به گزارش خبرنگار ایکنا؛ آیتالله علیرضا اعرافی، رئیس حوزههای علمیه سراسر کشور، امروز چهارشنبه 22 خردادماه در مراسم گرامیداشت مقام علمی و نخستین سالگرد ارتحال حجتالاسلام والمسلمین احمد احمدی با تأکید بر اینکه ایشان برای طلاب و دانشجویان حوزه و دانشگاه الگو هستند، گفت: چهار دهه با این استاد مأنوس بودم. امروز همه ما در حوزه و دانشگاه نیازمند بازشناسی چنین الگوهای جامع و الهامبخشی هستیم.
وی به جایگاه علمی مرحوم احمدی اشاره کرد و گفت: مرحوم احمدی بیش از آنچه مینمایاند بود و تواضع و فروتنی ایشان بخشهایی از علم و دانش او را پنهان میکرد. ایشان یک ذات و شخصیت فلسفه اسلامی داشت و عمری را در حوزه فلسفه اسلامی سپری کرد. به همین دلیل به مرحوم علامه طباطبایی عشق میورزید.
آیتالله اعرافی با اشاره به اینکه حجتالاسلام والمسلمین احمدی در فلسفه اسلامی توقف نکرد، گفت: وی به قلمروی فلسفه غرب و سرچشمههای فلسفه غرب پرداخت و این کار را با دقت دنبال کرد و با توجه به اینکه به زبان انگلیسی آشنایی داشت، از منابع اصلی بهره برد.
وی ادامه داد: مرحوم احمدی در پرتو امواج انقلاب به امام و انقلاب عشق میورزید و روابط زیادی با مقام معظم رهبری داشت. به حوزه منابع علوم اسلامی و انسانی نیز وارد شده و در 10 رشته علوم انسانی به مباحث تطبیقی پرداخته بود.
رئیس حوزههای علمیه سراسر کشور در خصوص روح عبادی و معنوی حجتالاسلام والمسلمین احمدی نیز گفت: مرحوم احمدی روح متضرع، معنوی، خاشع و خاضع در پیشگاه پروردگار داشت. نماز ایشان با خشوع و خضوع درآمیخته بود و به صحیفه سجادیه عشق میورزید. اخلاق فردی و اجتماعی ایشان برای حوزه و دانشگاه الگو بود و در کار مزداندیش نبود. صبر، تحمل و شکیبایی ایشان نیز بالا بود و در رعایت بیتالمال بسیار دقت میکرد.
وی ادامه داد: حجتالاسلام والمسلمین احمدی غمخوار و دلسوز نیازمندان بود و سبک تعامل جذاب در ارتباطات مردمی داشت. چندین دهه است که چالش علم و دین در جهان مطرح است، اما دکتر احمدی حوزه و دانشگاه را به خوبی میشناخت و نقطه وصلی بود که این دو نهاد بزرگ علمی را به هم نزدیک کند.
وی افزود: اگر تحولات قم را در چهار دهه اخیر بررسی کنید، جای پا و آثار ایشان را در ساختارسازی علمی در قم و آشنایی طلاب با مباحث دنیای معاصر میبینیم.
آیتالله اعرافی در بخش پایانی سخنان خود به سبک مدیریت مرحوم احمدی اشاره کرد و گفت: ایشان توسعه مطلق ساختاری را دنبال نمیکرد، بلکه وسواس کیفیت داشت و توسعه ساختاری را با مشورت انجام میداد. مشورتپذیر بود و متواضعانه رویکرد ستادی داشت.
انتهای پیام