, sa pagtukoy sa pagiging kahalili ng tao sa
pag-aari, ay nag-uutos ng paggugol. Halimbawa, sa isang bahagi ay iniuutos nito: “… at gumugol kayo (sa kawanggawa) mula sa mga bagay na Kanyang ipinagkatiwala sa inyo.” (Talata 7 ng Surah Al-Hadid)
“Ibigay ninyo sa kanila ang salapi mula sa pag-aari ng Panginoon na Kanyang ipinagkaloob sa inyo.” (Talata 33 ng Surah An-Noor)
Ipinakilala ng Banal na Quran ang mga matuwid—sino ang tunay na mga kahalili ng Panginoon—sa ganitong paraan: “At sa kanilang kayamanan ay may bahagi para sa mga humihingi at sa mga pinagkaitan.” (Talata 19 ng Surah Adh-Dhariyat)
Ito ay malinaw na nagpapatunay sa kahalagahan ng pagtutulungan at kapwa sa lipunan. Kaya, ang mga mayayaman ay mga katiwala ng Panginoon sa kayamanan, at ang kayamanan ay isang deposito at tiwala na dapat nilang pamahalaan ayon sa mga tungkulin ng katapatan at pagkakatiwalaan.
”Sinabi ni Imam Sadiq (AS): “Iniisip ba ninyo na binigyan ng Panginoon ng kayamanan ang ilan dahil Kanyang pinararangalan sila, at hindi binigyan ang iba dahil Kanyang hinahamak sila? Hindi kailanman ganon. Ang kayamanan ay pag-aari ng Panginoon;
ipinagkakatiwala Niya ito sa mga tao at pinahihintulutan silang kumain, uminom, magsuot, mag-asawa, magkaroon ng sasakyan, bumisita at tumulong sa mga mahihirap na mananampalataya, at tustusan ang kanilang pagdurusa at pangangailangan.”
Kaya, ang ari-arian at kayamanan ay sa lipunan talaga nabibilang, at bawat kasapi ng lipunan na gumagamit nito ay may karapatang gamitin ito kung natugunan niya ang kanyang tungkulin bilang katiwala at isinasaalang-alang ang mga karapatan ng mga kapus-palad sa lipunan; kung hindi, wala siyang karapatang gamitin ito.
